Достық парыз есеп емес ұққанға
Заманынан бері қарай әлімсақ
Қазақ халқы дос дегенде кеңқұшақ.
Керегелес, үйі іргелес тұрса да
Болған емес қырғиқабақ, қырықпышақ.
Заманынан бері қарай әлімсақ
Қазақ халқы дос дегенде кеңқұшақ.
Керегелес, үйі іргелес тұрса да
Болған емес қырғиқабақ, қырықпышақ.
Қырықмылтық деп атанған
Адайдан туған Шоғы едім,
Нысаналап ұрыста
Атылған жауға оғы едім.
Мен соғыстың не екенін бесіктен
Белім шығып, ес кіргенде-ақ есіткем.
Қаһарлана атам ылғи айтушы еді
Неміс жайын біздің елге өшіккен.
Жаратылыс заңы солай,
Жақсылық пен жамандықты тең қойған.
Алуан түрлі іс шығады
Әр адамның бойындағы бір ойдан.
Аксиома – дәлелдеуді қажет қылмай, ғылыммен
Фигуралар қасиетін көрсететін тұжырым.
Мендік сезім дәл осындай,
жеткізе алман тіліммен,
Жүрегім, сөйле, сайра, тіл,
Өнерің қазір сында тұр.
Қолқалап сені әлеумет,
Алқалап келіп тұрғасын,
Күнәларым көп, білем, пенделігім,
Пенде болып күн кешкен мен де кұлың.
Қателікті кешірер сипат тілеп
Дұға етемін Өзіңнен, ей, Ұлығым!
Шынында, мен ғылымға құштармын-ақ,
Ойымда бар жаңа бір істі атқармақ.
Осы талап балалық арманымды
Мақсат етті өзіме жүктеп салмақ.
Асқар тау, алып нар тұлғам,
Ұланың келді артыңнан.
Өмірден мынау өзіңсіз
Өткізіп уақыт сан жылдар.
Ғасырға ғасыр жалғап тарихы өткен,
Ежелден ата-бабам мекен еткен,
Әр ақыны атына жыр тербеген
Маңғыстауым – бұл менің Атамекен!
Тұрар әр кез жаңа атқан таңға ұқсап,
Шіркін, қандай тамаша еді балғын шақ?!
Тауыса алмаспыз бар қызығын біз оның
Қаншама рет әңгімелеп жар қылсақ.
Ағы менен қарасынан көзіңнің
Ашу менен нараздықты сезіндім.
Неге сонша қатуландың, жан әке,
Қынжылтты ма қылықтары ез ұлдың?
Маған айтқан сөздерді, ұмыт қылма,
Мына менің мұңымды, ұмыттың ба?
Жаутаңдаған жанарлардың ішінде,
Бақытты болам деген үміт тұр ма?
Күте тұршы, ойланайын уақытым,
Біраз жандар, таппай жүрғой бақытын.
Сұрай беріп достардан да шаршадым,
Көрсет қане, қайсы менің бағытым.
Барлығыда ойлағандай болмаған,
Сондықтан-ау көңіліміз толмаған.
Бұл әлемде бір қыз бар, жүрегі жоқ,
Ешқашанда, сүйіп ғашық болмаған...
Салқын үй. Салқын сәлем. Салқын жеңгем –
Сақина, сырғалары алтын зерден.
Қабағы қыз күнінен ашылмайды-ау,
Қашан да дәл осындай қалпын көргем.
– Тауқұдірет, мекен еткен орманды,
Кішкентай құс, – деді де қарт толғанды.
Үкілеген домбырасын қолға алды,
Алға ұмсынып, екі иығын қомданды.
Күреңденіп күннің соңғы шапағы,
Көкжиекке өрт боп жанып батады.
Асып-таспай, арнасында ақырын,
Ерке Ертіс сабырлы ағып жатады.
Көп қозылар жатқанда енесіне жамырап,
Ол тұрады бір шетте өкси зарлап-маңырап.
Жаутаңдаған жанармен сүзіп шығып маңайды,
Жабырқайды, жан-жаққа жалтақ-жалтақ қарайды.
Сәбидей былдырласа тұнық бұлақ,
Жағада елжірейді тыныш құрақ.
Бұлқына құшақтайды асау өзен,
Жартасты әкетердей жұлып бір-ақ.
Жондағы боз жусанды құлын жалды,
Бұрқыраған иісі мұрын жарды.
Былтыр келіп қайтып ем шала мас боп,
Сол құмарым, шіркін-ай, бүгін қанды.
Алып ұшып, шарқ ұрып көңіл жүрдек,
Көп ішінде жүргенде өзіңді іздеп,
Қапелімде қақ тіліп қара түнді,
Көгімнен жұлдыз болып көріндің кеп:
Азуын айға білеген,
Төбесі көкті тіреген,
Қарсы да келген хас жауын,
Ақ семсерімен іреген –
Қолын бұлғап арман алдан,
Ой-санамды арбап алған.
Ақиқатқа жетем бе деп,
Қаламымды қанға малғам.
Myrza
Өте керемет!Айка
Уау күштіАйка
Рахмет жақсы екенмеруерт
өте мәнерлі тамашаMyrza
Өте керемет!