Қаншама қыз-қыз қан қайнап
Қаншама қыз-қыз қан қайнап,
қармана басып, қорқақтай,
қырсығып тірлік, жанбай бақ,
қыстығушы едім жол таппай,
Қаншама қыз-қыз қан қайнап,
қармана басып, қорқақтай,
қырсығып тірлік, жанбай бақ,
қыстығушы едім жол таппай,
Көңілім сені "құрбым" демеді,
бір күнге мені кешерсің,
бауырыма басып тұрғым кеп еді,
балбырай түссем —
Отпын дер едім, шоқпын дер едім,
онсыз да күймей тұрмыз ба;
ғашық боп көрген жоқпын дер едім
өзіңнен басқа бір қызға.
Көріктім, көптен бері көрінбеген,
жүрсем де қойып кеткен жерінде мен,
ақ тамақ,
қабағыңды,
Қабағынан күн көрінген,
қараторы келіншек,
Келіп-кетіп жүргеніңмен,
қиналасың —
Кезімізде қызулана қыз құшар,
құдайым-ау, дейтіндер кім бізді шал?
Самайыма қарамасын қарындас,—
қылаулаған қырау ғой ол күзгі сәл.
Ғашық болған жоқ шығармын,
кешір мені, қылықтым,
солқылдаған көк шынардың
саясында тынықтым.
Көзіңнен таса қылдың ба,
қалқам-ай, мені қас қағым,—
салмағын ішкі мұңның да
сезіпті сенен басқа кім?
Бұл өмірдің ақ қарасын көргенбіз,
Көре тұра дегеніне көнгенбіз!
Алма-кезек өтіп жатқан өмірге,
Біз уақытша келгенбіз!
— Кешір, жаным,— дей беріп ем,—
күттірсем!
Қатты қысып,
құшағыңа тықтың сен...
Барарсың да батыл үдеп,
түсер бір кез ой басқа,
ар азабы ақыры кеп,
өкіндірмей қоймас та.
Бір сен деп қайда ғана бір кетпедім,
бүрсеңдеп боранда да дірдектедім,
Қаншама жырымды да саған жазған
қалтамда сақтай-сақтай кірлетпедім.
Балалық шақтай кешегі
бұлдырап барып жоқ болған,
ол да бір ғажап кеш еді
жаныма өшпес от қонған.
Шегі бар өкініштің,
өкпенің де,
шырағым, шырылдаумен өткенім бе,—
қойды ғой көкейіңе қонбай сенің,
Апыр-ау, сол бір шақ қайда,
айнала тірлік — бәрі айқын,
шашыңнан сыйпап мап-майда,
мақтана жұртқа қарайтын?
Қылығы бөлек көріктім едің,
көргенім сол ғой елікті менің,
құрбаның болып кетуге тегі,
көніп тұр едім...
Тамсантып күнде таңдайды еріткен,
қандай әдемі, қандай көрікті-ең!
Күні-түні қызып жүрсін деп мені.
үмітімді үзік жалғай келіп пе ең?
Арнаған бір өзіңе бар ғұмырды,
жанымның жарығысың таңғы нұрлы.
Ұқсамай өзгелерге,
сөзге де ерме,
Тұнығым қайда деумен жетіп ішер,
ындыным кебе-кебе — бекіді шөл,—
біріміз-бірімізді табамыз ба,
жол жатыр арамызда екі мүшел?!
Бұл өмірде бар-жоғыіды білместен,
күндерім-ай, қызыл-жасыл гүл кешкен,
шекесінен шертіп қойып шіріктің,
арулармен ат үстінде тілдескен.
Туа біткен қандай көрік,
тамсанумен құрғады үн.
Тамыздағы таңдай болып,
тамылжып-ақ тұрғаның!
Ә дегенше елден озып енді иық,
көтеріліп шыға келдің сен биік.
Бақ-дәреже, абыройды, атақты
бір-ақ сәтте дарқан тағдыр берді үйіп.
Қайдағы күйкі тірлік,
күңкілге еріп,
бара ма күннен-күнге күлкім кеміп,
шалардай ызғар-өмір үсігі анық,
Жететіндей осы өлеңнің түбіне,
неге сонша өліп-өштім бүліне?
Менен басқа ақын құрып қалып па,
азаптанып, арпалысқан күніге?
Өзгермеді ештеңе, өзгермеді,
ауыздыға арсыздар сөз бермеді.
Ыңыршағы көрінген атты айдаумен,
қақпайлаумен келеді ездер мені.
Таза жерге тамса да кіндік қаның,
қарағым-ай, қайтейін, тілді ұқпадың!
Балалықпен, не керек, білмедің-ау,
сұлулық бар тірлікте — сұмдық барын.
Қайғымды қалай ғана бүркемекпін,
қарғам-ай, қарап тұрып діңкелеттің.
Ықпаған жолбарыстан жүрегімді
көжектей асыранды үркек еттің
...әй, дегенмен,.. дегенмен,
бұлай бола қояр деген жоқ ем мен,
бөрі-тағдыр бебеулеген қозымды
ағытып алып кете берді-ау көгеннен.
Кекшіл тағдыр кертіп алып енді өшін,
тәлкек етті тәңірінің пендесін,—
мұндай күйді дұшпаныңның басына,
қас жауыңның қасына да бермесін!
Әділ айтқан әзілімді кек түйген
талай досым көрместей боп кетті үйден.
Оған да өзің күйзелесің, күйесің,
кінәң жоғын біле тұра бет күйген.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі