Перделер
Бетпердеден қараса, өмір
басқаша екен тамаша бір.
Жұлдыз - түннің жақұт көзі,
ойлы жүзбен қарап ақыл
Тағы да боран жағаның
іздерін бітеп, қарды үйді.
Бетінде қарлы даланың
қос жұлдыз ғана қалғиды.
Кораблі қажет емес жырақтың –
теңіз жақты түн жапқан.
Ақ төсекке белгісіндей жұмақтың
шақырасың түу жақтан.
Құс қанат біткен жандайын,
қақтырып жердің таңдайын,
аспанды серпіп самғайын.
Жұлдызды мұздар маңында,
Мұндай аппақ қыс болмаған,
бұлт болмаған қауырсындай.
Қаланы көк түс торлаған –
түтін өрлеп дамылсыз, жай.
Қарлы боран әндетті,
қар инелер түйреді.
Денем мұздап, жан кетті
сені құшып сүйгелі.
Есігімді жұлқып ашып (қақсын ба!)
қарлы дауыл ызыңдады бір мұңмен,
Тағы, міне, ақ дауылдың астында
екінші рет қайта туып тұрмын мен.
Қансонарда елесің де
алыс кетіп, қамады-ау мұң.
Сен - оралмас кемесің де,
Мен - бос қалған жағалаумын.
Шыныдан шарап іркілген
жарқ етіп өзің тағы да,
күнәсыз келбет, күлкіңмен
қорқыныш кұйдың жаныма.
Түнек жылда туғанның ер жеткені
жол таба алмас,
қасірет шексе де елі.
Біз, азапты жылдардың перзенттері,
Шалқар өзен баяулап мұңды ағады,
жуады жағажайды.
Шөмелелер томсарып жылғадағы
басқандай нала-қайғы.
Көгалда, жолдың қасында,
Жатыр ол тірі жанға ұсап,
Алқызыл шарқат басында,
Көрікті мүсін, бал құшақ.
Айнакөл жатыр бабында,
Баяғы қалпы - көркі күн...
Тоқтаған мынау шағыңда
Неге сен қайта толқыдың?
Сол бір кеш болды ма өзі,
болмады ма -
білмеймін. Бірақ есте қалар мәңгі:
Таңғы нұр боз аспанды торлады да,
Самал ескен теңіздің жағалауын
Не жасаған бұралқы ана қауым:
түтіндетіп, ішіп-жеп, тарпаң жүріп
басқан жерін кетеді талқан қылып.
Кешкі желмен әндетіп тілдесемін,
лақтырғандай кеңілден мұң кесегін.
Қарағайлар қосылып әуеніме
көлдей көркем көңілмен күн кешемін.
Мен қалада қаңғырып көп жүремін,
Өлімді де көп көрдім бұл өмірде,
қайғырмайды сонда да ер жүрегім,
елімді ойлап жасымас жігерім де.
Некелескім келмейді
Үйленбеймін, ана, мен,
неке деген - бір ғаріп.
Бас қатырып баламен
Оба жайлап торықты елім,
жүректі үрей, мұң қаптаған.
Ішінде сан өліктердің
біреуі тым қымбат маған.
Жат жерде жүрдім сабылып,
жарысып жырым желменен.
Көп жылдар өтті. Сағынып
оралдым туған жерге мен.
Жұлдызымен тағдырымның
бірге сөнген тәтті арманым.
Тек жанарда қалды мұңым,
көз салсаң да шаттанбадым.
Қураған бір шөп ол жалпы,
иіскесең, жайнап жанарың,
есіңе түсер сол қалпы
қасиет, көркі даланың...
Достар, достар, бір жұмбақты шештім мен:
бүкіл елді ауыр халге жеткізген
кім еді деп сұрамаңыз ешкімнен –
Ресейдің гербіне, әне, тағылып,
Киев атты шаһардың алабында,
Владимир князьдың заманында
Боярлар мен князьдар құрметіне
Ұлан-асыр той болды жаңа жылда.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі