Ғашық болып өтейікші, өкінішсіз, жәй ғана
Ғашық болып өтейікші, өкінішсіз, жәй ғана,
От сезімге куә етейік жерді мынау, айды ана.
От сезіммен одан әрі күйерсің, көп ойнама,
Ұзап кетпе басқа жолға, басқа жолды ойлама!
Ғашық болып өтейікші, өкінішсіз, жәй ғана,
От сезімге куә етейік жерді мынау, айды ана.
От сезіммен одан әрі күйерсің, көп ойнама,
Ұзап кетпе басқа жолға, басқа жолды ойлама!
Кейде көктем, қыс кейде,
Оралмайды кешегің.
Шын махаббат түс бейне,
Сипап қалар төсегін.
Армандылар өткен екен аһ ұрып,
Кеудесінен қайғы көлін сапырып.
Кейінгілер есіне ала жүрсін деп,
Өздерін де тас қып кеткен қатырып.
– Адам қашан қадірлі?
– Іңгәлап өмірге алғаш келгенінде.
– Адам қашан қадірлі?
– Аһ ұрып,
Тіске тісті шегелеп,
Үндеме тіл, үндеме.
Ауыз ашып не керек,
Айтпаған соң бірдеңе.
Арман атты мен білетін бір ән бар,
Айтар оны орман, таудан сұраңдар.
Айтар оны, қайталаумен тек қана,
Қанатының екпінімен қырандар!
Айхай, арман, асау едің сен неткен,
Төзімсізді тастап қаштың ту алыс.
Байқамаймын уақытты тез өткен,
Алмасумен үміт, қайғы, қуаныш.
Қартайдым деп қайғырма, анам,
Жаз күніне жай қарап.
Жыл қымтаған, ай ұрлаған
Жастығыңды – өткен сонау
Емеспін ақылды дана адам,
Жанымда жатталар жылдар мың.
Әуелде әлемге анадан,
Жарыққа таласып туғанмын.
Арман асқар асу бермес кейде тым,
Арман жолы арылмаған бейнетім.
Атар таңға асығамын кеш түссе,
Онсыз сірә, сезім салқын, ой жетім.
Уақыт шайпау кейде шын,
Кетпейтін сенен өш алмай.
Бақыттың кисең жейдесін,
Сасасың тағы шеше алмай...
Тілемейтін мінез бап,
Ақын жанын кім білген.
Сиреп қалар ілезде-ақ,
Ой да қалың бүлдірген.
Су бетінде күміс сәуле сырғанап,
Ай жанары маңдайынан бір қарап,
Бара жатыр сылқ-сылқ күліп қыз толқып,
Көкшіл шәйі орамалын бұлғалап.
Жүріп-жүріп болдырып,
Шабытқа боп шала бай.
Жылап-жылап алды бұлт,
Таяқ жеген баладай.
Келеді күн, кетеді күн шектелмей,
Келер күнге кеткен күнім өткелдей.
Туып тағы тербеп жатыр, жер-ана,
Нәрестесін кінәсіз жас көктемдей!
Жүзінде ойнап жылу атты күн күші,
Алаңсыз бір, айтшы, дүние,
Күлдің бе ей?!
Нәрестенің мына тұңғыш күлкісі,
Үнің тәтті не деген,
Таңдайымда еріген.
Тыңдаушыңды деме кем,
Күні жоқ қой жеріген.
Айхай, менің кең далам,
Жазылып қалды-ау құшағым.
Көңілді осынау толмаған,
Көміп бір кетті-ау күш, ағын.
Теңіз де көк, сезім де көк, көк те көк,
Ақ бас толқын әлденеге өкпелеп.
Жартас бетін шапалақтап ұрады,
Көкірегін ашулы бір кек бөлеп.
Ауыл жақты көп сұрап,
Алдым білем тынышын.
– Бұрынғыдан жақсырақ,
деп кең алып тынысын.
Ежелден бір жігіттің сөзі қанық,
Жазады-ау ақ қағазды өрнектеп-ақ.
Шалғайда шала-жансар өзі қалып,
Жүрегін жібереді конвертке орап.
Күндер, күндер, күлкің бар ғой бір әсем,
Естіртпедің сол күлкіңді, сірә, сен.
Тіршіліктің тынысына ұқсаған,
Кеудем толған қуаныштың ұясы ем.
Жатырмын үнсіз, кең бөлме,
Ерекше бойға күш тарап.
Тағдырға адам көнген бе,
Өмірге бәрі құштар-ақ!
Столға келдім жай басып,
Жарама епті қол тиді.
Қуаныш, күдік алмасып,
Толқиды, жүрек толқиды.
Вальс әні, кетті бірден тартылып,
Кеңейгендей күй сазымен тар клуб.
Шыр айналып дөңгелеп жүр құрбылар,
Жүздерінде нұр арайлы таң күліп.
Өзім адам, адамсыз күн жоқ маған,
Өмірімнің жүрегі онсыз соқпаған.
Сырты көктем, ішіне қыс орнатып,
Адам атын жамылғаннан сақтанам.
Үрлей ескен жел ме мынау, самал ма,
Толқын өрген жасыл шалғын даламда.
Күніне мен жүз сүйемін ауылымды,
Көңілімнің құндағына алам да.
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
- Ханна Арендт
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі