Бір өзіңе арналады
Өмір берген бір өзіңе жүгінем,
Ақиқаттың ұстаттың сен жібінен.
Ғашық болдым, асық болдым ақ нұрға,
Жүрегім мас, махаббатқа жібіген.
Жүрегіңді тыңда
Өмір мәні – шұғыла мен түнек түн,
Сынақ алаң тіршілікте түлеттің.
Ғажайыпты сыйдырыпсың бір Аллаһ,
Ішіне әкеп жұдырықтай жүректің.
Тозақтың елестейді ұшқындары
Өліммен бітер болса қасіретің,
Сүйектен сыпырылып жасық етің.
Қажеті қанша дейсің қорқыныштың,
Аузыңа құйылса да тасып өтің...
Жан - нәресте
Пенделіктің ажырғысын
алып тастай алмадым,
Іс бітірер ертең бар деп өзімді-өзім алдадым.
Тән топырақ болғандықтан
Жердің құрты – пенделердің бірімін
Жердің құрты – пенделердің бірімін,
Күндерімнің бірі кірбең, бірі мұң.
Мөлдірімді сыйлайыншы дегенше,
Шашады олар басыма кеп іріңін...
Иман күзетші
Періштем – қатал тергеушім,
Әзәзіл – алдар жақтаушым.
Менмендік – құртар көрнеу сұм,
Сабырым ғана – сақтаушым.
Біреу келіп жүрегімді қанжарлап
Біреу келіп жүрегімді қанжарлап,
Сорғалайды сорым қайнап қан қарға ақ.
Көп ит қуған киіктей боп ентігіп,
Қарғитындай қал кешемін жардан нақ...
Нәпсімменен алыстым
Нәпсімменен алыстым,
Келгенімше қырыққа.
Қанағатым алыс тым,
Қызықпа, басым құнықпа!
Көкпар десе...
Көкпар жайлы айтқан сайын жетілем,
Ат үстінде азамат боп бекігем.
Желдей естім жарыстарда көппенен,
Жүйрік міндім аса бере жетіден.
Қараңғыдан жол тауып
Ел үмітін шығу үшін дәл ақтап,
Түк мақсатсыз шаппау керек далақтап.
Даласы мен ұлтын сүйе білетін,
Болу керек жарқыраған жаны аппақ.
Жүрегіңде кір бар екен күңгірттеу
«Діннен өлең бұрын болған» – дейсіз бе?
Шайтан түртіп миға түсті ой сізге.
Әсершілдік қателікке жетелеп,
Басыңыздың қамын ғана жейсіз бе?!
Осындай да бола ма екен тоқырау?
Осындай да бола ма екен тоқырау?
Мені біреу «байлап» тастап отыр-ау!
Қырық деген қамал алар кезім ғой,
Опыратын, жапыратын осынау.
Заманға мынау қарашы!
Заманға мынау қарашы!
Әке мен бала жауласқан,
Қатын мен байы дауласқан,
Көрініп тұрған байлығы,
Айналып келіп тәніңді
Айналып келіп тәніңді,
Жүрегіңе құятын,
Ағысы барда қаныңның,
Тірліктен үлес жиясың.
...Не деген тойымсыз ек?!
«Цунамидың толқынын» сезінбедің,
Мойындамай болғанын өзіңде мін.
Сәулең өшкен, санаңда қараңғылық,
Жанып тұрған болса да көзіңде күн.
Қуаласаң ой түбін таным, түйсік күнде өсер
Қуаласаң ой түбін таным, түйсік күнде өсер,
Сілкінбеген пендеге тоғышарлық –
бір мешел.
Алпарысқан көп бейбақ тірлік етер тән үшін,
Абайды ойлап, абайлап...
Абайдан соң ақындар өлең жазып не етеді?
Тыңдаушысы табылса бар қазаққа жетеді.
Оны аз десең аударған адамзаттың ойшылы,
Хафиз, Пушкин, Лермонтов,
Күбірлеп сырласам да...
Дәулетбек арлы ақының келеді деп,
Жыр жазып толғанып ем дерегі көп.
Бөлінген жүрегімнің Протоны –
Өмірге қосылуда өлең үдеп.
Құлдары ұмтылса егер шұғылаға
Болғанын біле алмадым осым неден,
Бір кезгі алыстадым досымменен.
Жолына қарап әркез отыратын,
Бір үзім нанды бірге тосып жеген.
Өзгенің қолында жүр еркіндігім
Бұл күнде білер дейсің сертімді кім?
Іздеген жиһанкезбін жер кіндігін.
Өзіме қайтаруға тиістімін,
Өзгенің қолында жүр еркіндігім.
Иман тілеп, Жаратқан жалынамын өзіңе
Иман тілеп, Жаратқан жалынамын өзіңе,
Кетпей тұрып кездессем
бұл фәниден көз іле.
Осы күні жүректің төрін саған сыйладым,
Кешір Аллаһ!
Кешір Аллаһ!
Жүрегі тас пендеңді жібітуге жоқ шара,
Оның басын мен емес, сен саласың ноқтаға.
Санасына сәулені түсіретін тағы өзің,
Жазайын десем менсіз де
Жазайын десем менсіз де,
Алматыда ақын көп.
Жазбайын десем, елсізде,
Өлеңнен басқа жақын жоқ.
Өткен күн өлім десе сескенер ем
Өткен күн өлім десе сескенер ем,
Сияқты жанып болып өшкен емен.
Денемді үрей билеп алатұғын,
Артымда не қалды деп кестелеген...
Қағаздың бетіндегі ізім менің
Тордағы арыстандай аласұрдым,
Қылғытты тірлігімді қара сұр күн.
Жүрекке қырау қатқан секілденді,
Көрмеген жақсылығын жанашырдың.
Быжылдап күйді, от ұрып тәнім
Быжылдап күйді, от ұрып тәнім,
Жүректен ақты жосылып қаным.
Айналам арсыз тірліктен безіп,
Тыныштық аңсап отырып қалдым.
Арғыменен бергіні естіп өскен
Арғыменен бергіні естіп өскен,
Таразылап тарихты кескілескен,
Қатігездік заманның балғасына,
Жүрегімді еріксіз төстік еткем.
Тамшыдан тасыған су құралады
Тамшыдан тасыған су құралады,
Арымның аз емес-ау, күнә-дағы.
Жалғаннан жаман зардап үйір еткен,
Жанымның жазығы мен қыр алабы.
Ислам ғана
Көз алдыңнан көрінсе де қаңдай шың,
Оған жетпей, жүрісіңнен танбайсың.
Егер АЛЛАҺ сәтін мүлде салмаса,
Өзіңді-өзің алып шыға алмайсың.
Ұйқылының парқы не ояуменен
Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.
Пәктіктің танып білмей биіктігін
Пәктіктің танып білмей биіктігін,
Дүміне табынады иықтының.
Жіберер арсыздыққа айырбастап,
Құшағын оттай болған сүйктінің.
Біреуді біреу жәбірлеп
Біреуді біреу жәбірлеп,
Айнала айғай, дабыр көп.
Жүгенсіз мынау жалғанда,
Сабырлы ет, Аллаһ, сабырлы ет!
Мен аңсаған патшалық
Кешегі мен бүгінгі, ертеңгінің,
Мақсаты – ұстау қолына ел теңдігін.
Өткізбесе болғаны күнін күпті –
Қияды деп қиналып желкемді кім?!
Мен деген қырықтамын!
Мен деген қырықтамын!
Қай күні келер Аллаһ, құрықтағың?
Арманым қол жетпеген көп болса да,
Жалғаннан қайтарымды ұмытпадым.
Бұлттан аршып
Асып кеткен түйелідей құм белден,
Бұлдыр-бұлдыр күдер үздім күндерден.
Нарық бізді парықсыз қып жіберді,
Мынау пасық дүниені кім көрген?
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі