Өлең, жыр, ақындар

Желтоқсан

Қазақтың көтерілді жастары,
Тәуелсіздік еді аңсаған арманы.
Әндетіп, күмбірлетіп күй тартқан,
Бейбіт шеру көңілді басталды

Толық

Тәуелсіздік

Тәуелсіз Қазақстан -мақтанышым,
Бермеген жастарым ар-намысын,
Тәуелсіздік үшін отқа түсті,
Ұмытпаймыз басқа түскен қайғысын.

Толық

Алғыс айту күні

Тұңғыш тойланды бұл мереке,
Алғыс айту күні ерекше.
Қазақтың кең пейілін бағалап,
Ризашылығын білдірді әрине.

Толық

Абайдың 150 жылдығы

Абайды білмейтін жан бар ма екен?
Ұлылығын мойындаған бүкіл әлем.
Ұлылардың Ұлысы деп атайды,
Құдіретті қара сөзді ерттеп мінген.

Толық

Жас ұлан

Галстугі желбіреген Жасұлан ,
Шақырады ұлы істерге сені Отан.
Еліңді, жеріңді қорғауға,
Дайын бол сен, әрқашан.

Толық

Нұротан

Мүшесімін Нұротан,
Мақтанамын мен оған.
Азат елдің партиясы,
Әділдікті аңсаған.

Толық

Алға басты, өркендеді Қазақстан

Жердегі Алланың елшісі,
Халқының қамын жеген бір өзі.
Әділ патша қашан да елге сыйлы,
Елін сүйген президентті елі сүйді.

Толық

Қуанамын

Мен қуанамын,
Таңымның арайланып атқанына,
Халқымның уайымсыз жатқанына.
Бозторғай жұмыртқалаған заман болып,

Толық

Үзілген ән жалғассын

Махаббат әні үзілді,
Көңілге қоңыр күз келді.
Сыздатып баяу ауыртар.
Шаншып бір өтер жүректі.

Толық

Өлеңмен сырласу

Өлең, өлең сені жақсы көремін,
Шаршағанда көңіліме демеусің,- дер едім.
Өлеңменен таңым атып, күн батса,
Мен өзімді бақыттымын дер едім.

Толық

Атыңнан айнлайын, Ата газет!

Өзіңсің туған елдің көз-құлағы,
Әр үйден іздеген жан кез қылады.
Атыңнан айнлайын, Ата газет,
Тоқсан жыл тынбай аққан сөз бұлағы.

Толық

«Мәңгілік Ел» белгісі

«Мәңгілік Ел» ұғымы қасиетті, киелі,
Елжіретіп жаныңды, иітеді жүйені.
Тебіреніп бұл сөзге бабалардың аруағы,
Тереңдегі тарихтың ағытылар тиегі.

Толық

Бақыт босағасы

Астана нұрға бөлеп шартарапты,
Қанатын қуаныштың серпе қақты.
Елорда босағасын биіктетіп,
Орнаттық алып қақпа салтанатты.

Толық

Елбасы

Кісімін ата көрген, ана көрген,
Көтердім көптің жүгін шама келген.
Батасы Мұқағали қабыл болып,
Сөзіме қалың елім баға берген!

Толық

Тұңғыш сапар

Есімде. Әкеме еріп жолға шықтым,
Көрінген көкжиектен белге асықтым.
Шанаменен Шәуешекке келе жатып,
Сапардың ұзақтығын алғаш ұқтым.

Толық

Бір белгімін

Мен­-дағы бір белгімін ғасырдағы,
Дүркіреп дәурен көшер басымдағы.
Ұстамын ескі үлгімен өлең соққан,
Көз жазбай көргенімнен жасымдағы.

Толық

Жарысып жылдарменен

Аймағы ауылыңның ну қарағай,
Жамырап бой түзеген күнге қарай.
Өрмелеп қарағайға өскен ұлан,
Биікке тұра ала ма ту қадамай?!

Толық

Иттен бөрі шықпайды

Кештік дәурен қайран бастан,
Суық қабақ, жат бауыр.
Ит боп қапқан кей жолдастан,
Үрмеген ит тәп­тәуір.

Толық

Тағдыр

Көшеден кезіктірдім бір бұралқы,
Соншалық аянышты мұңлы қалпы.
Көңілім алай­-дүлей бола қалды,
Боранға айналғандай күннің арты.

Толық

Мұңды да ая

Тілегім ақтық өзіңнен сұрар –
Көңілім, тоқта, тоятта.
Талығып келіп көз ілген шығар,
Ұйықтасын, мұңды оятпа!

Толық

Нөсерден соң

Шіркін­ай, неткен ғажап мына жалған,
Жаудырап көз алдымда тұна қалған.
Әп­-сәтте күлімсіреп шыға келді,
Көк аспан жаңа ғана жылап алған.

Толық

Сағыныш

Жеткізбей алыс қалған тау етегі,
Бұл күнде сағыныштың зары өтеді.
Секілді жаздың бұлты жайлаудағы,
Ойласам көздің жасы сау етеді.

Толық

Тар ноқтасы тағдырдың

Біреу ерте, біреу кеш,
Бұл жалғанда кім өлмес?
Қысқа өмірде болғайсың
Бір-біріңе тілеулес.

Толық

Күнгейге түскен қардай

Алысты жүйрік көңіл арман етер,
Адымдап оған қайсы пенде жетер?
Қанаты қайырылғанша қайран үміт,
Құйындай жел көтерген дөңгелетер.

Толық

Бір Аллаға сыйынып

Мезгілінде көктем келе қоймастан,
Қыс аяғы қыбырлайды жай басқан.
Күн күркіреп, жасын ойнап кенеттен,
Кір көйлегін ақ жаңбырмен шайды аспан.

Толық

Адасып қалдым

Қызылды­-жасыл боянып өткен,
Қай жақта жүрсің, баяғы көктем?
Күлімдеп күнге қарайтын еді,
Ұйқыдан гүлдер оянып еппен.

Толық

Екі туып келмейсің

Дүние сыры бір ғана құдайға анық,
Түн айналып келеді, күн айналып.
Қайта тұнар тасыған асау өзен,
Арнасынан шалқыған лайланып.

Толық

Қайғының түбі – қара су

Бауырым, келдің қырыққа,
Көнбейді уақыт құрыққа.
Көңілдің құсын шарықтат,
Көзіңнің алды тұнықта.

Толық

Сағатты сағынамыз

Алтынның қадірі жоқ қолда барда,
Осыдан опық жедік әр заманда.
Жақсысын қолдай алмай, қорғай алмай,
Сорлады біздің қазақ сорлағанда.

Толық

Өз қолыңмен өрт салма

Қаз қаңқылдар көлінде,
Құлан ойнар шөлінде.
Тарылмасын тынысың,
Қазағым, өз жеріңде.

Толық

Налыма бекер

Аймалап шуақ маңдайын өпсе,
Түнерген жартас жадырар.
Тамыры сусап, таңдайы кепсе,
Жапырақ біткен жабығар.

Толық

Тіліңнен у тамшылар

Аспан асты ашықта,
Көзіңді сал қашыққа.
Қарауытса көкжиек,
Түн келеді, асықпа.

Толық

Патша қызының зары

Таң атады, күн батады,
Өмір сырғып жатады.
Қара түнге малынады
Таңның алтын шапағы.

Толық

Көне қорғаннан табылған тас босағадағы жазу

Ей, жолаушы, жолың болсын әлдеқайда асыққан,
Сыңайың бар суыт жүріп, келе жатқан қашықтан.
Жортқан жанға бұйырады түзден ғана ырыздық,
Сәл аялдап, дәм татып кет мынау қара лашықтан.

Толық

Мүскін пенде

Мүскін пенде, өзіңді-өзің сонша неге қинадың,
Жүрегіңде болмаған соң аузыңдағы иманың?
Астан-кестең тасығанда аласұрған замана,
Салындыдай суға кетер бұл бес күндік жиғаның.

Толық

Бүктетіліп атыларсың...

Адасқанның көрген күні күн емес,
Қаңғырған жан қайда барып түнемес?
Қайыршының күркесінің шамындай,
Жер түбінен жылтырайды бір елес.

Толық

Ей, тағдырым!

Аспанымда күнім жайнап тұрғанда,
Ей, тағдырым, тас түнерме, тұлданба!
Шаттығыңның шуағына шомылдыр,
Жаным жылап, жанарға жас тұнғанда.

Толық

Ұлы қайғы

Өмір өтті арпалыспен, тартыспен,
Кездерім көп артық кеткен, кем түскен.
Бабалардан маған дейін ұласқан,
Қайғым ұзақ ұзын аққан Ертістен.

Толық

Өзекті өртеп...

Өзекті өртеп шыжғырады мұң шоғы,
Айттырмай­ақ білер дейсің кім соны?
Қалың елді жұртқа тастап тағы да,
Белден асты бұлаңдаған жыл соңы.

Толық

Азаттығым

Атажұрттың қазығына байланған соң кіндігім,
Арқандаулы арық аттай шыр-айналған тірлігім.
Таң атқаннан күн батқанша өз басымен әуіре,
Арпалысқан бұл жалғанда ұғып жатыр кімді кім?

Толық