Тәжірибе
Аңғармай өз әлімді,
Қинап босқа жанымды;
Түсе кеттім күреске
Көрінуге қарулы.
Жүр екенмін Алматымда түсімде,
Жанды жапырақ, жарқын гүлдер ішінде.
Жүрмін кезіп көшелерін өңімдей,
Сағыныппын, көргім келед ерінбей.
Көзінен күлкі өшпейтін,
Өнер мен ойы өспейтін –
Осы бір ағаң – ағаң - ақ
Сенен артқан досы жоқ,
«Революция не берді маған?» деген
Зор сұрақ міні алдымда тұр көлденең.
Соған жауап беруге жасқанамын
Аз сөзбенен қып-қысқа өлеңіммен.
Москва, саған, саған, сүйікті астанам
Арнадық біз жалынды жыр мен әндерді.
Әніміз қандай асқақтата бастаған –
Аспандай биік, океандай терең, пәрменді.
Тоқтаусыз көп жүріппін, бір тынбаппын,
Еңселеп елуге де келіп қаппын.
Қалыпты кейінде ұзап сан жылдарым.
Қалыпты сол жылдарда балғын шағым.
Астана таңы бозарды,
Ұйқыда көбі адамның.
Жуылған қалмай тозаңы
Ленинмен аттас алаңның.
Айы жетті Жамалдың,
Күні жетті Жамалдың.
Атын қойды той жасап
Жаңа туған адамның.
− Біздің Жәмен пысық қой,
Біздің Жәмен шебер - ау,
Жамағаны жаңадай,
Мұнысы да өнер - ау!
Ынтыққан жоқ тоқырай,
Ғашық болып көрген жоқ,
Ақындарша оп-оңай
Өртенген жоқ, өлген жоқ.
Тез шақырып алдырған
Кеше ғана қалаға –
Дәужан шапшаң оралды
Өзі туған далаға.
Жолдас Ленин екеуміз
Түйдей құрдас екенбіз.
Өмір болса екеуміз
Жүзге бірдей жетерміз.
Бұрын Дәужан жалшы екен
Байдың малын бағатын.
Аздап қана әнші екен
Зарын әнмен шағатын.
Жан едім ойым теңіз, кеудем кемем,
Көңілімнен күй ұшыра беретін ем.
Көгінде туған елдің бұлт боп қайнап,
Күркірей жыр төгуге төнетін ем.
Кешір, ақын, бұл көрмедік кім деме,
Жынды ма өзі, бүйтіп қалай жүр деме.
Сүйем деген айтып берші сөзімді
Сүймей жүрген өзімді бір жеңгеме.
Осы менің Сырым не еткен бақытты!
Тіпті босқа өткізбепті уақытты.
Әбділдаға арта беріп қарттықты,
Өзі жастық құндағында жатыпты.
Қиялы емес қиналмайтын ақынның
Ұшып бара, ұшып бара жатырмын.
Қош деді де қошаметтеп қалды жер
Құшағында жиырмасыншы ғасырдың.
Келемін тынбай ізденіп,
Ажарын бағып әр қыздың
Өтеді жазым, күз келіп,
Қыста да қызсыз жалғызбын.
Қырау тұрып, мұз қатып қалың мұртқа,
Шығып едім қыз таңдап қалыңдыққа.
Маған жаққан қыздарға өзім жақпай,
Күлкі болып оралдым тағы жұртқа.
Жаңартам десең өмірді,
Жаға біл, жолдас, көмірді.
Көріктен борап боранын
Жалынға көмсін темірді!
Қазанда сарқ-сұрқ қайнайды темір,
Жалаңаш қолмен көсейміз отты.
Темірден қуат алады өмір
Қорлайды жаулар қуаты жоқты.
Ұясынан шықты күн,
Мен де шықтым үйімнен.
Күн батқанша түспейді,
Сұр қапшығым иіннен.
Қайным, қайным, есіңде ме жеңешең?
Жүдеуші едің құрт, майымды жемесең.
Жақсы үмітті жоғалтқандай болушы ем,
Күніне бір «жеңешетай» демесең.
Өміріме қырық деген кезең кіріп,
Өтіп еді шашыма ақ тез ендіріп.
Кеткен соның артынша ажуалап
Бетімді де әжіммен безендіріп.
Елу міні таяп келді,
Мейірімді екен, аяп келді.
«Сүйкене ғой шаршасаң», - деп
Сынбайтын бір таяқ берді.
Көрмеймісің өзіңмен құрдас
Тайырды, Жас жігіттей шарқ, ұрған.
Сен секілді сапырмайды уайымды,
Жалақтап тұр «ант ұрған».
− Қайыршы ма, кімсің өзін.?
Мазамды алма, қақпа есікті!
− Сен де орынсыз жаппа есікті,
Тастау керек кесірлікті.
Жас шағым қалды алыста,
Кәрілік кепті елші боп.
Айналып әуел танысқа,
Қонбақшы сосын көрші боп.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі