Айнабұлақ
Жер жәнаті мөп-мөлдір Айнабұлақ,
Ғашық болған өзіңе Ай да құлап.
Отыратын сыра ішіп Жұмекен мен
Мұқағали,
Жапалақтап қар жауды – бұлыңғыр күн
Жапалақтап қар жауды – бұлыңғыр күн,
Бұлыңғыр күн, өкпекті жұлындырдың.
Шамам қайдан келеді, санам дімкәс,
Қалар ма екен таусылып, мұңым бір күн.
Сымпитып мені шығарды ламбард тағы
Сымпитып мені шығарды ламбард тағы,
Жолымды кесті сығандар бұраңдап тағы:
«Сатпайсың ба алтын?»
Қояды бір ғана сауал,
Шырғалаң, ұғынбас жан аңдап
Шырғалаң, ұғынбас жан аңдап,
Жүрмейді арбамыз, шабан ба ат?
Керзаман кесірі кеулейді,
Көңірсік кеудемде жалаңдап.
Жалғыз соқпақ, көмескіленген
Жалғыз соқпақ, көмескіленген,
Итшіледім. Сорым алдымда.
Балағат сөз көп естіп елден,
Қарадай мен жолығам мұңға.
Адалдық па?
Адалдық па?..
Бәрі де сөзде ғана,
Қошаметтің барлығы көзге ғана.
Сен сырт кетсең орныңда басын изеп,
Өмірін бер ей, тағдыр, Ахметтің
Өмірін бер ей, тағдыр, Ахметтің,
Асқар таудай келсе егер ақын еткің.
Халқым үшін бейілмін ...
Тайсақтамай,
Қоңыр дөң, қойнауыңда қоңыр лашық
Қоңыр дөң, қойнауыңда қоңыр лашық,
Маңдайын жел ұрады – о, бір ғашық.
Миқиған қарамайды керегеге,
Шалжияр дөң үстінде өңірді ашып.
Алты қанат керіліп, керегелер
Алты қанат керіліп, керегелер,
Шаңыраққа шашылды уық келіп.
Кенересі көмілсе терең егер,
Керек емес жауыннан күдіктеніп.
Құрдасы бар әкемнің үзеңгілес
Құрдасы бар әкемнің үзеңгілес,
Араладым соны іздеп, күземді бес.
Балағаттап кетуші ем, балалық-ай,
Артықтау ғой. Білмеймін, түзелді ме ес?
Шырылдама бекерге, шыбын жаным
Шырылдама бекерге, шыбын жаным,
Керегі жоқ кеудеме тығылғаның.
Сүлдерімді сүйреттің сүріндіріп,
Алып жүрген арқалап жүгің мәлім.
Тағы бүгін таусылдым табанымнан
Тағы бүгін таусылдым табанымнан,
Түк шықпады таудай-ақ талабымнан.
Жоқтығы ғой бармақтай бақтың баста,
Сорым екен көремін тауанымнан.
Әйелдер-ай, тіршіліктің дәмі едің
Әйелдер-ай, тіршіліктің дәмі едің,
Тапқышсың ғой біздің бойдан және мін.
Сыңқып сөйлеп, сылқ-сылқ күліп сезімді,
Қытықтайтын тағы да бар әлегің.
Сарыөзек алғаш түсінен шошып оянған
Сарыөзек алғаш түсінен шошып оянған,
Қалмады тұқым сол күнгі тірі қояннан.
Білмеді қарттар адамның ісі екенін,
Сипады бетін: «Жар бола гөр, – деп, – ой, Аллам!».
Қоңыр тірлік
Қоңыр тірлік,
Қараша айы зымыстан,
Жаздағы анау мәуелі ағаш, құнысқан.
Кершеуледі – жеп барады, жел, ызғар,
Кабак. Шарап
Кабак. Шарап ...
Шынылар шылдырлаған,
Далаң үйде – көк түтін, ырғын адам.
Дастарханы қайысқан, берекелі,
Қос бірдей қарлығашым шыр-шырлаған
Қос бірдей қарлығашым шыр-шырлаған,
Өңгенің керегі жоқ, құрсын, маған.
Мәукіл бас біреуі бар кекіл қойған,
Ұғындым, бұл өмірде ырысым – балам.
Ішейікші шараптан
Ішейікші шараптан.
Қымсынба түк,
Өмір мені жіберді тылсымға атып.
Көмейдегі күлкілді күмәніме,
Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі
Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі,
Бетін жайып көлгірсиді,күледі.
Өзгермейді,
Кеудесіне – көң қатқан.
Тақымында тағдырдың езулеген
Тақымында тағдырдың езулеген,
Бара жатыр теңселіп сезім-кемем.
Көздің жасын біреулер сатып тұрды,
Соны көріп кеудеден безуде өлең.
Тор биеден туды құлын қасқа боп
Тор биеден туды құлын қасқа боп,
Ойнақтады, көңіліме тастады от.
Тым ұзамай желіге әкеп байлады,
Шыңғырады – тым жабайы – жасқап ек.
Сағынышымды жүрекке бөлеп, сенделдім
Сағынышымды жүрекке бөлеп, сенделдім,
Кәріпшілік-ай, кеудеме көсіп көң көмдің.
Кішкентайымнан интернатта оқып,
Тағдырдың,
Жабыңқылау жаңбыр жауған сүркей түн
Жабыңқылау жаңбыр жауған сүркей түн,
Қара бұлты ақ сәулені бүркейтін.
Ми шағатын шарқая үнді найзағай,
Жаңбырдан соң қаптап кетті шіркей тым.
Сасық көкек
Келбетке
Бөгделерміз, жоқ тіпті пана баста,
Ешкім бізді «адам» деп санамас та.
Білім іздеп келгенбіз қыр төсінен,
Белгісіз менің аужайым
Белгісіз менің аужайым,
Тірлігім бар ғой шап-шағын.
Ұстамай өлең шаужайын,
Жеткізбес маған бақ-сағым.
Қыр суреті
Шырылдайды бозторғай, айнала сән,
Шілде туып, жаңарған ай да қашан.
Емініпті отар қой көк шүйгінге,
Жусап жатыр: тапжылмас, айдамасаң.
Жүрекке титтей сағыныш салып, жыл өтті
Жүрекке титтей сағыныш салып, жыл өтті,
Көктем де келді: даламды қайта түлетті.
Жауды да нөсер күмісін төгіп белеске,
Қырларда гүлдер самалға елтіп дір етті.
Бозаң дала бір-ақ күнде гүлденді
Бозаң дала бір-ақ күнде гүлденді,
Тозбайтындай торғын шәйі жамылып.
Кең дүние мамыражай күйге енді,
Қызыл-жасыл бояуларға малынып.
Көкпар-өмір
Көз ұшында,
Алысқа самғаған ат,
Бойға желік бітірді, жанға – қанат.
Ақбоз мінген бозбала ағызып кеп,
Пікірлер
-
Үміт
Керемет ???? -
СОН КИ ХУН
Сон ки хун -
Анар
Жансая керемет -
Ерқанат
Жарайсың -
Нурдана
Оте магналы екен
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі