Өлең, жыр, ақындар


Құдыққа мың қойым түсіп кетті,
Манақбай-санақбайымен түсіп кетті.

Қауға



Құс бар өзі жансыз, бауы аспанда,
Кетеді айқайласып тау асқанда,
Қасымда аңдып тұрған бір адам бар,
Кетеді іліп алып жанасқанда.

Қауға



Ұзын құйрық сауысқан,
Бір көлдің суын тауысқан.

Қауға



Ашықса құлайды,
Тойынса жылайды.

Қауға



Салбыратып салдым,
Тамшылатып алдым.

Қауға



Дүниеден бір құжыра көресің бе,
Жалғыз көзі көрінер төбесінде?
Өзіне барған мақұлық құр қайтпайды,
Жаны жоқ қимылдауға денесінде.

Құдық, су алу



Өзі бар,
Көлеңкесі жоқ.

Құдық



Өзі тоқ,
Көлеңкесі жоқ.

Құдық



Есік,
Ортасы тесік.

Құдық



Бір топ қой бір көпірден өтіп жатыр,
Астында бір қобдиға кетіп жатыр,
Өзгеріп заңдары да басқаланып,
Будалап әрбір жоққа жетіп жатыр.

Диірменге түскен бидай



Дария күркірейді көбік атып,
Әркім-ақ іздеп барар жүгін артып,
Дарияның әрі-бері өткелі жоқ,
Біреуі келген емес тірі қайтып.

Диірмен, бидай



Қайнап жатқан тас көрдім,
Тұзсыз піскен ас көрдім.

Диірмен мен ұн



Бір нәрсе асты-үстілі алты қақпақ,
Бар пенде ырызығын онан таппақ,
Бұлт алып айналасы күркіресе,
Қар жауып арасынан болады аппақ.

Жел диірмен



Бір нәрсе өзі жансыз жоқ қой жаны,
Бір тарау ортасында байлағаны.
Өзінің жұтатұғын көмейі жоқ,
Қалады жерге түсіп шайнағаны.

Диірмен



Бір нәрсе керегесіз дөп-дөңгелек,
Қозғалса жүгіреді зыр дөңгелеп.
Аузына керек асын салып қойсақ,
Шығарат мына жақтан екі бөліп.

Диірмен



Күйсеп жатқан тас көрдім.

Диірмен



Арқасында аузы бар,
Тұмсығында құйрығы бар.

Диірмен



Шаңы жоқтан шаң шығады.

Диірмен



Қараңғы үйде қабан күркірейді.

Диірмен



Аждаһа дию көрдім аузын ашқан,
Келгенде жем жерінде қарсыласқан,
Мінеді ағаш атқа темір қамшы,
Көр қазір қатты жүрсе тозаң шашқан

Диірмен