Шыққан сайын бір өрге
Шыққан сайын бір өрге
Шыдамды мен жыр еттім.
Ойымды өртеп жүрер деп,
Отын бастым жүректің.
Шыққан сайын бір өрге
Шыдамды мен жыр еттім.
Ойымды өртеп жүрер деп,
Отын бастым жүректің.
Мидың ойсыз бостарынан шаршадым.
Мылжыңдардың тостарынан шаршадым.
Ұйықтатпайтын ақ жындардан шаршадым.
Күлдірмейтін қалжыңдардан шаршадым.
Адамдардың жұмбағы мен сыры қандай көп еді!
Өзің кейде өзің болмай, өзге болғың келеді.
Мен білмеймін: өзгере ме, өзгермей ме шын асыл,
Кейде, тіпті, ащыдан да, тұщыдан да шығасың.
Жұртқа жырмен ұнаған
Айналайын көкем-ау,
Жел сөзіңе бұл адам
Жалықпайды екен-ау!
Ала жібін ешкімнің аттамадым.
Ақты даттап,
Қараны ақтамадым.
Көз салмадым біреудің қалқасына,
Жер болмаса жеңгеге жазған аға,
Жоқтамаса жалғызын боздап ана...
Құдіретті сөз болып дарысам ғой
Қыз алдында қысылған бозбалаға!
Көкіректе бұрқ-сарқ етіп қайнап ән,
Көрінбейтін көк мұнардан айналам.
Ақ сағымға қойып-қойып кететін
Асау көңіл ауыздығын шайнаған.
Ақтарылып айтайын ақ сырымды,
Кетті ме анам ұмытып жақсы ырымды,
Баладай бір тұсауы кесілмеген
Бұл тірлікте, апыр-ай, көп сүріндім.
Сынасаңдар сынаңыздар, сөкпеңдер,
Сезеді ішім — асығыстық көп менде.
Қайтем енді!
Зілдей болып басты мұң.
Қалай тұрар бұл көзден мұң көрінбей
Ғұмыр қысқа көктемнің гүлдеріндей.
Өмір! Өмір!
Ағызып өте шығар
Қартым маған күнде сәлем жолдайды,
Қала жайы көңіліне қонбайды.
«Айналайын, бәрі де бар шаһарда,
Ал көкжиек онда бірақ болмайды!
Жұмыртқаның сарысындай ішігі
Сап-сары боп құстың шөже-кішігі
Өсіп жатыр...
Өсіп жатыр бір жерде
Кеше ғана бала едік,
Сенесің бе?
Жүрміз қазір қырықтың белесінде,
Жоқ есімде көңілді балалық шақ,
Бұған құлақ түрмеген түбі арандар,
Тыныштыққа шақырған бір ұран бар.
Сабыр бітіп,
Соғыстан әмір күтіп,
Бар сияқты сары уайым, сартап қайғым,
Жатып алып кей кезде нәр татпаймын.
Кез алдымда дүние дөңгеленіп,
Шыбын жанды қоярға жер таппаймын.
Қол жеткенге көңіл көгі толмайды,
Толмай жатып толдым деген оңбайды.
Аңғал аға,
Әзір бізге
Бізді неге бұрынғыдай жаз айы
Бейішімен қуантпайды ғажайып?!
Ертеңіңнің мүмкіндігі көбейіп,
Ертегілер кеткен жоқ па азайып?!
Тұзы жеңіл тірлікте мендейлердің.
Жолы болғыш алайда сендейлердің...
Бой жеткісі келеді бала қыздың,
Жасарғысы келеді жеңгейлердің.
Жүлдегерлер
Жемісіндей әр істің
Жамбысына ие болып жарыстың,
Көк аспанда қартайып һәм жуасып
Есіңнен шықпас ойдан ба,
Естінің сөзін қимайсың.
Жаңаны былай қойғанда,
Ескінің өзін қимайсың.
Шет өлкеде қалайша қамықпайын:
Дүниенің тарлығын анықтайын...
Тарылады тынысым,
Аквариумға
Тозған дене көк теректей құлайды,
Демалысқа арнадым мен бұл айды.
Желдің жұмсақ алақаны
Жүйкені
Төрге шығу әлі бізге ерте ме?!
Ерте болса, турасын айт еркеңе.
Мен бәрібір диваныңа шалқаймай,
Құлай кетем жеңгей жайған көрпеңе.
Бір кездегі шаруаның құралдары
Автоматты бүгінде,
Бұрандалы.
Құрыш етін құлақтың жегеннен соң
Басталғандай қайтадан құмар айым
Дөңгеленіп далада туар айым.
Киіз үйдің іргесін түріп тастап,
Көкжиекке көзімді суарайын!
Қала менің тұғырымдай,
Тағымдай.
Дала бірақ қол бұлғайды сағымдай.
Шопан ұлы,
Туған жердің ауасын
Сағыныппын мен тегі.
Үлкен түгіл, баласын,
Момын түгіл, тентегін.
Көргім келер Мексиканы, көргім келер Перуді,
Ацтектердің храмдарын зіл тастардан өрулі.
Көргім келер піл жайылған жунглилі Үндіні,
Көргім келер Иерусалим, Палестина мұңдыны.
Қалай-солай айтқан сөзге балама,
Қызығамын бала мінез данаға.
Қалалықпын,
Кенттен бірақ алыспын,
Пендешілдік кім-кімге де тән деңдер.
Пайғамбарды менсінбейді менмендер.
Қай кезде де көлегейлеп күнді бұлт,
Қай кезде де үрген пілге қандендер.
Сүтпен бірге анаң мейір емізген,
Ақ ниетің кем болмасын теңізден.
Өседі гүл күннің уыз нұрынан,
Ал адамдар жылы-жылы лебізден.
Білем, ыстық жас өмірдің құшағы,
Сол құшақтың жетер бізге күші әлі.
Сезіктенбе сәл ауырса бауырың,
Ол тас бауыр еместіктің нышаны.
Қаһарына әбден мінген Сара апай,
Қамшы болып осқылады қалақай.
Кімді сабап,
Кімнен таяқ жегенін
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі