Роза
Асықтай жонған
аяулы қызы қазақтың,
Қаршадайыңнан
тұлпарын мініп талаптың,
Ұстаған биік
адамшылықты, парызды
Ақ халатты періштелерім,
жүрегі дарқан, жаны ізгі.
Қала жұртын әдет бар
Қат дер таза ауаға.
Қолдан келген ертелеп
Шығады сол дауаға.
Кім ұғар жанымды менің
Отырмын көңілім қирап.
Тілеппін басыма бейнет
Иесіз дүние жинап...
Көңіл көйлегің емес,
Жуғанға кететін кірі.
Абайлап кірлетпей ұстау –
Ұға алсаң, ісің сол ірі.
Жаңбырдан соң күн жүрегі елжіреп,
Төңіректі нұрға көмді, жел жібек.
Желпіп қалып, ақ маржандар сусыды
Қарағайдың кірпігінен мөлдіреп.
Махаббаттың отын алау
Құяр оған жан аз ба!
Жанып кетпей қалай тұр деп
Таңданамын қағазға!
Нар болып қаншама ауыр
Көтердім өмірдің жүгін.
Бәріне — жақын, дос, бауыр,
Сыйлап ем жанымның гүлін...
Ажуа еріккен елге,
Күлкі мол сен тұрған жерде.
Сылдыр сөз су болып аққан
Жазушы атанып сен де
Талыс құлақ бітеді саңырауға,
Жыбырласа ерінің қалдың дауға.
Өкшесіне абайсыз тисе аяғың
Өзің қашқан машаяқ,
Қыран қырымнан көреді,
Бірақ ол көрегенмін демейді.
Еліктен сымбатты өтпейді,
Бірақ ол сұлумын демейді.
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі