Өлең, жыр, ақындар


Өзі жып етеді,
Ізімен жіп өтеді.

Ине-жіп



Əлемді 18 мың киіндіріп,
Дүниеден жап-жалаңаш өзі безді.

Ине



Тұтқасыз таба жай,
Ұнатады көп апай.

Оймақ



Шым шиедей қотыр.

Кесте



Жарға жаңқа жабысқан,
Екі үзеңгі қағысқан.

Ши тоқу



Құрап-құрап тон піштім,
Құлынды биеге бергісіз.

Тоқылған ши



Мамық, шуаш иісті,
Шыр айналып жіп болар,
Тоқыса жылылығы күшті
Ағашқа құйындап оралар.

Иірілген жүн, жіп



Ұзын-ұзын жолдар бар,
Үйрек қонар көлдер бар.
Ат үстінде шоқиып,
Отыратын күндер бар.

Өрмек, шекпен тоқу



Өзен бойын өрледім,
Су таба алмай шөлдедім,
Оң қолымдағы найзаны,
Олай-бұлай сермедім.

Өрмек тоқу



Жыңғыл тақтым жұртыңа,
Жылпылдап бұтыңа,
Әне-міне дегенше,
Өте шықтым сыртыңа.

Өрмек тоқу



Міне, шашым, аллаға,
Бақан, қылыш, қолға ала,
Қолымда қамшы орама
Қылыш салдым тамақтан,
Тамшы да жоқ қан аққан,
Өлтіріп әбден болғанда
Көргеннің бәрі жаратқан.

Өрмек тоқу



Сөкі басын сөлкитіп соға берсең бітеді,
Екі бұтын талтайтып ұра берсең бітеді.

Өрмек тоқу



Қосақтап серпе бердім,
Соңынан жорта бердім.

Өрмек тоқу



Жүріп келем, жүріп келем,
Екі етекті қусырып ұрып келем.

Өрмек тоқу



Қылмаң-қылмаң етеді,
Қаға берсең жарасар.
Екі жағын жапырып,
Ұра берсең жарасар.

Өрмек



Қыл-қыбыр да жүн қыбыр,
Жұла берсе жарасар.
Екі мұртын қайырып,
Ұра берсе жарасар.

Өрмек



Бір атым бар өзі өте шабан,
Бірден артық мінбейді оны адам,
Қамшылап күні бойы тебінсем де
Япыр-ай жылжымайды төрт-бес қадам.

Өрмек



Адамға сонша пайдалы,
Басында сансыз көзі бар.

Оймақ



Мылжа басты,
Мың көзді.

Оймақ



Бір шұқырда мың шұқыр.

Оймақ