Өсиет
Құлақ сап дос-жар, жарандар,
Жанымды жақын санаңдар.
Бүгінгі менің ойымды
Бүкпесіз сырға балаңдар.
Мамырдың нөсер — маржаны.—
Аңсаған ек-ау таңдарда —
Қарашы. қара, жан-жарым,
Төгіліп жатыр тауларға.
Қиялымда елестейсің дәйім.
Көрінсе.де сәуле тереңнен.
Қиялымда елестейсің, айым,
Жарқ етсе де өзеннен.
Кеткендей қалғып су беті,
Тұп-тұтас көктің көбесі.
Сұрланған теңіз суретін
Шолады шошып кемеші.
Күн батарда бейқам мен
Өттім құздың қасынан.
Сонда демон сырнаймен,
Тартты күйді шадыман —
Айтшы маған, еркем менің,
Алдарқатпай көркіңмен,
Аз болды ма өртенгенім,
Неге тайдың сертіңнен?
Ақымақтармен болсын әуре ғалымдар,
Мәттақам ғой шаршамайтын пақырың!
Ал даналар бізді дәйім қабылдар,
Айтар және әзілді-шын ақылын:
Үш әулие король бірде жолықты,
Пұл төлемей, арақ, асқа молықты,
Арақ, асқа сен іш, мен іш болыпты,
Пұл төлемей, арақ, асқа молықты.
Аяймын мен, жұлдыздар, бейбақ сендерді!
Жайнағанда сендерді мен сән көрем.
Теңізшіге төгесіңдер сәулеңді,
Рақым күтпеп құдайдан да пендеден.
Жүк тиеулі тұрды кемем, жел күтіп.
Тұрды біраз. Ал мен кәрі достармен
Зығырданды тоғыттым-ай шарапқа
Жағасында теңіздің.
Айқай, сенің соншама билігіңмен
Көрмекпіз сәнді келер игі күннен.
Сенбейміз махаббатқа, бақытқа да,
Біздерге жайнаса да бір бүйірден!
Тұрып сен, шыңда, беткейде,
Жер қайғысын жырлайсың
Екі есе қасірет шеккенге,
Екі есе медет сыйлайсың!
«Кім екенін мен сендерге айтпаймын,
Қалсам да одан жүкті боп»:
«Түуһ, салдақы-ай!...»—
Өйтіп жала
Еңіреймін өксіп, егілем,
Көз жастан мауқым басылмай;
Ләззат-ау, қайтем сені мен —
Өтем бе көңіл ашылмай?
Достар-ау! Ләззат, шараптан
Бой қызған мына ыңғайда
Достықты мәңгі мадақтап
Шырқайтын бірге жыр қайда?
Сезім мен шарап қосылып,
Жанғанда — жас шақ — маздағым.
Шырқайық, қалмай тосылып
Достықтың сиқыр сазды әнін.
Мұнарада, құм жарда,
Аруағы тұр серінің.
Желкеңді көріп қалғанда,
Жаңғыртады өр үнін.
Жаным жанды, бітті халім,
Жөнелейін атқа мініп!
Бөледі кеш қыр алқабын,
Тау иығы түн жамылып.
Қорқамын, қалқам Тереза.
Темірдей өткір көзіңнен.
Ашуы зілдей сезілген!
Бірақ кейде бір қарап,
Мөлдір бұлақ қайырында жаттым мен,
Ерке тасқын шаттығына баттым мен —
От құшағы құшағыма қауышып,
Күліп толқын, қытықтайды, кетеді,
Сүйіктіме жылы ұя.
Хұжырамнан кеттім мен.
Қалың орман кең сая,—
Жай басып, соған жеттім мен.
Махаббаттай мұң сырым,
Қаламын ашпай булығар.
Жапырақ теріп мен жүрмін.
Жұбатып ойды, зілі бар.
Биік жартас төрде отырмын мен таң ата,
Қызыға қарап сәрілеп атқан таңда, тұманға,
Қызыл, қоңыр түрлі түске боянып,
Ұзына бойы созыла кең далаға тараған.
Садағыңның оғын, – ақ шаштыға қаратпағын,
Күннің бағытын жылжытып,
Көлеңкелеп жауып көк аспанның жарығын,
Бірінші қарды бізге сыйлаған.
О, сендегі жоғарғы билік неге керек
Қаншама махаббаттың бақытына сенбегенмен,
Жарқырап та ол біздерге көрінбегенмен,
Болашақты болжап білу тек бізге жазған!
Оянғын, шығыстың ақ таңы!
Сенің жарық күндей жарқырап,
Қадала қарағаның,
Түннің көлеңкесін таратқандай.
Менің сүйіктімнің қаны тамған,
Мекен жайдан қоштасып барамын.
Мен жайлап қадамдап қалың орманға еніп,
Емен ағаштардың есігін жәйлап қағам.
Купидо, шәлкес те өткір бала,
Бірнеше сағатқа сен тыныштық тілеп едің.
Бірақ та қаншама күн, түн тоқтап мұнда,
Бүгінде осы үйдің иесіндей күйге жеттің.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі