Өлең, жыр, ақындар


Өзi тұрғанымен мелшиiп,
Жап-жалтыр жүзiне,
Кетедi ел сиып.

Айна



Тұра қалсам алдына,
Жалтыраған ақ айдын,
Өзiмдi — өзiм мен мына,
Көре аламын ап-айқын.

Айна



Оны қақса сәйгүлiк,
Таста жүрер асыр сап,
Ол жоқта жай жүрiп,
Баса алмайды тосырқап.

Таға



Байласаң бұйда мұртына,
Жын толтырған ұртын.
Асау көнiп жетекке,
Жуасиды кiлт тына.

Мұрындық



Жүргек атқа кiсендi,
Салып едiм, үзе алмай,
Қос аяқтап күшендi.

Тұсау



Атам илеп қайысын,
Қажет құрал тiледi.
Атқа, асау тай үшiн.

Жүген



Қос iлгектi орындық
Атқа мiнiп алады,
Адам оны орын ғып,
Емiн-еркiн шабады.

Ер-тоқым



Сұлап жатқан дiңгегi бар,
Қатар тiзген iлгегi бар.

Көген



Әжемнiң қалпақты таяғы,
Қолына алса жүгiрер,
Шорланып белi бүгiлер.

Ұршық



Зыр қағады дөңгелеп,
Бас жағында қалпағы.
Белiнде өспей әңгелек,
Басылмайды тарпаңы.

Ұршық



Ернi жырық–
Кiшкене сырық.

Ұршық



Мамығы бар,
Құс емес.
Жазығы бар,
Тыс емес.

Жастық



Шүберек қабығы,
Iшi құс мамығы.

Жастық



Сәбиге сәндi үй,
Әжеге ән-күй.

Бесік



Жеңіл-желпі бұйымды,
Кір-қожалаң үйіңді
Құлқынына тастайды.
Гүр-гүр етіп саспайды,
Өзі адамша сығады,
Тап-таза боп шығады.

Кіржуғыш



Алғандай шоқ басып,
Жалманып жар салады.
Адамға жақтасып,
Тазалық аңсағаны.

Шаңсорғыш



Төбеге ілініп ол тұрар,
Бөлме ішін толтырар.

Электр лампасы



Мұздай мөлдір жұмыртқа,
Жарық берер ымыртта.

Электр шамы



Қауаққа да ұқсаған,
Алмұртқа да ұқсаған,
Аузы бар, тілі бар,
Білер көріп, ұстаған.

Қоңырау



Ашылып, жабылады,
Әр үйден табылады.

Есік