Кіру Тіркелу
Өлең, жыр, ақындар
  1. Негізгі бет
  2. Марфуға Айтқожина өлеңдері

Ілмек бойынша іздеу

Өлеңдер (447)

Баянтау

Неге оны Баян-жүрек атады екен,
Осынау тау жанға жылы ата мекен.
Бір кезде бабам көшкен қара нардай,
Созылып кеп жазыққа жатады екен.

Толық

Бүркітті шыңы

Қарт Жоңғардың бір шыңы бар — Бүркітті,
Сұсымен ол талайларды үркітті.
Бұлт үйіріліп кетпепті ұдай басынан,
Тас түнеріп жасын жерге бүркіпті.

Толық

Кешкілік

Кешкілікте ауыл үсті мұнартып,
Көлеңкелер кетті бойын ұзартып.
Қызыл белбеу байланды да көк жиек,
Мойын созып тұрды қарап құзар тік.

Толық

Ақ қайыңдар

Ақ қайыңдар алқаптарды алқымдап,
Кешкі арай жатыр шынды алтындап.
Самал желмен желпінеді тау тұтас,
Бой жазып бір таза ауада салқындап.

Толық

Күндер, күндер!

Күндер-ай бірін-бірі қуалаған,
Сол күннің әр мезгілі куә маған.
Өтсейші бір минуты тыныш қана,
Неліктен арманшыл боп туады адам.

Толық

От боп жанып

Барып едім, от боп жанып, ыссылап,
Салқын екен, сіз тұрған жақ, мұздатты.
Сақылдаған тау өзенін ішіп ап,
Әжімдері қатпар-қатпар күз жатты.

Толық

Соқшы, самал

Соқшы, самал, дірілдетіп, сыбдырлатып
жапырағын ағаштың,
Көгілдір көк жүзіндегі ақша бұлттар
әрі ассын.

Толық

Сезім

Сезім — гүл, үзілсе солатын,
Сезім — құс, кеудеңе қонатын.
Сезім — жаз, жаныңды жылытқан,
Сезім — қыс, боранын ұлытқан.

Толық

Ойлар

Түн ұзақ, аунақшып жатырмын,
Жұлдыздар сирексіп қалыпты.
Жат бопты-ау, дегенім жақынмын,
Бұл жаным бәрінен жалықты...

Толық

Көңілге біз қонақпыз

Бұл өмірге түстенген,
Жолаушымыз бәріміз.
Асты бірдей ішкенмен,
Бірдей емес арымыз

Толық

Дала — мерген

Жанымды жаз ұқпасаң, күз ұғарсың,
Жиренерсің немесе қызығарсың.
Кетейінші, кең дала, кезіп сені,
Жолдарымның соқпақты ізі қалсын.

Толық

Кеудеде үнсіз ұдай

Кеудеде үнсіз ұдай дүрсіл қағып,
Тебіренбей сезіммен тұрсың неғып.
Сөндің бе, жанбай жатып, жалындамай,
Күйкі өмір күйбеңімен жүрсің лағып.

Толық

Биіктік

Жетем деп ілгері ұдайы ұмтыламын,
Бұл өлең таптырмай-ақ жүр тұрағын.
От жүректі қамшылап ойқастайды,
Дәл түсірмей жаныңа күн шуағын.

Толық

Адамдар

Адам бар, қиындықтан алып шығып,
Адам бар, шыңырауға итеретін.
Адам бар, ойын ішке қалып бүгіп,
Адам бар кеудесінен күй төгетін.

Толық

Ақын емен

Мен әлі аты шулы ақын емен,
Доспын бірақ ақынның атыменен.
Жүрсем бірге, япыр-ау, жатсам жанда,
Қашпаса керек өлең заты менен.

Толық

Сүю үшін

Жүрегім бар сүю үшін жаралған,
Соғады ұдай жалын алып жанардан.
Төңіректен әнге, күйге малынып,
Тоғысады бір өзінде бар арман.

Толық

Арай құшып

Бір өсем күй естіртті далан маған,
Жаман екен сыртқа ойың алаңдаған.
Араға ұсап отырмын гүлге қонған,
Қанша жұтып шырынын ала алмаған.

Толық

Шың жүрегі

Күн маңдайын шың төсіне тіреді,
Ағыл-тегіл сыр шертті шың жүрегі.
Жентек-жентек қарды сайға лақтырып,
Епке көктем сақылдап кеп күледі.

Толық

Күй қанаты көктемгі

Елеңдеймін дүбірге құлақ түріп,
Дүрліктірді даланы бұлақ күліп.
Күй қанатын сермеді көктем өзі,
Домбырасын дамылсыз бұрап тұрып.

Толық

Түн болып қалғиды

Бұлт ұйып, аспан қоюлап,
Сіркіреп жаңбыр ашылды.
Қыз көктем жерді оюлап,
Өнерін тағы асырды.

Толық

Жаңалықтар

Нақыл сөздер

Пікірлер