Өлең, жыр, ақындар


Өзі өтпейді,
Ал, өтпесті өткізеді.

Қайрақ



Саусаққа киіп ем тобатай,
Инені жүгірттім оп-оңай.

Оймақ



Екі басы дөңгелек,
Екі ұшы сүйір,
Қиғанға үйір.

Қайшы



Кішкене тегештей,
Қарыны бар кемештеу.
Құдды қайың беріші,
Ішінде шөл дәрісі.

Саптыаяқ



Адамдардың киімін,
Ұстап тұрар иығым.

Киім ілгіш



Сегіз тарам қайыстан,
Өрімі бар бұзау тіс.
Жұмсақ жағы майысқан,
Айнымаған жылан түс.

Қамшы



Шылбырын сүйрейді,
Жыртықты түйрейді.

Ине



Көзіне шуда тағады,
Бөлекті құрап,
Ұшы жылмаң қағады.

Ине



Үскінің көп тармағы,
Қара орманды шарлады.
Қисықтарын түзеді,
Теп-тегіс түзенді.

Тарақ



Өзі тұрғанымен мелшиіп,
Жап-жалтыр жүзіне,
Кетеді ел сыйып.

Айна



Мөлдіреп жатқан қос көлге,
Шыныдан тұттым қос перде.

Көзәйнек



Өзі сырық,
Басқан жері құдық.

Таяқ



Оны қақса сәйгүлік,
Таста жүрер асыр сап,
Ол жоқта жай жүріп,
Баса алмайды тосырқап.

Таға



Жүргек атқа кісенді,
Салып едім, үзе алмай,
Қос аяқтап күшенді.

Тұсау



Қос ілгекті орындық
Атқа мініп алады,
Адам оны орын ғып,
Емін-еркін шабады.

Ер-тоқым



Сұлап жатқан діңгегі бар,
Қатар тізген ілгегі бар.

Көген



Шыр көбелек айналып,
Жүгіреді бір тынбай.
Беліне жіп байланып,
Шөмеле үйер құртымдай.

Ұршық



Әжемнің қалпақты таяғы,
Қолына алса жүгірер,
Шорланып белі бүгілер.

Ұршық



Ерні жырық —
Кішкене сырық.

Ұршық



Бесікке іледі,
Әнін де,
Дәмін де,
Сәбилер біледі.

Сылдырмақ