Жүрегімнің таба алмай белгілі емін
Жүрегімнің таба алмай белгілі емін,
Өзімді-өзім соншама сендіремін.
Суретіңді тұсыма іліп қойып,
Түсініксіз үмітпен телміремін.
Жүрегімнің таба алмай белгілі емін,
Өзімді-өзім соншама сендіремін.
Суретіңді тұсыма іліп қойып,
Түсініксіз үмітпен телміремін.
Көргенде сені:
Шүрегей сезім дүр етті.
Елең еткізіп жүректі,
Сол сезім кенет көл етті
Не болдым адам болып туылғанда,
Келмейді маған бақыт жуыр маңда.
Сілікпем шығып тағы қалжырадым,
Қарағым, ішетұғын уың бар ма?
Бисмиллаһир рахманир-рахим!
Малынған пендең мен едім жүзі мұңға,
Күллі әлем бір өзіңнің құзырыңда.
Бір сенің дәргаһіңа жалбарынған,
Сұлулыққа құмартпайтын бар ма адам,
Оны көрсе, мылқау жүрек сарнаған.
Желөкпелер желіп өтіп қасыңнан,
Сүймесе де, саған өлең арнаған.
От жанарың күндей болып ашылған,
Қара шашың ақ төсекте шашылған.
Мен отырмын тоймай қарап жүзіңе,
Осы дәурен өтпесе екен басымнан.
Арман емес сақал-шашың ағарған,
Арман емес алтын көмбе таба алған.
Сағыныштың жасын төгiп жанардан,
Арман емес ел, жер көрiп оралған.
Неге кенет күрсiндiң?
(Сен күрсiнсең – қала ма ес!)
Ұшығы ма бiр сырдың,
Айтылмаған маған еш.
Жел бесiктей әлдилейтiн менiң iңкәр жанымды,
Желпуiштей желпитұғын сенiң сұлу жаныңды –
Бiз қосылып айтатұғын әндердi бiз сағындық,
Бiз қосылып айтатұғын әндер бiздi сағынды.
Қос терек бар терезеңнiң алдында,
Соны екеуiмiз деп сен кейде қалдың ба?
Бiлем оны, бiлемiн сол көктемнен,
Күндерiмнен сенi iздеп көп келген.
Мен сенсiз қалай күн көрем,
Ойлаймын сенi күнде мен,
Ойлаймын сенi түнде мен,
Мұңымды айтам кiмге мен
Тарқатшы бұрымыңды, тоты құсым,
Ұнайды маған солай отырысың.
Айналдым мен керiлген қабағыңнан,
Жүректi көздеп атқан жанарыңнан.
Көктем келдi,
Өмiр келдi жерлерге жан баспаған,
Қанат бiттi қалықтар алғаш маған.
Күндiз-түнi тыңдаймын әндi аспаннан.
Іздемесем шарқ ұрып, кез келмес те ең,
Тауып алғам мен сені көз көрместен.
Өзгерсе де дүние, жап-жас күйде
Махаббатым қалады өзгерместен.
Сен жоқ жерде – жол табар ақылым жоқ,
Шаршағанда тігетін шатырым жоқ.
Сенсең, мынау кең байтақ дүниеде
Сенен басқа жанашыр жақыным жоқ.
Махаббат келер сұраусыз,
Қаласа сені көкейім:
Кісенсіз, құлыпсыз, бұғаусыз
Тұтқының болмай, нетейін,
Сүйсе мені сендей сүйсін бір адам,
Сендей таза болсын бәрі күнәдан.
«Алыс жолдан келгеніңде төсіңе
Қандай бақыт, – дейсің, – өксіп құлаған».
Ыстық сөзің дауа маған қашаннан,
Шаршаса да, сәтте көңілім жасарған.
Сенен хабар келген күні жалғанның
Тауқыметі келмес еді шашамнан.
Келсе көктем базары
Қыздар жайнап кететін.
Біреуінің ажары
Біреуінен өтетін.
Арзан күлкі мен үшін қалды ескіріп,
Ол сүймесе – көңілім көрмес тынып.
Отқа ойланбай түсемін айтпасаң да,
Айналайын махаббат – жанкештілік.
Бірге саған берілген бесігіңмен
Сәуле-нұрдай айналдым есіміңнен.
Сенің атың аталса, қуаныштан
Есім ауып, біресе есім кірген.
Не десе жұрт, о десін, айқын маған:
Жердің сырын толықсып Ай тыңдаған:
Сен де, сәулем, тыңдашы, бір сырым бар
Бұрын-соңды өзіңе айтылмаған!
Жас шамасы жиырмаға жетпеген,
Ана сүті ауызынан кетпеген,
Дәл осы қыз дүниеге келерде,
Тағдыры еш тарыншақтық етпеген.
Өн бойында жинағыңның
Жана береді екенсің,
Таңданып та, тамсанып та.
Тала береді екенсің.
Әйел мен ердің салыстыруға аршынын
Шынымды айтсам, өз басым, достар, қарсымын.
Халықтық дана ақыл-ой бұдан сан ғасыр
Бұрын-ақ бізге айтып кеткен ғой бар шынын.
Бүгінгі қазақтың қыздары,
Бақыттысыңдар ғой, бауырым!
Естігенің ғана болмаса,
Білмейсің сен, аттың сауырын.
Өлең жазсаң айтатының –
Адамдық пен адалдық,
Ар-ұят тым көн болса да,
Бір қозғалып қаларлық.
Жөргекте қалдым анамнан,
Зар жасын бірақ төкпедім.
Өзіңнен жаным нәр алған,
Саянда сенің көктедім.
- Жарасбекова Айжан
- Айжан Жарасбекова
- Айжан Жарасбекова
- Айжан Жарасбекова
Барлық авторлар