Өлең, жыр, ақындар


Орман, түзді сағалап,
Жеміс-жидек асаған.
Зиянды жәндіктерді теріп жеп,
Қыруар пайда жасаған. 

Қырғауыл



Қауырсыны қап-қатты,
Жұбымен қанат қақты.
Құз-жартаста ұясы,
Көзі сондай  қырағы,
Өзі түздің қыраны.   

Бүркіт



Қасқырды да аулайды,
Қанаты да талмайды.
Ұясы қия-жартаста,
Өзі қыран марғасқа. 

Бүркіт



Түз тағысы қыраны,
Өте сақ, тым қырағы.
Өзі епті қайсар құс,
Ағаш басына ұя салған,
Орманды мекендеп қалған.

Қаршыға



Тауда жүрген тарғыл аң,
Ол – қайратты ....

Қабылан



Секунды жоқ
«Тық-тық» еткен.
Есесіне
«Қыт-қыт» еткен.
Қанаты бар,
Сағаты бар.

Әтеш



Аузында ауы бар,
Суда жүзеді.
Балық сүзеді,
Бұл қандай құс?
Тауып ал!

Бірқазан



Мирас қылған атадан
Баптап жылқы тел төлін,
Бабам қалай атаған
Аттың бұла «тентегін»?

Асау



Мекені қыр, тау-шыңдар,
Арқарлардың қошқарын
Айтып берер қайсың бар
Қане, зерек, достарым?

Құлжа



Барлығын да бабалар
Өз атымен атапты.
Қайсың барсың таба алар
Сөз төркіні мақатты?

Аюдың еркегі



Жылы, теңбіл ішігі,
Сүп-сүйкімді пішімі,
Айтшы қалай аталар
Ақбарыстың күшігі?

Алан



Таудың басын жайлаған,
Құйқылжыта сайраған
Құс төресін киелі
Айтып берер қай балаң?

Ұлар



Ертегі көп ол жайлы,
Жүрген жерін алдайды.
Қатысы бар ал оған
Білесің бе Мыржайды?

Түлкінің баласы



Көлге жұпсыз қонбаған,
Әнін сүйер иен далам
Аққу құстың баласын
Атап берші сен маған.

Көгілдір



Білсең аңның пырағын,
Бетпақдала – тұрағын.
Айта қойшы сен бізге
Жез киіктің лағын.

Құралай



Жануарға қосарлап құсты
Пайда болар сұсты,
Екпіні бар күшті
Білесің бе құсты?

Түйеқұс



Кеңге салар арқаны,
Таудан сайлап мекенін,
Білсең айтшы, ал қане,
Қозықа не екенін?

Арқардың төлі



Көркі көл мен жаздың,
Иесі әсем саздың,
Айтшы, қалай аталар
Балапаны қаздың?

Мамыр



Кезіп сай мен саласын,
Ен жайлаған даласын
Қасқыр бөлтірігінің
Қалай атар анасын?

Құртқа



Күші адал болса да,
Өзі арам есепті,
Сүйкімі жоқ оншама,
Төлін не дер есектің?

Қодық