Маралым - мәнім, Маралым — әнім
Маралым - мәнім, Маралым — әнім,
Өмірдің саған баладым бәрін.
Өтпеген күннің жанарындамын,
Сені ойлап күнде жанамын, жаным.
Маралым - мәнім, Маралым — әнім,
Өмірдің саған баладым бәрін.
Өтпеген күннің жанарындамын,
Сені ойлап күнде жанамын, жаным.
«Сүймеймін» деп айтшы сен шамаң келсе,
Тұра қашпай біздерді анаң көрсе.
Қайтер едің, қарағым, қайтер едің,
Мына менің күнімді саған берсе.
Саған қарап өзімді тәртіптейін,
Сені бүкіл өмірден артық дейін.
Сұрақ белгі тәрізді бүгіліп ем,
Қуат берші, еңсемді ал, тіктейін!
Жұғып қалып помадаң,
Қысылдым-ау терлеп тым.
Ойың болып қалаған
Күліп-күліп сен кеттің.
Сен екеуміз оңаша кете бердік,
Қолымыздан келмейтін бөтен ерлік.
Көбелектей қыз едің көп нәрсені
Қанатында қауқар жоқ көтерерлік.
Келтіре алмай қор болдым елесіңді,
Мына түнге елесің неге сіңді?
Жер-дүниеге өзімді сыйғыза алмай,
Уақыттан көрдім-ау көресімді.
Өткерсем де қаншама сұрапылды,
Ұмытпаспын сондағы, сірә, түнді.
Қылығыңмен, уыздай шырыныңмен,
Қайта әкелдің өмірге бір ақынды.
Жарқ ететін бір сәт те жетеді дей ме,
Жалт-жұлт етіп алдымнан өтеді бейне.
Сәл ашылып тұратын омырауынан
Қос анары көрініп кетеді кейде.
Орта кесеге қып-қызыл қанын жұқтырып,
Ұрттадым шарап көңілдің күйін ұқтырып.
Тамыр-тамырымды қуалап ала жөнелді,
Пендеге бітіп көрмеген әлі мықтылық.
Көріп ғашық болғандай замандасы,
Арқасына төгіліп қолаң шашы.
Көз алдымда кір жайып келіншек жүр,
Айнымаған Винчидің Мадоннасы.
Өзің едің көңілдің шам шырағы да,
Өзің едің кірпіктің тамшылары да.
Бұл күндері сен маған жоламай жүрсің,
Жан-жүрегім қайғыдан жаншылады ма?
Ары өтесің, қыдырып бері өтесің,
Көңілімнің кетіріп берекесін.
Қиялдарға жетелеп өзгешелеу
Мені бір сәт дүниеде сері етесің.
Арманымды асқақтау танып биік,
Құшағымда тұрып ең жанып, күйіп.
Кете бардың қайтейін, оралмастан,
Түсіне алмай жаныма салып күйік.
Саған артар ініңде тегі мін жоқ,
Қызды көрсең жүресің «келінім» деп.
Ойға-қырға сүйреген он жыл бұрын,
Өртеп кеткен секілді желігімді от.
Сен қалдың торғын оранып,
Қап-қалың ойдың ішінде.
Еске алдың мені, ол анық
Жиілеу көрдің түсіңде.
Атыңды жаздым ақ қарға,
Үйінен шыға көрсін деп.
Асығып бара жатқанда,
Аялдап көңіл бөлсін деп.
Көрсе де анаң жүзіңнен ой тұнғанын,
Келмеді ме мен жайлы айтуға әлің.
Кібіртіктеп текемет түрін түртіп,
Көңіліңде қалықтап айтулы әнің.
Жүрегімнің таба алмай белгілі емін,
Өзімді-өзім соншама сендіремін.
Суретіңді тұсыма іліп қойып,
Түсініксіз үмітпен телміремін.
Көргенде сені:
Шүрегей сезім дүр етті.
Елең еткізіп жүректі,
Сол сезім кенет көл етті
Не болдым адам болып туылғанда,
Келмейді маған бақыт жуыр маңда.
Сілікпем шығып тағы қалжырадым,
Қарағым, ішетұғын уың бар ма?
Бисмиллаһир рахманир-рахим!
Малынған пендең мен едім жүзі мұңға,
Күллі әлем бір өзіңнің құзырыңда.
Бір сенің дәргаһіңа жалбарынған,
Сұлулыққа құмартпайтын бар ма адам,
Оны көрсе, мылқау жүрек сарнаған.
Желөкпелер желіп өтіп қасыңнан,
Сүймесе де, саған өлең арнаған.
От жанарың күндей болып ашылған,
Қара шашың ақ төсекте шашылған.
Мен отырмын тоймай қарап жүзіңе,
Осы дәурен өтпесе екен басымнан.
Арман емес сақал-шашың ағарған,
Арман емес алтын көмбе таба алған.
Сағыныштың жасын төгiп жанардан,
Арман емес ел, жер көрiп оралған.
Неге кенет күрсiндiң?
(Сен күрсiнсең – қала ма ес!)
Ұшығы ма бiр сырдың,
Айтылмаған маған еш.
Жел бесiктей әлдилейтiн менiң iңкәр жанымды,
Желпуiштей желпитұғын сенiң сұлу жаныңды –
Бiз қосылып айтатұғын әндердi бiз сағындық,
Бiз қосылып айтатұғын әндер бiздi сағынды.
Қос терек бар терезеңнiң алдында,
Соны екеуiмiз деп сен кейде қалдың ба?
Бiлем оны, бiлемiн сол көктемнен,
Күндерiмнен сенi iздеп көп келген.
Мен сенсiз қалай күн көрем,
Ойлаймын сенi күнде мен,
Ойлаймын сенi түнде мен,
Мұңымды айтам кiмге мен
Тарқатшы бұрымыңды, тоты құсым,
Ұнайды маған солай отырысың.
Айналдым мен керiлген қабағыңнан,
Жүректi көздеп атқан жанарыңнан.
Көктем келдi,
Өмiр келдi жерлерге жан баспаған,
Қанат бiттi қалықтар алғаш маған.
Күндiз-түнi тыңдаймын әндi аспаннан.
Іздемесем шарқ ұрып, кез келмес те ең,
Тауып алғам мен сені көз көрместен.
Өзгерсе де дүние, жап-жас күйде
Махаббатым қалады өзгерместен.
Сен жоқ жерде – жол табар ақылым жоқ,
Шаршағанда тігетін шатырым жоқ.
Сенсең, мынау кең байтақ дүниеде
Сенен басқа жанашыр жақыным жоқ.
Махаббат келер сұраусыз,
Қаласа сені көкейім:
Кісенсіз, құлыпсыз, бұғаусыз
Тұтқының болмай, нетейін,
Сүйсе мені сендей сүйсін бір адам,
Сендей таза болсын бәрі күнәдан.
«Алыс жолдан келгеніңде төсіңе
Қандай бақыт, – дейсің, – өксіп құлаған».
Ыстық сөзің дауа маған қашаннан,
Шаршаса да, сәтте көңілім жасарған.
Сенен хабар келген күні жалғанның
Тауқыметі келмес еді шашамнан.
Келсе көктем базары
Қыздар жайнап кететін.
Біреуінің ажары
Біреуінен өтетін.
Арзан күлкі мен үшін қалды ескіріп,
Ол сүймесе – көңілім көрмес тынып.
Отқа ойланбай түсемін айтпасаң да,
Айналайын махаббат – жанкештілік.
Бірге саған берілген бесігіңмен
Сәуле-нұрдай айналдым есіміңнен.
Сенің атың аталса, қуаныштан
Есім ауып, біресе есім кірген.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі