Келші, жастық
Қайран жастық, қайдасың, қайран дәурен,
Күндеріңді өткіздім сайрандаумен.
Қайта айналып сен маған оралмайсың,
Дөңгеленіп он екі ай айналғанмен.
Қайран жастық, қайдасың, қайран дәурен,
Күндеріңді өткіздім сайрандаумен.
Қайта айналып сен маған оралмайсың,
Дөңгеленіп он екі ай айналғанмен.
Ғашық боп сурет деген бір ғаламға,
Төгесің жан сырыңды қыл қаламға.
Кәмеке, біз көргенді сен де көрдің,
Бояуы мың құбылған бұл заманда.
Оқысаң ойға толы қалың кітап,
Рухың жасымайды, жаның жұтап.
Абай мен Шәкәрімді үлгі тұтып,
Жас ұрпақ, өмірден өз жолыңды тап.
Ей, жігітім, именбе,
Қанат ұшы күйгенге.
Әділеттің басына
Қиянат кеп сигенге.
Торуда қауіп-қатер, қырғын әлі,
Ойласаң жігеріңді құм қылады.
Шығады жеңнен кіріп балағыңнан,
Сумаңдап жауыздықтың сұр жыланы.
Жағам бүтін көрінгенмен, жырым-жырым балағым,
Оған бола мүсіркеме, жабырқама, қарағым.
Балақ тұр ғой, шұрық-тесік толып жатыр балтырда,
Кесірінен қабағанның тісі батқан жараның.
Сен де елуге, Бақтыбай, келіп қапсың байқамай,
Елуінде жігітті шырмап алар ой талай.
Орта жолға жеткенде өткен ізді түгендеп,
Көңілдегі бола ма көк теңізді шайқамай?
Қаншама армандарды қудым аңсап,
Тынбастан жүрегімде бұлбұл ән сап.
Баяғы танысымдай сәлемдесіп,
Тағы да тұрмын Жаңа жылды қарсы ап.
Мінгенде тартып ат жалын,
Қара орман еді қапталым.
Найзағай түсе бастады,
Лапылдап сұмдық от-жалын.
Жыл толды қайырылғалы ер қанаты,
Халқының жүрегінде қалған аты.
Өшпейді өмірдегі салған ізі,
Сөнбейді өлеңдегі жанған оты.
Өмірімді етемін тілге тиек,
Ойдың жүгін өлеңмен бірге тиеп.
Тойымсыздың төбеті тақымдаса,
Алдансын деп тастаймын күнде сүйек.
Алпыс жас құтты болсын, ер Қуатым,
Асқар тау жетпіс деген енді жақын.
Тектіден туа қалған бір тұяқсың,
Шығарған елдің атын, жердің атын.
Сафеке, рухың асқақ, тұрқың биік,
Кісі едің терең ойлы бір тұңғиық.
Түнерді тар кезеңде тағдыр талай,
Апашық аспаныңа бұлтын жиып.
Қорландай асыл жарды арман еткен,
Аһ ұрып, ақын Естай зарлап өткен.
Қабағы тас түйілген тағдыр барда,
Қай кезде дегеніне пенде жеткен?
Атағы аспандаған елден дара,
Армысың, асып туған балуан баба!
Кеңқолтық қазағыңа өкпелеме,
Күмбезің көтерілсе жерден жаңа.
Әлдекімнің ауласын сағалаған,
Бұралқысың қоқысты жағалаған.
Жуынды ішсең қоймайсың әдетіңді,
Көрінгенге жүгіріп абалаған.
Соңына қалдырды да жақын көпті,
Өмірден оза шауып ақын кетті.
Жадынан шығарса да кей достары,
Семейі ұмытпапты Ақылбекті.
Еске алып басқан күнді қара тұман,
Ескерткіш тас тұрғыздық ел атынан.
Үзілген бір қауырсын жатыр мұнда,
Сәкендей ақ сұңқардың қанатынан.
Шілдеде қалың киім киіп алып,
Жүресің Мұзтау жаққа жиі барып.
Алтайдың шыңдарына шыққан кезде,
Тұрады төбең көкке тиіп анық.
Ағатай, қалай түстің көрге мұздай?
Өмірің болды бізге енді аңыздай.
Қасқайып көшті бастап жүруші едің,
Күңіреніп көкірегің нар қобыздай.
Иманға шын берілген,
Тойсыз да өмір сүре алар.
Еңбекке шын берілген,
Əнсіз де өмір сүре алар.
Сөзге шебер сұңғыла,
Елден шыққан бір залым
Астына мінді сұр құла.
Егізбаймен замандас
Тыңда, халқым, бастайын
Батыр батыр болғаннан,
Ер жеделге толғаннан,
Тұлар таңдап мінгеннен,
Айтарым көп ауыл аймақ өзегіне,
Қиын қыстау жоқшылық кезеңіне.
Бейнесі тіршіліктің болмысына,
Бар мен жоқ дағдарыстың кезегінде.
Бай болғаның қандай жақсы,
Пайда көретін жалтақсыз.
Танылғаның қандай жақсы,
Жүре алмайтын атақсыз.
Қимаймын мен өткенімді,
Болды бәрі қызықты.
Дегеннің бәрі болды,
Болса екен мен де осы.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі