Біз əртіспіз
Біз əртіспіз өмір дейтін тиятр,
Тиярда айтарлар көп жиі ақыл.
Шығармада сомдаларлық ролдермен,
Авторға енші жазылмаған сия тұр.
Біз əртіспіз өмір дейтін тиятр,
Тиярда айтарлар көп жиі ақыл.
Шығармада сомдаларлық ролдермен,
Авторға енші жазылмаған сия тұр.
Жарығым сөніп мына түн енді,
Айта алмай іштен тынамын енді.
Өзімнен өзім оңаша қалып,
Ағыл да тегіл жылағым келді.
Біле тұра барлығын несібеміз,
Асыға да береміз несіне біз?!
Бар бақытты барында біле алмай,
Біле алмай мезетте кешігеміз.
Жер үстін осы,
Мекені қылған пақырмын,
Топырақ бастым, топырақ болам ақыр күн.
Көгінде рухым көктей ме, оны кім білсін?!
Жақында осы моргке кірдім,
Сұлқ күйі жатқан өлікті көрдім.
Жанары ашық қалыпты күйі,
Сипалай жаптым өліктің бетін.
Етегіне ермей ескі індет,
Күлімдеп жүрген кескін көп.
Əркімде бір-бір ауыр жүк,
Жетісіп жүрген ешкім жоқ.
Сəлеметсіз бе, қалыңыз қалай ақылдым,
Аллаға шүкір ғұмырды кешіп жатырмын.
Жатына мені айналдырса да өзгелер,
Алыс та болса жаныңа сенің жақынмын.
Дəке досым,
жүрсің бе мал-жан есен?!
Өткендегі пəтерден таңда көшем.
Жалдағаны құрысын жəутеңдеумен,
Сағынатын кімім бар енді менің,
Əлімсақтан несібем кем білемін.
Қара басқан жасынан қаралымын,
Емдеу үшін келгенмін ел жүрегін.
Кездесті өмірде талай жандар,
Жаны жайсаң ақындар мен адалдар.
Жан дүниеңді баулап алып,
Шіркін-ай, дерсің болсын тірегі,
Сылтау ғой суық деген,
Бас тарту ғой кездесуден.
Жаныңа жақындарды іздесеңші,
Қашқақтамай жүздесуден.
Шаужайына жабысып қысыр күннің,
Өктем уақыт басады мысын мыңның.
Сырғып өткен сынаптай жастық шақтың,
Қайта айналып келмейтін тұсын білдім.
Өмірімнің бірі болған сен едің ,
Көзімдегі қарашықтың бірі едің .
Лаулап жанған жүрегімнің жартысы ,
Бір жан үшін мәңгілікке соғады.
Қыпша бел, аққу мойын, әсем мүсін,
Ару ем тамсанатын көрген кісі.
Бір құрбым себеп болып, Хақты танып,
Жаныммен құлай сүйдім исламды шын.
Мұқағали-қазақтың ақиық ақыны,
Лирик ақындардың бәріненде жақыны.
Талай-талай өлеңімен таң қылған,
Өмірдегі жарастықтың жарқыны.
Жазықсыз жапа шекен арлан ерім,
Жаның - нәзік, намысты ақын едің.
Жиырма жаста ел үшін құрбан болып,
Қоқаулардың қолынан қаза болдың.
Алақаныңды жай дұға да бол
Намазға жығыл сәжде де бол
Қайтып келмейді уақыт
Өз шекарысы мен жылжып жатыр
Алматым – менің ең алғашқы, саф махаббатым,
Сыйлар елге нұрға толы, жанға жайлы шапағатын.
Кетпейді есімнен сол бір сәт,
Бөленген қалам, берген кезде өзгелерге шарапатын.
Біреулер жылатады,
Біреулер ұнатады,
Біреулер құлатады биіктен.
Біреулер қорғайды,
Ғашықтық па?
Кеттім одан безіп мен,
Бұрын оның мехнатын сезіп пе ем?
Ғашықтықтан жылымапты жүрегім,
Аппақ ұлпа қарға бояп бар маңды,
Қыс хабарын беріп бүгін жар салды.
Дауылдатып, борандатып түстікке,
Қарашада кəрі аяз кеп қалды.
Еліме бір өзгеріс кеп жатқандай,
Батса екен озбырлықтың күні ұзатпай!
Қазағым молшылыққа молықса екен,
Садақа беретұғын адам таппай...!
Ерте, ерте, ертеде...
Еуразиялық өлкеде.
Ақылды әрі білікті,
Сақтар өмір сүріпті.
Сенің кінәң жоқ еді, кінә менде,
Сүйе алмаған ешкімді бұл әлемде.
“Сүйе алмадым” деймін ғой, сүйдім бе екен?
Мәнін ұқпай қалдым ба күйдің бөтен...
Сен үшін таңда оянғым келген,
Боянғым келген сен үшін,
О, менің ұлы жеңілісiм hәм жеңісім.
Күн болып күліп,
Өзгеше өмір салтым, бөтен ғұрпым,
Өзгеше мендік болмыс, бөтен күлкім.
Ешқашан кетпейтіндей жүремін де,
Ешқашан сүймегендей кетем бір күн.
- Освальд Шпенглер
- Освальд Шпенглер
- Освальд Шпенглер
- Освальд Шпенглер
Барлық авторлар