Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (448)

Жауынды көктем

Осынау жақтың күні ұдайы тұнжырап,
Жадырамай, бұлты неге түр жылап.
Менің дағы қақ айырып кеудемді,
Жарға соғып толқындайды бір бұлақ.

Толық

Кінәла мейлің

Кінәла мейлің,
уайымшылсың деп мені,
Кіналамаса болғаны —
адамдықтың өткелі.

Толық

Көңілде көп қой

Көңілде көп қой ой да, алаңым да,
Өзіндік әуен жатыр әр ағында.
Жасың емес өртеген өзегіңді,
Жанайын ұшқын болып жанарында.

Толық

Солдат биі

Қандай әсем айлы, жарық,
Самал ескен жазғы таң.
Ерке қызды еске салып
Күлімдейді ақ шолпан.

Толық

Мен бір жанмын

Ойларға тұтқындағы
Тәңір–ау, қайда барам табан асты,
Көңіл күзгі аспандай, маза қашты.
Мен жалғызбын, ойлар көп тұс-тұс жақтан,

Толық

Жүрегімді айықпас

Өлеңнің өрнегіне үңілемін,
Айта алмаймын деп тіптен жұмыссызбын.
Өтіпті тағы да бір аяулы күн,
Арқалап бір бейбақтың қаяу мұңын.

Толық

Тірілер келеді

Боташым келеді сағынып,
Достарым келеді сабылып,
Келеді күніне қаншасы
Көп сырын көзінен жан ұғып.

Толық

Бүркіттім, менің

Көрікті тауым, Бүркіттім,
Көзімнен бұлбұл ұшырған.
Өзіңнен өнген бүршікпін,
Өмірге сый ғып ұсынған.

Толық

Саусақтан күй төгілдір

Шертші, қызым, саусақтан күй төгілдір,
Жазғы аспандай жадырасын көңіл бір.
Қасірет болса оны кейін шегіндір,
Көрейінші көк теңіздің шегін бір.

Толық

Қиыласың

Қиыласың, домбыраңды шертші деп,
Тымық күнде дауыл тілеп, өрт тілеп.
Бұл өмірде қуанышты да, көкірегін
Қасіретпен қарс айырған дертті көп.

Толық

Әншінің үйіндегі ой

Көп қой, шіркін, өмірде сый түрлері,
Дауысың қандай нәзік сыйқырлы еді.
Жатыр ма еді ішіңде шер мен нала
Япыр-ай, жай жымиған сыртың ба еді.

Толық

Қанатында жылдардың

Жастығым, сені армансыз құшып келем,
Жан өртең, жалыныңа ысып денем.
Жыр орап жүрегіме
Жылдам аққан,

Толық

Түркістан

Толассыз күндер өтеді кіл,
Өтеді айлар, өтеді жыл.
Қаратаудан асырып көшіп,
Үдере көшкен Бабалардың —

Толық

Яссауи мазарындағы ой

Зар заман төгіп көзден бұршақтарын,
Кеудемде шағып кетті жыр шақпағын.
Тас қабырға, зәулім үй, бабам жайлы
Ақынға айтшы нендей сыр сақтадың.

Толық

Өзендердің — домбыра

Аяулы ел бұл далаға гүл өсірген,
Гүлжамалдай мақташы қыз өсірген.
Қайсар ел бұл қашан да қиындықпен,
Беті қайтып көрмеген күресуден.

Толық

Тарту

Құлағында жігітше ойнап дөненнің,
Қос ат алып, Қабе-ау, қайда жөнелдің.
Тау тұлғаңмен балаға ұқсап жеткенде,
Ықыласқа шын көңілден кенелдім.

Толық

Толқын құшағында

Мынау жатқан Түркістан Шағасы ма,
Қыз толқынды үйірген жағасына.
Мен дағы тұнығына жүзіп кеттім,
Жанымыз үнсіз ғана жарасуда.

Толық

Еркелеймін

Мынау ауыл Жуалының төрі екен,
Қонған жері Қаратаудың өрі екен.
Келген бетте кең пейілін жайып сап,
Қонақтарды қарсы ап жатыр Жұрекең.

Толық

Ақын ауылында

Абайла, келіп қалдық Алмалыға,
Айналған талай жанның арманына.
Ақбас тау, арынды өзен — арғымақ жал,
Көргеннен көзді жаулап алмады ма?

Толық

Қамқалы

Елпілдеген, мөлтілдеген, Қамқалы,
Шақырады, алыстан көз тартады.
Құм жоталар, артқа тастап белдерді,
Бетке ұстаған Сарыжайлау, Арқаны.

Толық

Пікірлер