Ойнайтұығын сахнасында уақыттың
Ойнайтұығын сахнасында уақыттың,
Әкімдікті ұлы әртістей көрем мен.
«Басымызға туады деп бақыт күн»,
Қол соғатын халық сенгіш көрермен.
Ойнайтұығын сахнасында уақыттың,
Әкімдікті ұлы әртістей көрем мен.
«Басымызға туады деп бақыт күн»,
Қол соғатын халық сенгіш көрермен.
Тіршіліктің сияқтанып жүрегі,
Күн нұрымен жүз құбылып реңі.
Күзгі желмен ұшпай, жерге ілініп,
Жалғыз жапырақ тал басында тұр еді.
Сұлу емен жұртты өзіне қаратқан,
Бір сөз айттың, болып маған қарап, таң.
«Мүсініңді былш-былш ұрып балшықтан –
Жасағандай ерініп бір жаратқан».
Мен сені, ойлап, іштей сүйген едім,
Күйген ерін... біртүрлі күйге енемін.
Сыртыңнан ғашық болып, кездескенде,
Көзіңе қарай алмай, именемін.
Болжайды сезіп, нені ішің,
Тыныс ап, кеудең кеңісін.
Құпия, жұмбақ қиындау,
Өмірім болар сен үшін.
Көзге өтірік көлгірсіп, мақтанбаймын.
Көп адасып, өзіңді тапқандаймын.
«Сенен өзге ешкімді сүймедім» деп,
Ант ішпеймін, алдыңда ақталмаймын.
Үздің бе, үміт сен менен,
Ертегім болған ертеңім.
Тербетер ерке желменен,
Жүректі нәзік желкенім.
От салдың, ойда жоқта жолықтың да,
Өзгердің, өзіңді-өзің көріп тұлға.
Көзіңнің қыл-тұзағын үзіп шықтым,
Қалудан тұтқын болып қорықтым да.
Мен сені іздеп тапқанша көп адастым,
Күйін кешіп, ұрыншақ, шала мастың.
Бар еріктен айырып, оттай жанған,
Жүрегімді көкпар ғып ала қаштың.
Пенденің сен «кез келген» бірі емессің,
Көз алдымнан кетпейтін тірі елессің.
Досым түгіл, дұшпанға арадағы,
Тартылыстың тағдырын тілемеспін.
Мені іздеп келеді, деп күттім көп,
Күз де келді... кірпігімнен шық гүлдеп.
Көптен бері көргім келмей ешкімді,
Қалып қалдым, тіршілікке тұтқын боп,
Қабағын өмір түйеді көп,
Дегендей-ақ кім күшті екен.
Өсектейді ол, «сүйеді» деп,
Сүю, сонша қылмыс па екен?.
Құлан қуғандай соңыңнан,
Шапқылай берер «жынды» емен.
Ұстама менің қолымнан,
Көрсем де сені үндемен.
Ұятты беттен лақтырып,
Көруге бәрін көнген көз.
Астына сәтте-ақ ат мініп,
Ақылды айғай жеңген кез...
Сүйдім, рас... сүй деген соң өтініп,
Өтінішің болды бірақ өтірік.
Жан-жүрегім күйіп-жанып күл болды,
Күл үстінде көп жыладым өкініп.
Қарғып бастан, барады өмір арғымақ,
Әр әуенге билеп ағар әр бұлақ.
Аққан судай көз жасыма үгіліп,
Ішімде бар жататындай жар құлап.
Көрінеді әрбір жұлдыз бір жұмбақ,
Көзді тартқан ойыншықтай сыңғырлап.
Ақын сәби, сұлулықтың алдында
Өлеңменен тілі шыққан былдырлап.
Бақытты бола алмаспын қарызға алып,
(Бала едім, келе жатқан қауыз жарып)
«Кем болар не жазығым бар еді» деп,
Жылағам жұлдыздарға арызданып.
Кімге айтамын, сырымды кімге сенем,
Көңілім ай, үміттен күл көсеген.
Басымды ұрып сол жанның аяғына –
Құлайын ба, күйімді білмесе, мен?
Дауыл сезген бауырынан қыранның,
Көбелектей «балапан қыз» болды ұмыт.
Елегізген әуеніне бір әннің,
Қабағына қоңыр таудың қонды бұлт.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі