Табын-табын ой айдап
Табын-табын ой айдап,
Ойпаң қуып шаршадым,
Қиял-ғажап қуып ем,
Қиыр шарлап тамсандым.
Табын-табын ой айдап,
Ойпаң қуып шаршадым,
Қиял-ғажап қуып ем,
Қиыр шарлап тамсандым.
«Құзда нең бар еді» деме,
«Таулық емес, деді» деме,
Бір аңыздан оқыған ем:
«Сақтаулы тұр», - деді кеме.
Еділдің екі айрылар енді тұсы –
Көп тұрған Астарханда шенді кісі
Жұмабай кластасым. Жағалауда
қарық боп суретке келдік түсіп...
Шуақ болып шашыламын,
қауызымнан ашыламын,
Сіңіремін әр тініме
Тебірентер ғашық әнін.
Атасын өзі көрген жоқ,
Әжесін іші таниды.
Әкесін көрсе құлпырар
Пәк-періште жан игі.
Тілі енді шығады,
Сөздік қоры санаулы!
Іс-қимылы дақпа-дақ
Шелтиіп ап танауы!
Менің опа-далабым,
Тап-тұйнақтай орнында.
Үйде жүрсең ғажабым
Шашар едің оңдырмай.
Ашық алаң, әппақ қардың үстінде
арман толы жүректерді нұр шалып,
сенің жырың – «...Елім менің...» екпіндеп,
жігер жанып жеткен жоқ па еді жеңіске
Табиғатқа тиесілі дегенге
Жұмыр жердің киесімін деп сендім.
Жағалау мен теңіз түбі бұл күнде
Үлесінде байлық қуған шефтердің.
Орлы жаққа жол түссе,
бір соғып қайт, Жан апа!
Ирек өткел жаққа да
көз қырыңды сал, Апа!
«Қақпақыл» деген ойын бар,
сенбесеңдер қойыңдар.
Қақпақылдың білмеймін,
аты қалай қойылған.
Жыр - тұлпардың тұяғының дүбіріндей екпінді
Тебірентпей қоймайтұғын сөз ұғатын тектіңді.
Жыр толқытса ақыныңды әсерлі өлең өретін,
Шанағынан шашыратып шуақты әуен төгетін,
Таспен жардық бір басты,
Сөзбен жардық бір басты.
Бабам салты көміліп,
Қасиетімді құм басты...
Сенің жарың отырса,
Ойша өзіңмен сырласып,
Ойша өзіңмен мұңдасып,
Керегі жоқ тіл қатып,
Барып қайттық ауылға апа екеуміз:
Құм-шоқалды аралап, жусан теріп.
Гүл шатырын көтерген сүттіген мен
Жұпар иісі аңқыған бүргем көріп.
Алдауға, арбауға көнсе, егер,
Жынымды алыңыз,
Бұйымтай сол болса,
Кешікпей, алыңыз,
Бөрі дейді, қасқыр дейді, жыртқыш дейді,
Жан-жақтан күстәналап түрткіштейді.
Жаратқан бір тағының түрін солай
жаратса, жүре берсін жыртқыш мейлі!
Қаншама күндер өтіпті, күтумен күдер үзілген...
Қаншама моншақ құлады, көзімнен, жаным, тізілген
Тізілген жастан кеппесе кірпігім, қалай көз ілем,
Ауырын өткен күндердің кірпіктеріммен сезінем,
Имандылық жүрекке орнығуын тілесек,
Әліпбиден бастайық, ежіктеуден қашпайық,
Әр елде ашқан сауатын, сол елде қаққан қанатын,
Діни әлем көгінде шығарар әркім өз атын...
Боз жусан дала-анамның,
Иітіп төсін туғанмын,
Далиған дала етегін,
Жиектеп сағым қуғанмын.
Әке болған балапаным,
Құшағыңда – өз балапаның
Аман өссін өзіңдей боп,
Атасының көзіндей боп!
Биіктің қара болғаны
Қап-қара бұлттың қонғаны.
Биіктің сұп-сұр болғаны
Төбеңе сұқсыр қонғаны.
Алатау ақ сәлдесін орап алған,
Ақ шапан иығына қона қалған,
Сардарға мойын бұрған өңкей сарбаз
Шыңдар да ақ иықты бола қалған.
Ақ түтек боран, амалың қалмай,
күйемен күресудесің,
Ақ әлем арман, әлеміш жалған –
итжығыс халде күй кешіп,
- Оразбай Сарыбаев
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі