Ағатайым (М.Мақатаевқа арнау)
Бұл әлемге жүрегім бағынбайды,
Сыр шертейін онда мен ақын жайлы.
Осы сөзді естісем алғаш ойға
Мұқағали ақыным жақындайды.
Бұл әлемге жүрегім бағынбайды,
Сыр шертейін онда мен ақын жайлы.
Осы сөзді естісем алғаш ойға
Мұқағали ақыным жақындайды.
Жазам деумен өмір, өзім туралы
Тағып алам кіл айып.
Шалғындықтан өз гүлімді табам деп,
Жиі қайттым мұңайып.
Не болып жатыр Қордайда?..,
Тып-тыныш жүрсе болмай ма?
Тақиясы дүнгеннің,
Өз басына сыймайма?
Көп ақынның қыздар жайлы жырлары
Аруларын қызғалдақтай қырдағы
Қарап тұрсам барлығының ішінен
Ең сұлуы қазағымның қыздары
Есіңде ме?
Көктем еді.
Көктеп еді бүршіктері талдың да,
Қызыл гүлдер қаптап еді шалғында.
Тілсіз жылап өмірге ғашық әні,
Тәкаппар мұң табанға басылады.
Тиын тастап үлгермей тақияға,
Тағдырлылар...әр жаққа асығады.
Кешкі сегіз. Ескі Арбаттың көшесін
Кезіп келем. Он тоғызы наурыздың.
Сезімімнің бүгіні мен кешесін
Өлшейтұғын аспандағы жалғыз Күн.
Түнге сіңген... ұмытып Күн ұяны,
Қыз тағдыры секілді, қиын әні...
Қар жауып тұр.
Бақыттан басы айналған
Бұл жаңбыр – таза су емес,
Бұл – аққан аспан кірі.
Аспанның асты – адамдар,
Бірінен қашқан бірі.
Ай көзінен діріл-діріл жас тамды.
Неткен ұзақ, мағынасыз отырыс?
Мен өмірге гүл боп көзімді ашқам-ды,
Нәзік сабақ, нұрлы жанар, хош иіс.
Ауыл. Іңір. Беймаза шақ – естегі
Азан-қазан мал қайтқанда төстегі.
Дала аспаны, түн алдында түнерген
Қызылбауыр бұлттары бар көшпелі...
Көктем, сені көргенде ән салмадым мен.
Бұрынғыдай...
Қырқаға шығып, құстарды қарсы алмадым мен.
Мұным қалай?
Көгілдір түн.
Көк түннің көктемі гүл.
Жұлдыз сүрер бір-ақ күн көкте ғұмыр.
Сонау алыс жұлдыздар алыс емес,
Бие-бұлттан жылы саумал сауып қыр,
Еріді қар, Күн демінен тауып нұр.
Елжіреген табиғат,
Жаңа жаңбыр жанарынан
Қара түн, бәлкім, қаралы сұлу құсалы?
Қара көз жабық, айқара ашық құшағы.
Қараңғыдағы соқыр көбелек жалпылдап,
Жарыққа қарай ұшады.
Төрт ханшайымдай керілген кербез жылдар:
Біріншісі- қаһарлы ханша қыс бар,
Екіншісі- көктеген ханша көктем,
Үшіншісі- жайнаған жайдары жаз,
Ақын апам, өлеңі үлгі маған,
Махаббат лирикасын мың толғаған.
Жүрекпен, ықыласпен мағыналы,
Әдебиетке жол салған поэзиядан.
Төбесінде бұлт аунар,
Жер бетінде тұр таулар.
Бірақ, мына мен үшін,
Бәрінен биік бір тау бар.
Сабағынан келгенде,
Ақша беріп Ерденге.
Апасы оны жұмсады,
Кешіксе егер ұрысады.
Сарғайған бақта өзгерген мүлдем реңі,
Жапырақ бірде жылайды, бірде күледі.
Онсыз да оның бір сәттік келте ғұмырын,
Зулаған мынау қатыгез күн кеміреді.
Көлегейлеп Күн нұрын,
Аспанның да қабағы қатуланып тұр бүгін.
Түрер оның желіккен жел түндігін...
Жұбатады ал, бірақ
Қараша келді қатулы қырау қабағы,
Жылауық бұлттар бетіне бұлау қонады.
Жапырақтарға жынды жел жаназа оқып,
Жалаңаштады күз келіп мынау қаланы.
Уа, Келменбет, дүр баба!
Таңдай қаққан талайлар,
Тау болмысты тұлғаңа.
Қорған болар жұртына,
Ол жылы мен не бары он үште едім,
Мені құшып ағайын, көрісті елім.
Әкем кетті аттанып арамыздан,
Ішіне тұншықтырып соғыс шерін.
Жаратқаннан жетті жарлық,
Аласарды биігім.
Өзіңменен кетті барлық,
Әлемдегі мейірім.
Тұрғанмын лашықта да, шошалада,
Болған жоқ жылуынан ошағы ада.
Өз үйіме қолымыз жеткен күні,
Қарлығаш ұя салды босағама.
Құдіреттен күткендей шабытты асқақ,
(Қалайша көңіл шерін ағытпасқа).
Күйші отыр домбырасын қолына алып,
Шіңгірлете шектерін қағып тастап.
Қара жерге шаруаның тері сіңіп,
Жомарт күзден күтетін ел іші үміт...
Сарала жапырақтар жоғалыпты,
Кеткен-ау қарашаның желі ұшырып.
Сәл ертерек намазшам уақыттан,
Құба белден табынды құлатып, паң...
Есек мінген Байнияз қартпен бірге,
Өрістен мал қайтады шұбатып шаң.
Сәуір туды, көкек құс келмеді әлі,
Күтетін сұрша құсты елде бәрі...
Қасат қардан қылаудай қалмаса да,
Көктен күннің жетпей тұр жерге нәрі.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі