Әншінің алса «ажал» тәнін алды
Әншінің алса «ажал» тәнін алды,
Әуелеп ақ аспанда әні қалды.
Көгеріп, тамырланып жайқалады,
Өмірде өнердің жас дәні мәңгі.
Әншінің алса «ажал» тәнін алды,
Әуелеп ақ аспанда әні қалды.
Көгеріп, тамырланып жайқалады,
Өмірде өнердің жас дәні мәңгі.
Жоғалдың қайда таңғы айым,
Тартты екен сені думан қай?
Жазуға толып маңдайым,
Тағдырым тасқа туғандай.
Ойым орман, оранған үміт сағым,
Тентек сезім қайда сол тұнық шағым.
Жанарына әр жанның жаутаңдайды,
Бала мінез баяғы «ұмытшағың».
Ойға батып... батпадың тек, күнәға,
Көк аспандай көңілде кек тұра ма?
Адамдағы мейірім жер бетінен –
Бірге көшіп өзіңмен кетті ме, аға?
Жазылардай жастықтың жыры мәңгі,
Назарымды назарың бұрып алды,
Үнсіз кеттің...
бас изеп, бірақ менің,
Өңімде ойлап, түсімде көрем,
Еңсемді басып қорғасындай жыр.
Өзіңе деген ішімді өртеген,
Өмір ме екен, шөл басылмай жүр.
Сен дегенде кешеді ойым қан-майдан,
Не болса да, көрем бәрін маңдайдан.
«Мәңгүрттенсем», махаббатысз, сезімсіз,
Мына өмірде болар дейсің қандай мән?
Не жетпейді?
Неге жаным жүр шөлдеп,
Өкпелеп те, өмір сүрдім бір сен деп.
Мен бақытты бола алмаймын қазы жеп,
Өмір солай, өніп өсіп көктеген,
Өткен күнге өкінішсіз таңданам.
Жастық шақта, жасыл едім, көктем ем,
Жасын тисе, жалын атып жанбаған.
Жер бетіне шашу шашып күн шықты,
Бұлбұл дүние көмейінен үн шықты.
Бұлт астынан жіп сәулені тарқатып,
Иірді аспан әже ұршықты.
Жұлдызыңды жандырып,
Алып қалғым келеді.
Құшағыңда мәңгілік,
Қалып қалғым келеді.
Алады ойлар мазамды текке менің,
Әлдекімге, өзімдей кектенемін.
жанып бір сәт,
Жалынып сүйгеннен соң,
Жыр қаламым, жазараңды жазып қал,
Сезім деген солқылдаған нәзік тал.
Сапар шексем, көз жазбайын адаспай,
Арман атты сенімді алтын қазықтан.
Көздеріңнен ұшқын түсті, өртендім,
Оңашада ес жия алмай дерт емдім.
Қос қанатым болса, ұшып жетер ем,
Болжай алмай не боларын ертеңнің.
Сәулең жатыр, тарап күн, тарап айдан,
Сені көрсем, сезім мас, сана майдан,
Жонып-қашап тұлғамды мүсіндеші,
Қарсы біткен бұтағы қарағайдан.
Қабағыңды қарама, түйіп маған,
(Бір көргеннен біреуді сүйіп қалам)
Махаббатсыз жамылған мұз көрпені,
Мұхиттаймын мәңгілік ұйықтаған.
Аңсайды құс көңілім әлде нені,
Бір сәтке тастап қашып, жан, денені.
Елегізем, бос қиял, үмітпенен,
Кеш батса, күліп тағы таң келеді.
Сәл нәрседен әсер ап, елең еттім,
Өміріме алғандай бөлек екпін.
Қараңғыда жақындап жарығыңа,
Қанаттарын күйдірген көбелекпін.
Қаңтар айы... «жарасат» деп сізге гүл,
Ақын інім гүл сыйладың көшеде.
Күлімсіреп шыға келді күз көңіл,
Сәл ұмытып толғандығын нешеге.
Сайра, сайра, сайрашы, сандуғашым,
Дауысыңа қосылып таң жырласын.
Жаймашуақ болмаса, бағың жайлы,
Табылмайды... артпашы тағдырға сын.
Өз басыңнан алғандаймын отты мен,
Көз жасымды ерініңмен кептірем.
Қасыңда сәл, қала тұрсам, қас-қағым,
Қас қағым сәт, өмір сүрдім деп білем.
Жетісу, туған жерім, Иранбағым,
Бойына ұлылықтың жиған бәрін.
Дүниеде сенен асыл, Сенен артық,
«Сұлу жер бар» - десе мен иланбадым.
Білмей тұрмын, жер қандай, аспан қандай,
Жүрегімнің көзінен жас тамғандай.
Мынау жердің үстінде сен болмасаң,
Болар дүние қаңырап, бос қалғандай.
Басы айналып құлайды бақыттан кім,
Арманы бар әрбір кеш, ақық таңның.
Кәріліктің ізі емес, беттегі әжім,
Жолы болар өткен көп уақыттардың.
Мен сені күтіп, іздедім,
Келер деп бірге көктеммен.
Үміттің жібін үзбедім,
Жылдарым жылжып өткенмен.
Бір кезде асып тасқан жел көңілмен,
Бетпе бет келген аяр енді өмірмен?
Қарағым маған аңдып қарамағын,
Жер басқан қатардағы пендемін мен.
Өмірдің таңы, түсі, келер кеші,
Сүйікті болмасақ та ел еркесі.
Ой салып бауырындағы төбелерге,
Түседі биіктердің көлеңкесі.
Жұлдыздарға сыр ашқан,
Қашып кетті түн жырақ.
Әрнені ойлап тұр аспан,
Сұп-сұр болып тұнжырап.
Жүрегіне жүрегі алау жағып,
Қабағына қайратын алар жанып.
Қасиетті асқар-шың, әйел жаны,
Қарға құзғын қона алмас оған барып.
Қайда, қайда? Сезімнің от бораны,
От бораны жастықтың тоқтамады.
Атқан таң, батқан кешпен, өткен күндер,
Өмірімді біртіндеп жеп барады...
Көп нәрсенің керегі жоқ маған, шын,
Біреу күліп, бәлкім біреу тағар сын.
Қызғаныштан тарылып бір қараймай,
Адамзаттың көңілі сүттей ағарсын.
Сәулесін сағыныштың саялаған,
Сұлулық жаралды екен қай анадан?
Құлпырып, қуана да қоймас, сірә,
Алпысқа келгенінше әйел адам.
Зымырап барады өтіп, өмір, уақыт.
Толқынға толқындарды жамыратып.
Бәйгеге түсіп озған ақбоз аттай,
Жағаға жатыр теңіз көбік атып.
Өрісім кең, өзгеден өрем бөлек,
Тіл қатпаймын, естімес кереңге кеп.
Көре алмаған өңімде жақсылықты
Көп ұйықтадым, түсімде көрем бе деп.
Тулама жүрек, қойшы енді,
Аңсама биік самғауды.
Май шамдай бықсып, ой сөнді,
Үмітім менің алданды.
Жанады үміт, сөнеді,
Сөнген жүректі тыңдар кім?
Өзімді тапқым келеді,
Құрбаны болған жылдардың.
Өтті, кетті, елес күнім,
Өмірім ерлік емес бүгін.
Кеш түсіндім, ештеңенің,
Мәңгілік, шын еместігін...
Уақыт дария, тасып, тұнады,
Өртеніп, іштен ғашық тынады.
Арман-ау,
Саған асықпаймын десем,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі