Алғашқы қар
Кеше ғана қоңыр салқын күз еді,
Алғашқы қар түсті жерге міне енді.
Көз тоймайды қанша қарасаңда,
Ақ мамыққа оранған жер беті.
Кеше ғана қоңыр салқын күз еді,
Алғашқы қар түсті жерге міне енді.
Көз тоймайды қанша қарасаңда,
Ақ мамыққа оранған жер беті.
Махаббат – дастан,
Талай жандар жырлаған.
Ақындар мен сазгерлер ,
Үзілместей жыр жазған.
Махаббат әні үзілді,
Көңілге қоңыр күз келді.
Сыздатып баяу ауыртар,
Шаншып бір өтіп жаныңды.
Кел өмір сүрейік жаңбыр астында,
Ғасырлар бойы боламын сенің қасыңда.
Елестетші күндіз түні сенімен,
Құлпырған гүлдей бірге өсемін жаныңда.
Бірде мен сұрадым өмірден,
Не жақсылық бердің сен?
Ол жай ғана сыбырлады,
Лайықты өмір сүрдің сен.
Білесің бе,мен үшін махаббат деген не?
Сенімен бірге болу бақыт емес пе?
Тек сенің жаныңда болып,
Күлгеніңе күлуде ,
Ешқашан үмітіңді үзбе,
Құқығың бар құлап, түзелуге.
Қадамыңды аңдап бас,
Ешкімге енді сенбе.
Әр адамның өз кілті бар,
Иә,иә таң қалмаңдар.
Өз сандығын ашатын,
Бақыт деген бастауға жол салатын.
Мен келдім ауылыма,
Кейбіреулер мені танымаста.
Көз көргендер аз қалды ғой,
Тіршілікпен тарасып әрбір жаққа.
Кейбіреулер сыртымнан айтып жатады,
Тік мінезді, өр көкірек деп бар жаманды.
Айтса айтсын деп жымия саламын,
Әйтседағы, бар ғой менің жауабым.
Жүрегімді әлі тербеткен
алыста қалған кез мүлдем
Махаббат еді ол ержеткен,
сәбилік сәттен бездірген,
Келдім мен астанаға
серік қылып көгілдір арманымды,
тамашалап жағада таңғы ағынды.
Қала жатты оранып боз тұманға.
Өзім жайлы
Көрдім мен алғаш өмірден
теңіздің шалқар кеңдігін,
жүзімге тұнған өңір мен
Жердің беті күл-талқан:
жаутаңдайды жетімдей ақыл сұрап,
қопарылған егін де жатыр сұлап.
Шала-жансар қаралы Жерге мына
Тарихтың сан қойнауын жарып шыққан,
Бабамыздың ерлігі жан шыдатқан,
Көк байрақты самғатып алып шықты,
Бейбітшілік заманды тарту қылған.
Құдіретті шындығынан таймаған ,
Әркез алаш киындықты жайлаған.
Қолдан беріп азаттықты елдігі ,
Қайтара алмаи куанышты кездегі.
Ойлай келе қанаттары қайрылған,
Бостандық алып, серпілді елім қайғыдан.
Төгілген тер, қан менен жер, сазды ән,
Азаттықта уайымынан айрылған.
Гүлісің ғой осы үйдің еркелеген,
Нұр шаштың ерке мінез көркеміңмен.
Тағдыры жаттық болған қыз ғұмырға,
Ақындар талай жырын шерте білген.
Сұрайсыңдар аң-таң боп:
«Қайда кетті кешегі ақ гүл аткан жасыл бақ,
Сен сүйетін жаңбыр қайда құйып өтер тасырлап?»
Мен айтайын не болғанын, не болғанын
Әлемдегі бар ана,
мектептегі бала да
бір өзіңе бас иеді табынып,
келесің сен халықтардың үміті мен
Өлген жоқ олар:
Үрыстың даласында,
Қантөгіс пен дауылдың арасында
кек тұнып көздерінде,
Салқын еді ақ таң да,
Қала шаң мен саз балшыққа батқанда,
Мароккодан келген қорқау қасқырлар
жаппай ұлып жатқанда,
Сүйікті менің Отаным,
не болар сенің тағдырың,
қандай боп туар алғы күн –
түндерде талай дөңбекшіп,
Азаптан тұншыққан өлкеге қарашы,
жалғыз үн қатуға келмейді шамасы.
Күл-талқан жартастар...
Бидайдың
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
- Антон Чехов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі