Жанымды түртiп жəй жатқан
Жанымды түртiп жəй жатқан
Келiп бiр қалдың қай жақтан?
Жəннаттың Перiштесi ме ең,
Жанарын нұрмен жайнатқан?!
Жанымды түртiп жəй жатқан
Келiп бiр қалдың қай жақтан?
Жəннаттың Перiштесi ме ең,
Жанарын нұрмен жайнатқан?!
Жанарыңмен тұнық қара
Есiмдi алдың, Лəйлi-елесiм...
Саусағыңды бүгiп қана
Қашан маған шəй бересiң?
Қалың елім, қазағым, қара орманым,
Мен перзентің, өзіңсің бар арманым.
Дүниеде ел болмас сенен ыстық,
Кеңдігіңе пейіліңнің таң қаламын.
Ұстаздан білім алады,
Батырлар да, дана да.
Ұстаздың еткен еңбегі,
Қалады мәңгі санада.
Құбылып шыққан сырнайсың
Жүректің жырын жырлайсың
Жанымды менiң паршалап,
Тәнiмдi менiң турайсың.
Жаңа туған сәбидің
Екi анасы болмайды
Қазақ тілі мүсәпір
Көңiл соған толмайды
Сен менi жат көрмегiн, жат көрмегiн,
Ащы су болған шақта «тəттi» ермегiм.
Алланың көрген емен əлiмсақтан
Ақынға басыбайлы бақ бергенiн.
Тəттi мұңның,
Ақ түнiңнiң айғағы
Дөңгеленiп Ай туғанша қайда əлi...
Көк жүзiнде көзiн ашып сан жұлдыз,
Қарағым, сiз қайдағы, бiз қайдағы...
Көңiлдi, көктем көшiп, күз жайлады.
Құздан да биiк бiлем қыз құзыры,
Қылдан да нəзiк бiлем қыз байламы.
Болғанмен қанша сөзi бал,
Сезiмсiз жанды «сараң» дер.
Он бес күнiңдi өзiң ал,
Он бес күнiңдi маған бер.
Қаншайымға
Махаббат деген майданның
Көзiндей көне көрiнген,
Шашыңнан, жаным, айналдым,
Сан дүбiрдi санамнан өшiргелi
Өтiп жатыр өмiрдiң көшi iлгерi...
Кəдуiлгi пенделiк пешенеммен
Қадiрiңдi кеш бiлсем, кешiр менi.
Жүрек байғұс бүлкiл қағып,
Тiл қата алмай тылсым жанға,
Құлын мүшең ырқымды алып,
Құлқым қанып... құлшынғанда,
Сен өлеңсiң,
Тұп-тұнық тұма жырсың!
Тумай жатып туажат күнəлiмсiң.
Адам болып келген соң бұл фəниге
Түн түндiгiн жапқалы таң ұрланды,
Тар төсекте тал бойың тағы ырғалды.
Сала құлаш шашыңнан сəл босаса,
Саусағыммен санаймын қабырғаңды.
Арғы бiр тегi асылдан,
Мекенi жайлау-жасылдан.
Аңсап бiр келген кезiңде
Мойныңа келiп асылған.
Сазына сағыныштың сый көңiлмен
Қараймын айлы түнге əйнегiмнен.
Хабары бiр қаралық, қарағым-ай,
Қайтасың қаз-тырнаның қай легiмен?
Қасқыр қапқан қақпан сынды қала тар,
Етек-жеңi далақтаған дала қар.
Жанарыңнан Күн шуағы жамырап,
Кiрпiгiңдi көтергенше таң атар.
Бұрала басып,
Бұлқына қашып, балтəттiм,
Бұрыла берiп бұрымыңды еппен тарқаттың.
Жамалы гүлден,
Перiште пейiлiндей пешенелiм,
Ұйқымды шəйдай аштың неше менiң...
Кездесiп тұрайықшы кешкi əлетте
Жонында Көктөбе мен Көсегенiң.
Жанарыңда жалтылдаса жалаң нұр,
Қас-қабағың қара көзге қамал-дүр!
Жалғаншының жарағынан жасқанбай,
Алдамшының амалынан аман жүр.
Байыз таппас бақыттың
Басқа түскен салмағы-ай:
Сенiмен бiр батып күн,
Сенсiз атқан таңдар-ай...
Екеумiз кездесiп ек қыстыгүнi,
Аяздың беттi қарып үскiрiгi.
Жылусыз содан берi жыл өтiптi,
Естiлмей Елтiнжалдан құстың үнi.
Жаралдың қай асылдан?
Бiлгiм келер...
Күн бұлтта гүлдiң де өңi күлгiнденер.
Кеседей зəмзам суы мəймiлдеген
Шерте бермей шер, мұңды,
Жазмышыма көнсем-ау.
Күйiп-жанған ернiндi
Сүйiп жатып өлсем-ау...
Қайғысыз, мұңсыз қайда бақ,
Жылай да жүрiп күлерсiң.
Ақ шəлi ару Айды орап,
Ақшамым, мейлi, түнерсiн:
Қас-қабағың, шырайың –
Менiң ауа райым.
Ашық күнiн аспанның
Бiр Алладан сұрайын.
Сарқытындай сараңның
Тағдырыңа алаңмын.
Ерте туып, кеш көрсем,
Кiмге кiнə тағармын?
«Жаным» деп сүйдiм,
жар құштым,
Жалған да болса «сұм жалған».
Хабарсыз қалсам, хал мүшкiл,
Шашыңнан иiскедiм қара мақпал,
Айналып қара түнге бара жатқан.
Жусан ба,
Дəрмене ме..,
Шынашақтай шырын шақтан
Шыбын жанға мұңын шаққан...
Қунақ көңiлi, Құдайым-ай,
Аумай қалған Құлыншақтан!
Мен Сiздi сүюшi едiм пəк көңiлмен,
Ойнаушы ем оңашада тəттi ойыммен:
Жаралған екеумiзден Перiштеге
Ардашер, Айжүрек деп ат қоюмен.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі