Желтоқсан
Қазақтың көтерілді жастары,
Тәуелсіздік еді аңсаған арманы.
Әндетіп, күмбірлетіп күй тартқан,
Бейбіт шеру көңілді басталды
Тәуелсіз Қазақстан -мақтанышым,
Бермеген жастарым ар-намысын,
Тәуелсіздік үшін отқа түсті,
Ұмытпаймыз басқа түскен қайғысын.
Тұңғыш тойланды бұл мереке,
Алғыс айту күні ерекше.
Қазақтың кең пейілін бағалап,
Ризашылығын білдірді әрине.
Абайды білмейтін жан бар ма екен?
Ұлылығын мойындаған бүкіл әлем.
Ұлылардың Ұлысы деп атайды,
Құдіретті қара сөзді ерттеп мінген.
Жердегі Алланың елшісі,
Халқының қамын жеген бір өзі.
Әділ патша қашан да елге сыйлы,
Елін сүйген президентті елі сүйді.
Махаббат әні үзілді,
Көңілге қоңыр күз келді.
Сыздатып баяу ауыртар.
Шаншып бір өтер жүректі.
Өлең, өлең сені жақсы көремін,
Шаршағанда көңіліме демеусің,- дер едім.
Өлеңменен таңым атып, күн батса,
Мен өзімді бақыттымын дер едім.
Өзіңсің туған елдің көз-құлағы,
Әр үйден іздеген жан кез қылады.
Атыңнан айнлайын, Ата газет,
Тоқсан жыл тынбай аққан сөз бұлағы.
«Мәңгілік Ел» ұғымы қасиетті, киелі,
Елжіретіп жаныңды, иітеді жүйені.
Тебіреніп бұл сөзге бабалардың аруағы,
Тереңдегі тарихтың ағытылар тиегі.
Астана нұрға бөлеп шартарапты,
Қанатын қуаныштың серпе қақты.
Елорда босағасын биіктетіп,
Орнаттық алып қақпа салтанатты.
Есімде. Әкеме еріп жолға шықтым,
Көрінген көкжиектен белге асықтым.
Шанаменен Шәуешекке келе жатып,
Сапардың ұзақтығын алғаш ұқтым.
Мен-дағы бір белгімін ғасырдағы,
Дүркіреп дәурен көшер басымдағы.
Ұстамын ескі үлгімен өлең соққан,
Көз жазбай көргенімнен жасымдағы.
Аймағы ауылыңның ну қарағай,
Жамырап бой түзеген күнге қарай.
Өрмелеп қарағайға өскен ұлан,
Биікке тұра ала ма ту қадамай?!
Кештік дәурен қайран бастан,
Суық қабақ, жат бауыр.
Ит боп қапқан кей жолдастан,
Үрмеген ит тәптәуір.
Тілегім ақтық өзіңнен сұрар –
Көңілім, тоқта, тоятта.
Талығып келіп көз ілген шығар,
Ұйықтасын, мұңды оятпа!
Шіркінай, неткен ғажап мына жалған,
Жаудырап көз алдымда тұна қалған.
Әп-сәтте күлімсіреп шыға келді,
Көк аспан жаңа ғана жылап алған.
Біреу ерте, біреу кеш,
Бұл жалғанда кім өлмес?
Қысқа өмірде болғайсың
Бір-біріңе тілеулес.
Алысты жүйрік көңіл арман етер,
Адымдап оған қайсы пенде жетер?
Қанаты қайырылғанша қайран үміт,
Құйындай жел көтерген дөңгелетер.
Мезгілінде көктем келе қоймастан,
Қыс аяғы қыбырлайды жай басқан.
Күн күркіреп, жасын ойнап кенеттен,
Кір көйлегін ақ жаңбырмен шайды аспан.
Қызылды-жасыл боянып өткен,
Қай жақта жүрсің, баяғы көктем?
Күлімдеп күнге қарайтын еді,
Ұйқыдан гүлдер оянып еппен.
Дүние сыры бір ғана құдайға анық,
Түн айналып келеді, күн айналып.
Қайта тұнар тасыған асау өзен,
Арнасынан шалқыған лайланып.
Бауырым, келдің қырыққа,
Көнбейді уақыт құрыққа.
Көңілдің құсын шарықтат,
Көзіңнің алды тұнықта.
Алтынның қадірі жоқ қолда барда,
Осыдан опық жедік әр заманда.
Жақсысын қолдай алмай, қорғай алмай,
Сорлады біздің қазақ сорлағанда.
Қаз қаңқылдар көлінде,
Құлан ойнар шөлінде.
Тарылмасын тынысың,
Қазағым, өз жеріңде.
Аймалап шуақ маңдайын өпсе,
Түнерген жартас жадырар.
Тамыры сусап, таңдайы кепсе,
Жапырақ біткен жабығар.
Аспан асты ашықта,
Көзіңді сал қашыққа.
Қарауытса көкжиек,
Түн келеді, асықпа.
Таң атады, күн батады,
Өмір сырғып жатады.
Қара түнге малынады
Таңның алтын шапағы.
Ей, жолаушы, жолың болсын әлдеқайда асыққан,
Сыңайың бар суыт жүріп, келе жатқан қашықтан.
Жортқан жанға бұйырады түзден ғана ырыздық,
Сәл аялдап, дәм татып кет мынау қара лашықтан.
Мүскін пенде, өзіңді-өзің сонша неге қинадың,
Жүрегіңде болмаған соң аузыңдағы иманың?
Астан-кестең тасығанда аласұрған замана,
Салындыдай суға кетер бұл бес күндік жиғаның.
Адасқанның көрген күні күн емес,
Қаңғырған жан қайда барып түнемес?
Қайыршының күркесінің шамындай,
Жер түбінен жылтырайды бір елес.
Аспанымда күнім жайнап тұрғанда,
Ей, тағдырым, тас түнерме, тұлданба!
Шаттығыңның шуағына шомылдыр,
Жаным жылап, жанарға жас тұнғанда.
Өзекті өртеп шыжғырады мұң шоғы,
Айттырмайақ білер дейсің кім соны?
Қалың елді жұртқа тастап тағы да,
Белден асты бұлаңдаған жыл соңы.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі