Мендегі төрт мезгіл
Менде — көктем.
Көктем менде тап қазiр.
Тасып жатыр өзен болып ақпа жыр.
Құстар бiткен Аңсау атты көлiм мен
Менде — көктем.
Көктем менде тап қазiр.
Тасып жатыр өзен болып ақпа жыр.
Құстар бiткен Аңсау атты көлiм мен
Алапат бiр күш бұрқанған
бойымды келiп кергенде –
болады бейне алып бiр
бәйтерек өсiп тұрғандай
Тегiстелiп аңғарлар да, жолдар да
аппақ қарлар түскен кезде жондарға,
аппақ қардан аппақ шәлi жамылған
дайындалам бару үшiн орманға.
Жауады төгiп ақ жаңбыр
далада гүлдер жоқ бiрақ.
Жауады төгiп ақ жаңбыр
шықпайды бiрақ алдынан
Күзгi шуақ. Жоқ бүгiн желдерiм де,
маужырап тұр тоғайым, көлдерiм де
Төңкерiлiп көшетiн ақ бұлттар
мақташылар жөнелткен аспанменен.
Жүрудi маған жазбаған
тымырсық күндей тым-тырыс
Жел болып шалқып,
теңiз боп толқып қозғалам.
Саф Самалдар, басқамен
кезiктiң бе,
жабырқаттың әйтеуiр кешiктiң де,—
дәл осындай кездерде тереземнен
Телевизор. Отанымнын, картасы
Бәре де бар —
Москва мен Алматы,
Балтығым мен Балқашым...
Жалғыз жүрсем —
менi қажап ойнама!
Жалғыз жүрсем мен егер
жалғыз қалды Темiрхан деп ойлама!
Қағылған ұмыт болған қоңыраудай,
қалды ғой, жайсаң, жырлар, жолың болмай.
Шимайлап ақ қағаздың бетiн жыртып
өртенiп бара жатқан омырауды-ай.
Қалғансың күннен суынып
аяз да саған батпайды –
жатпайды аптап қуырып
өзiңдi суық қаппайды.
Алабұртқан алтын шапақ нұр төккен,
шығып алып космосқа – туу көкке
түсiредi космонавтар дамылсыз
алып Жердi,
Аспан да бұлтын қуып бiр
осынау тұсқа жинапты.
Ақ нөсер төпеп құйып тұр
үстiне мұңлы зираттың.
Түссе-дағы қандай қаяу жүзiме,
адамдардың ең соңынан көз iлем.
Мен өйткенi әрқашан да өзiмдi,
уақыттың үнiмiн деп сезiнем.
Салмағымен басқан жерiн ұйытқан,
бүгiн мiне,
жүгiн алып иықтан,
шойын дене паровоздар қамалып
Айтамын оны айып деп
бой берсең егер келетiн ойға қаңғырып.
Заманға мынау жататын толқып жаңғырып
қарауың керек бойыппен.
Отырмын үнсiз жалғыз қап,
тарылып бiттi-ау тыныс та.
Жоғалып кеткен аңдыздап
ойымды бөлер дыбыс та.
Көрiктi ғажап жерде емес
менiң пәтерiм.
Тар да емес, кең де емес,
менiң пәтерiм.
Жұлып кеткен тыныштықты арнадан,
дауысы бар әлi күнге зарлаған.
Қырқыншы жылдар десе
бiр де адам
Бала отыр, қараңдар,
сурет салып ақ бормен.
Көрсiн дей ме адамдар:
Күн мен Өзiн, Анасын
Музыкалық аспаптар!
Көшеде, үйде, бар жерде
сөйлеңдер шалқып, асқақтап,
музыкалық аспаптар!
Қағаз құрғақ
Бiр керемет қамалға
беттей алмай тұрған бейне адамдай
ойға батам,
Ауылдық жер.
Шулы апрель көктеп тұр.
Тар бөлмесi
жетi жылдық мектептiң.
Тасып кетер арнадан,
көктем, саған таң қалам.
Махаббатқа қанбаған,
көктем, саған таң қалам,
Келiп едiм күн нұры батқан шақта,
Манаурап маужыраған бақтар жаққа,
Кеңiстiкте iлiнiп қалатындай
Жауып жатыр аспаннан аппақ мақта.
Дүбiрлi шулы көктемге
көк айдын бейне сахна.
Қарамай артқа, өткенге
келiңдер тездеп,
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі