Қызыл шашты қыз
Жырларымның лебімен ығыстырсам күз бұлтын,
Қысылғаннан аспанның шеті тартар қызғылтым.
Қымсынғанда менің де қызарады жүздерім,
Сырласама менімен қызыл шашты қыз-қырқын?!
Жырларымның лебімен ығыстырсам күз бұлтын,
Қысылғаннан аспанның шеті тартар қызғылтым.
Қымсынғанда менің де қызарады жүздерім,
Сырласама менімен қызыл шашты қыз-қырқын?!
Толғамды жыр туралы той жасайтын келді күн,
Туған елге тау болып елестейсің сен бүгін.
Жүздесуді өзіңмен тағдыр бізге жазбапты,
Бізге алғаш жетті әнің, онан кейін өрлігің.
Гүл бар ма мен теретін құба белде,
Жатыр ма мені күтіп бұла көл де?
Құдай-ау шексіз сүйетіндігімді,
Қойып ем қашан айтып мынау елге?
Қайда қоям шу асау жүрегімді,
Мұңаюды үйреткен түнеріуді.
Жасыл өңін күз ішкен жапырақтай,
Сорып бітті сағыныш іреңімді.
Жаһұт сөзің жан сарайын толтырып,
Көрген жандар қызықтайтын көркіңе.
Мен де ақымақ өзімше бір жол сызып,
Жүрегінің бағынбайтын еркіне.
Сырға толы қарашық,
Мен ішіңде кетсем бе екен адасып.
Ғаламатын былайғы жұрт сезбейді,
Отырар ед қарасып.
Таулар маңғаз, нулар кербез, қыз керім,
Көктем мынау кім тағады бізге мін?
Бұлттар ғана жуып-шайып көшені,
Іздейді кеп Мұқаңдардың іздерін.
Жанған жұлдыз!
Көз біткенді қарықтыр,
Шомсын әлем сәулелерге алып бір.
Ғасырда бір туылатын бірегей,
Тау толғатса қыран ұшар басынан,
Толғатса өзен арна бұзып тасыған.
Толғатса орман көк бояумен дүр еткен,
Құм толғатса?
Өр Алтайдың таулары да өр еді,
Қарттары да ой айтатын өрелі.
Жарға құлап бара жатсаң бір уыс,
Жусаны да саған көмек береді.
Қайғым, мұңым түйдей құрдас сенімен,
Келдім міне Өр Алтайдың елінен.
Тағдыр шығар тәлкек қылған біздерді,
Жерімнен аң, құс ұшырмай көгімнен.
Шыға алмай қалған сендік ойлардан,
Өзімнен өзім жерідім.
Балмұздақтай ақ ерніңде қалған,
Несіне сонша ерідім?”
Ұмытуға тырыстым,
Ұмыта алам!
Сені ұмытқан шақтармен тыныс алам.
Қашанғы ойға арқалап жүрем сені,
Бұтақ-бұрым ақ лентамен өрілді,
Ақ бояумен сырлады қыс жолымды.
Саған деген көңілімнің алдында,
Ақша қарды шаң басқандай көрінді…
Сезіміңді жасыру да бір мұң ғой,
Кірпігіме асылуда бұл күнде ой.
“Көзің талса тауға қара” дейсің сен,
Таудан биік саған қарап жүрмін ғой!
Қыс пенен жаз, көктем, күз жиі алмасқан,
Сиғызып тұр қалайша қиялды аспан.
Жалғыздықтан көңілді құлазыған,
Күзге жаба салыппыз ұялмастан.
Сұп-суық тамшы сағақтан тұрды тамшылап,
Айығар ма күн?
(Қарайлас еді бар сұрақ)
Барып қайттым мен асығыс орап шарфымды,
Түстікке қарай
Жөнеліп жатты құстар көп.
Жүрсеңші бірге!
Алдыңда аппақ қыс бар деп.
Жүдетуге жанымды мүлде бейім,
Сені көрсе мұң біткен қашады ептеп.
Мен де ығысып шегіне бердім кейін,
Төрге шығып барасың баса көктеп.
Түн-шымылдықтың ішінде біздер тілдестік
Жұлдыздар анау түскиіздегі моншақтар.
Жақын ғып бітті жанымыздағы үндестік
Тұмар ғып айды айтатын сырың болса ақтар.
Аяулы бір жан көкжиек жақтан,
Құшағын маған жаятын.
Алыста бір тау ұмытпай мені,
Көз қырын салып қоятын.
Сол бір оттың сен де көрдің аптабын,
Жанған отты жан сарайға сақтадың,
Неге маған кінәні үйіп төкпедің,
Неге сеннен тарыдай мін таппадым?
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі