Ұлы тойға үш өлең
«Тілім» деймін...
Ішімнен іріңдеймін.
Атой салып, атылып шықпаған соң
Жұрт көзіне іріше ілінбеймін.
«Тілім» деймін...
Ішімнен іріңдеймін.
Атой салып, атылып шықпаған соң
Жұрт көзіне іріше ілінбеймін.
Сиынарым, сүйінерім – бір Алла,
Тылсым бар-ау,
Бір сыр бар-ay, сірə, онда?
Шоқ-шоқ болып өспейді ғой шынар да!
Үстіне жамылғысын жаба алмай қыс
Жабырқап жатыр ма екен анам байғұс?..
Көл жақта көкала үйрек көрінбейді,
Жүр ме əлде көне жұртын таба алмай құс?
Қабіріңді мен сенің таба алмадым,
Қанатынан қайрылды-ау тағы арманым.
Алыс-жақын маңайға жаутаң қағып,
Жас ірікті кірпікке жанарларым.
Құйрығыңды қысып ап қыңсылайсың,
Кімге налып, кімдерден құн сұрайсың?
Əрі өткенге телміріп, бері өткенге,
Жүрегімді аяусыз шымшылайсың.
Көнілім алай-дүлей, ала-құла,
Ит құмар болып алды балағыма.
Қадалып ақ қағазға отырғанда
Қан ұйып қалмас па екен қаламыма?..
Ең кемінде екі Исраил бар менде.
Ат басындай жүрегіме тар кеуде.
Тəй-тəй басып жүргеніммен бөбектей,
Əй-шайласып қалам кейде жармен де.
Жел тұрмаса қимылдай ма шөп басы –
Неге бүгін көңілімнің жоқ хошы?
Көлден безіп көкала үйрек, қасқалдақ,
Шыныменен ауғаны ма бастан бақ?
Жаралмаған темірден тегім менің,
Кімге керек күлгенім, егілгенім?
Көңілімнің жаңбыры жауар кейде
Көктемдегі бұлттай ебіл-дебіл.
Қандай кінə бар дейсіз құба таңда?
Күліп шыққан күн бізді жұбатар ма?..
Құлдық ұрам Құдайдың құзырына,
Құбылаға құлқымды құлатам да.
Мені қалап, мені ұғатын жан бар ма?
Мейіріме қанығатын жан бар ма?
Оңашада қалғанда бұл жалғанда,
Сағынатын, қамығатын жан бар ма?
Қараспанға қар жаудырдым шілдеде.
Қараша күз қарайлап тұр іргеде.
Жар басында жаңғырығып жан дауысым,
Жаратқанға айтпақ болдым бірдеңе...
Адыра қап адырлар атан кеуде,
Көкжиекке Күн байып батар демде.
Ақ төсекте өртенген арудайын
Ай сəулесі шомылып жатар көлде.
Ей, Арман!
Арман, арман, қайран арман,
Күн құшқан, аспанға ұшқан, Айға барған...
Аунайды-ау көңіл шіркін көк шалғынға,
Аурудан айық, емге көш,
Айналсаң мұздай мүсінге:
Адамның бəрі пенде емес,
Ібілісі де бар ішінде!
Аяғын басар кердеңдеп
Аспани жақтан келгем жоқ.
Ақикөз, апайтөстерге
Тегімді бермен телмеңдеп!
Шағала қайда, шағала
Жақындап ұшар жағаға?
Ah ұрған айдын ұқсайды
Баласыз қалған анаға.
Жылаған жүрек жұбанар,
Қуарған көңіл қуанар.
Жылы орнын қайтып қия алар
Жығылған жанға жыра, жар?
Туралықтан қалайша тұра қашам?
Жаза басып, жасадым күнə қашан?
Ғұмырымнан не хабар-ошар қалар,
Тұғырымнан құласам, тұраласам?
Далам анау етек-жеңі далиған,
Жалғыз соның соңында жүр ар-иман.
Ата-баба аманатын кіршіксіз
Ақтау, сақтау – қасиетті қағидам!
Бір күн озып бара жатыр бір күннен
Жылатып та, жұбатып та, күлдірген...
Шер түбіне жете алмадым сүңгумен,
Жер түбіне жете алмадым дүлдүлмен.
Мен ақынмын –
Періштемін ендеше!
Сенбегендер өзі білсін, сенбесе.
Өзге түгіл Аллаға аян ақиқат
Алпысқа келген ақындар, алпысқа келген,
Алау Күн ауып барады талтүстен əрмен.
Алқалы жұрттың алдында айғайшы болып,
Алғыс та алған сендерсің, тартыс та көрген..,
Күнделік беттерінен.
Таза ауа тауға барып жұтқым келді,
Еске алып елсіз жерде құт күндерді...
Мап-мамық майса белге масаң қалпы
Аға рухына
Сен бізден озып кеттің, озып кеттің,
Азаны мен ғазалын созып көктің.
Кеңпейіл кеңістікті кезіп кеттің,
Қала ішінде қыз бала адасады,
Шалт қимылға келмейді-ау шамасы əлі?
Таразының еншілеп екі басын
Ақыл, Сезім екіұдай таласады.
Сен де бір бойжеткен ең бұла көңіл,
Бозтайлақ болмысыңмен ұнап едің.
Мен де бір боз даланың бозымы едім,
Жанына жақын тұтқан жыр əлемін.
Мына күз мені тағы тоңдырар ма? –
Талтүсте тал басына қонды қарға.
...Төрінде сахнаның көз тартады
Қызарған қыз өңіндей онбір алма.
Елде қалып жатаған үй, жалғыз жар,
Түсіме енді балауса гүл, бал қыздар...
Тал түбінде талықсыған тəнімді
Тас кенеше сорды-ау талай таңғы ызғар.
Бурабай,
Аршылады бұлтың қашан?
Мінезің бір күн босаң, бір күн масаң.
Қамыстай қаулап өскен қарағайдың
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі