Өлең, жыр, ақындар


Қалпағы бар дөңгелек,
Сары гүлмен қоршалған.
Қарай-қарай күнге ерек,
Мойны талып шаршаған.

Күнбағыс



Сырнайынан төгiп жыр,
Күнге сәлем берiп тұр.

Күнбағыс



Күндi аңдып шалқалап,
Гүлмен жапқан қалқалап,
Бақшада өскен теректiң
Дәндерiнен май тамар,
Шағып жеген нәр табар.

Күнбағыс



Көрсең өскен желiсiн,
Жапырағы қазтабан.
Мөлдiр қара жемiсiн,
Қыста емес, жаз табам.

Қарақат



Түбi толған құмалақ.

Картоп



Қос құлағы қалқайып,
Су iшкен сайын марқайып.
Күн ысыса тон жинайды,
Доп болғанда ел жинайды.

Орамжапырақ



Доптар жатыр желiсi бар,
Қабат-қабат терiсi бар.

Орамжапырақ



Аласа тал,
Тамаша тал.
Самсап тұр алмасы,
Ол алқызыл,
Ол қанқызыл,
Боялғанша, алмашы!

Қызанақ



Тiгiп алып көк шатыр,
Қызылкүрең доп жатыр.

Қызылша



Бұйра тұлымы,
Желмен ойнайды.
Қызыл мұрыны,
Жерге бойлайды.

Сәбіз



Бақшадан жер қазып,
Жиып алдым жез қазық.

Сәбiз



Қарала қойымды,
Байлап ем,
Желiде жатып тойынды.

Қауын



Шертсең көк жолақ сыртынан,
Пiссе үн шықпас ұртынан.
Шикi болса, сампылдап,
- Тиме; — дейдi таңқылдап.

Қарбыз



Iшi аумаған жүгерi,
Түрi-түсi алмадай,
Ойымның жоқ бүгерi,
Жесең бал деп қалмағай.

Анар



Қызыл күрең түрi бар,
Тебiндеген бүрi бар.
Пiскен кезде қаулайды,
Алтыннан бiр аумайды,
Бал татыған нөрi бар,
Онда емнiң бәрi бар.

Шабдалы



Суық ұрса бүрлейдi,
Көктем шыға гүлдейдi.
Күнге басын иедi,
Мол шуақты сүйедi.
Күте бiлсең бабымен,
Өнiм берер қабымен,
Қызыл, сары түйiнi,
Витаминдер жиыны.

Алша



Тiл үйiрген дәмi бар,
Сары алтын түс – сәнi бар.
Шақсаң егер кептiрiп,
Сүйегiнiң дәнi бар,
Баққа тұрар сән берiп,
Алқа етiп тiзiп ал.

Өрiк



Желiлерi жайылып,
Жол-жол болып жатады.
Күн нұрына бой ұрып,
Жердiң нәрiн татады,
Жасыл шатыр астында,
Кететiндей үзiлiп,
Тұр көп маржан тасындай,
Мойыл моншақ тiзiлiп.

Жүзiм



Ортасында қазығы,
Бұтағында азығы.

Алма



Көктемде
Ақ гүлге оранады,
Күзде
Қолға доп боп оралады.

Алма


Пікірлер