Әкеммен әңгіме
Биіктен сөз аламын өз атымнан,
Ақынмын көкіректен сөз атылған.
Сонда да ойлап тұрсам, асыл әке,
Өзіңнен қылығым жоқ оза туған.
Биіктен сөз аламын өз атымнан,
Ақынмын көкіректен сөз атылған.
Сонда да ойлап тұрсам, асыл әке,
Өзіңнен қылығым жоқ оза туған.
Апа емес, аға деуім жарасады,
Орныңа қай азамат таласады?!
Ұлым деп, ұрты толып, сүйер сені,
Қазақтың қасиетті қара шалы.
Мұқағали мұңын шаққан тегін бе?!
«Фаризажан, Фариза қыз...» Елуде!
Сыр бойынан,
Атыраудан,
Жау шапты.
Күн туды ауыр ел басына.
Күн туды, салмақ түсер ер басына.
Бір емес, екі сойқан соғыс шығып,
Басынан өр Алтайдың көш келеді,
Көшкен сайын көңілім хош көреді.
Сол көшпен тар заманда, зар заманда,
Амалсыз айрылысқан дос келеді.
Нық қадап туралықтың тал қазығын,
Ел-ел – деп мұз жастанып, қар жамылдым.
Бас пайдасы кірмейтін түсіне де,
Ұлымын Амангелді сарбазының.
Малшы ауылдың шетінде,
Бір әжей тұр жол қарап.
Ақ бетеге бетінде,
Бөдене жүр жорғалап.
Айныған Арал толмаса,
Аққуы келіп қонбайды.
Айнала қорған болмаса-
Айдала пана болмайды.
Тағдырдың қуғынға сап өкпек желі,
Жоғалып кетсем керек көптен бері.
Ауылға біреу келіп үш жылдан соң,
Шекарада атылып кеткен деді...
Ол қашып келеді...
Артында – қуғыншы...
Алдында – бейтаныс Атамекен...
«Ей, ақ балық, көк балық,
Мәңгілік сапарына бұрып бетті –
Дегенде Қайым ағаң жүріп кетті.
Қабынып жан-жүрегім қара бұлттай,
Жанардан сел-жаңбырын үріп төкті.
Тоғыз қабат тұрғын үй бой көтерді түстіктен,
(Тоғыз айлық іс біткен).
Жеті балдық күшпенен сілкіп көріп сынады,
Уа, алақай, алақай,
... Жарқыратып мынау түнек жан-жақты,
Ақбоз аттай алабұртып таң да атты.
Шыққан күннің шұғыласына шағылып,
Заңғар таудың қойнауында қар жатты.
Мынау бір терең көл дейді,
Мынау бір терең көл дейді.
«Түбіне дейін бойласаң,
Шортандай шоршып ойнасаң –
Кәлләмдағы қат-қабат қалың мидан,
Қазып алдым тарихты, бәрiн жиған...
Бұл құдыққа Шыңғыс хан қаһарланып,
Қарсыласқан жауының қанын құйған.
Қазақта – соңғы батыр Кенесары,
Атанды қоңыр болмай, неге сары?
Көз еті тым сарғайып кетеді екен,
Жауының көрінбесе төбе, шаңы...
Басып алды меңіреу, түнек көңілді – Ой,
Айналамның бәрі Қорқыт көріндей.
Жұлдыз да жоқ, Шырақ та жоқ, Ай да жоқ,
Алатау да бұғып қалды көрінбей.
Өзің жақтан естілер асқақтаған биік үн,
көріп жүрсің өмірдің қызығы мен қиынын.
Ар-намыстың жорғасын ерттеп мініп бәйгеге,
тарқатасың тағдырдың тоқсан түрлі түйінін.
БАҚТЫБАЙ АТАМ бір дәні
Түсірер еске құрманы -
Ғасырлап ұртта сақталған...
«Құрмада» жатыр жыр мәні!
Шын махаббат – тәңір сый-сыбағасы
Пайғамбардан басталған әдеп басы.
Адам ата дұға етіп сұрап алған
Адамзаттың деседі, Хауа анасын!
Сенем бұған – жанар бағым бар алда,
Бүгін жас боп үйірілген мұңдарым
Қуаныш боп тұрар ертең жанарда,
Жанар бағым, сенем соған – бар алда!
Жылағаннан келер болсаң
Жұбанбай-ақ қояр ем!
Өзің қайтып келер жолға
Телмірумен солар ем!
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі