Өлең, жыр, ақындар


Сайқымазақ қулығы бар,
Барған жерде ұрлығы бар.
Бұл қандай аң?
Ұғып ал.

Түлкі



Шырша саясы – күркесi,
Өзi орман еркесi.
Қарғып жүрер жан-жаққа,
Өте құмар жаңғаққа.

Тиін



Бұтақтардан бұтаққа,
Орғиды да қарғиды.
Кейде салар бұлтаққа,
Құйрығымен әрқилы,
Қос құлағы делдиiп,
Тыныштықты бағады,
Жемiн тауып жейдi үйiп,
Домалатып шағады.

Тиін



Бұтақтарға секiрiп,
Әр жерден қылт етедi.
Кейде жаңғақ кемiрiп,
Жоғары өрлеп кетедi.

Ақтиiн



Жыртылмай-ақ тоны,
Жамапты оны.
Бiр жерi қара ала,
Бiр жерi сары ала,
Тiгiлмеген бiрақ,
Бұл қандай құрақ?

Шұбар мал терісі



Желемiк күнгi толқындай,
Бұйрасы бар,
Төл тоны.
Бағалайды алтындай,
Киiм тiгiп, ел де оны.

Қаракөл елтiрiсi



Ұқсап тұрған жақшаға,
Төбеде өскен шақша ма?

Iрi қара мүйiзi



Көрiп тұрар бар ауыл,
Бiр тауда қос қарауыл.

Түйе өркешi



Иiр-иiр денесi,
Сахараның кемесi,
Ащы шөптер тамағы,
Шөлге шыдап бағады.

Түйе



Иiр мүйiз,
Сүйiр мүйiз,
Ай қабақты,
Май бұғақты,
Тұла бойы
Бұқа мойын,
Бұл қандай түлiк,
Сен де оны ал бiлiп?

Қошқар



Мойыны сорайған,
Сирағы серейген.
Теңбiл шұбар терiсi,
Шөлдегi аңның iрiсi.
Жонында жалы бар,
Бұл қандай жануар?

Керік



Қара ала тоны бар,
Аңдардың ол краны.
Оны сен де танып ал,
Серейiп кеп тұрады.

Керік



Түрi жылқы бейнесi,
Жолақ-жолақ жейдесi.

Жолақ жылқы



Қаймықпайды күштi аңнан,
Қорқады тек тышқаннан.

Піл



Тiк жардай түстi,
Шұбатылған
Тұмсығы күштi.
Таситын жүктi,
Бұл қандай мықты?

Піл



Мойыны тұтасқан,
Аузы апан.
Жоны жалпақ,
Бұты талтақ.

Бегемот



Түлкi ұқсас тұрқы,
Бiр тоймайтын құлқы,
Андитыны тастан,
Құс пен тышқан.

Қабылан



Айбарлы сұсы бар,
Қанжардай тiсi бар.
Тұла бойында
Тасыған күшi бар,
Күжiрейген жалды,
Бiлсең айт бұл аңды?

Арыстан



Жез бейнелi өзi,
Кең дала еркесi,
Мөп-мөлдiр көзi.

Киік



Тау көтерген төрт қазық.

Төрт аяқ