Бексұлтан Нұржеке баласына
Тоқтықта да сыналған, аштықта да,
достыққа да тұра алған, қастыққа да, –
Алпысың да жүр оған беттей алмай,
тал бойыңа жарасып жастық қана!
Тоқтықта да сыналған, аштықта да,
достыққа да тұра алған, қастыққа да, –
Алпысың да жүр оған беттей алмай,
тал бойыңа жарасып жастық қана!
Бақшасын басқалардың суарыспай,
бағың да жанбай жүр ме, Қуанышбай, –
біреулер анасының жатырынан
құдайдың кіндігінен туады ұстай!
Бойың бар еді бәйтеректермен таласқан –
(мойындар еді жақындап барып жанасқан),
Ақын біткенді басып бір озсам дейтін де
Ойың бар еді сәл асқақ, әрі сәл астам.
Ауыздыларға сөз бермей
Асыға жүріп өзгермей,
Таразы басын тең ұстап,
Теңселіп тұрған безбендей.
Алпыс бес жыл арманға бет түзей кеп,
бұйырды ма дегенде текті зейнет,
бәрімізді бір сәтте зар еңіретіп,
арамыздан өтті де кетті Зейнеп!
Тентек жылдар текке кетпей, қапыда өтпей қайран күн,
Өліп-талмай, солып қалмай жауқазындай жайдарлы үн,
Ару қыз бен асқақ ұлдың бәрін жолға қаратып,
Қазақстан аспанының бұлбұлына айналдың.
Көрінгенге етпеген сөзді шығын,
Ері қайсы, білуші ем, ез кісі кім.
Ал Сен болсаң, қашанғы хас шеберсің
қашап жатқан жалықпай өз мүсінін!
Қашаннан ойың өрде, төрде көшің,
Аралап алпыс асу бел-белесін,
Арқаңа қара нардың жүгін артып,
Алдында аламанның сен келесің.
Әбеке, Сіз бір ақылды ағасыз,
бастық болдым деп бақырмағансыз,
қарауыңызда жүрген інілеріңіздің
біреуіне тізе батырмағансыз.
Жұмекен рухына
Аяқ асты не болды бұл, ұқпадым,
қас қағымда дем де шықпай, бітті әлім,
Көрем деген кім бар еді тіріде
Столыңды саусақпен сырт еткізе қатты ұрып,
қиғаш тастап картасын, қырын қарай лақтырып,
қолы жүріп бергенде күлмең қағып Тұмекең,
әндетеді-ау дейсің бір арғымақ жал ат мініп.
Баяғыдан бағынған әміріңе
жүріп тұр ғой билігің бар ініңе,
атақ-даңқың аспандап кетті бүгін,
жетті бүгін алты алаш қадіріңе!
Байеке Қадіржанов — қадірлі аға,
бай едің санаға да, сабырға да,
Айдынды Алакөлдің жағасына
Келдіңіз қайта оралып, дабыл қаға.
Ағам бар еді мір тілді,
Жағам бар еді — жыртылды!
Қан жылап тұрған жүрекпен
Жұбатам қалай жұртымды?!
Асып-тасып, ақтарыла кемерден
Қызынғанын көре қойған жоқ ем мен.
Анық басып, ақырындап жүріп-ақ,
Жоғарырақ тұрушы еді көп елден.
Батырға балап өткен есер ұлын,
Қанекең сойы еді ғой кешегінің,
не дер ем тұтқиылдан тілге келіп:
"Қарағым, қалайсыңдар?" — десе бүгін.
Отын барып үрлеймін де өзгенің,
У боп бойға тарады ма өз демің?
Сал-серісін жырлап кеттің қазақтың,
Қыз да құшқан,
Армысың, Қарасаздың қалың елі,
Бармысың салқын самал, сары белі!
Жансүгір Ілиястың жерлесі едім,
Жатсынбай, жақсы ұлым деп таны мені!
Дәрежем болмаса да дүрілдеген,
бірімін мықтылардың бүгінде мен,
айыпқа бұйырмасаң,
Абай аға,
Азбап па деп ұрпағы, тозбап па деп кең далам,
кімдер бастап келді деп осы күнге елді аман,
Зая кеткен жоқ па деп, төгілген қан, тамған тер,
қарап тұрған сияқты Қабанбайдай Ер бабам.
Десеңші енді бірдеңе...
жап қала ма бұққанмен,
шыдай-шыдай шындықтың ыңыршағы шықты әбден.
Ырду-дырду айнала,
Басылып бұрынғыдан сәл-пәл еңсең,
бұйыға қарап қалып қанша келсем,
көңілің күнге толар осы күнді
көптен-ақ, Талдықорған, аңсап ең сен!
Пай-пай, о-ой!...
Екпіні үйді жығып, жар құлатқан,
селтиіп, соңындағы ел шанды қапқан,
қарадай қалтырайды
Биікке біразырақ өрлеп алған,
бірісің жақсылардың Сен де бағлан,
ебім жоқ ел сияқты демесеңіз,
жерің жоқ ештемеден кенде қалған.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі