Жапырақтан өлең көрдiм мен бүгiн
Жапырақтан өлең көрдiм мен бүгiн.
Айтатұғын тiрлiктiң тар, кеңдiгiн,
жапырақтан өлең көрдiм мен бүгiн.
Дiр-дiр еттi ол сыбыр ма әлде, күбiр ме
Жапырақтан өлең көрдiм мен бүгiн.
Айтатұғын тiрлiктiң тар, кеңдiгiн,
жапырақтан өлең көрдiм мен бүгiн.
Дiр-дiр еттi ол сыбыр ма әлде, күбiр ме
Мұз құрсапты бiр сөздi!
Мүлде өлдiге телiген
алсын қайта танып ел –
жүрегiмнiң демiмен
Оранып ап жап-жасыл шарқатына
көктем келдi тағы да Алматыма.
Газондар мен бульварлар өрттей ыстық
қызыл, сары гүлдердiң толды отына.
Дүниенi дүрлiктiрiп жұлқылап,
Қара дауыл соқты дейсiң бұрқырап,
Ұшырардай екпiнiмен тасты да.
Соқты дауыл
Шағын ғана разъезд.
Түн iшi.
Неге ғана тарылады тынысым,
неге ғана кетiп жатыр тынышым
Ертең көктем —
көз алдымда нұр аппақ,
көктем неткен қуатты-ақ.
«Көктем» деген сөзден түскен сәулеге
Өттi күн, өттi күн...
Өзен боп сарқырап,
нұр болып жарқырап,
болашақ iстердi
Сiңiрiп ап күннiң бойға шапағын,
киiп алып жапырақты шапанын,
бұрқап соққан желмен шалқып,
будақтап
Салмақ салып қу тағдыр таланыңа
түскен кезде сыны мен сарабына.
Айтар сөздi айтпастан тұншықтырып,
қанша сөздiң қалдық бiз обалына.
Жүгiрдi ана сырттағы баласына,
келдi бiреу жаға ұстап тобасына.
Салдыр-гүлдiр домалап әлдене жүр,
бұлт пенен аспанның арасында.
Осынау өмiр, жалғанда
азайсын деймiз бүлiктер.
Көбейсiн деймiз Армандар,
көбейсiн деймiз Үмiттер!
Құтылып күйбең тiрлiк, сан ойлардан,
тартасың қайдасың деп арай далам.
Машина екпiнiнен
жан бiткендей
Жол жатса өзендердiң құйылысындай
құйғыса —
жылдамдықтар құйғысын да...
төрт жаққа төрт тарам боп тарқатылып,
Астан-кестен ашуланды Атырау.
Қапелiмде не боп қалды апыр-ау!
Аспан астын арсы-гүрсi етiп бiр
астан-кестен ашуланды Атырау.
Дауылды желдiң өтiнде
ертең! – деп менiң күтерiм,
тер менен буға малшынып
жаңғырып ауыл шетiнде
Бiр отырып, бiр тұрып,
асыр салып алқынған,
жүрдi балам жарқылдап,
томпаң қағып жүгiрiп
Азат болып бұл жерде сан ойлардан
сан тағдырға құнығып қарайды адам:
табысу мен қоштасу, күлу, жылау,
абыр-сабыр асығыс бар айналаң.
Қайтайын деп кезiп аң, құс мекенiн
кеткен едiм ен далаға жеке бiр.
...Көкжиектен шөкiм қара бұлт шықты
сүйреп тартып жалба-жұлба етегiн.
Қалай да ендi жан салып
жол берместен жаулыққа
сақтау керек Жер шарын
амандықта,
Iздейтұғын қала менен даланы,
iздейтұғын көне менен жаңаны
бағанасыз, сымсыз-ақ
дүниемен кеткен мәңгi жалғасып
Ғаламат отты дастандай
құйрықты жұлдыз құйғыды,
шұбалып жатты аспанда
қып-қызыл ұзын құйрығы.
Мен бүгiнде қалайша жайланамын,
бәрi де дөңгелейдi айналаның.
Жер күндi,
ал Ай Жердi айналады,
Өмiрге сен не сыйладың?
не бердiң?
Биiктiгi қандай шыққан төбеңнiң?
Не күтедi сенен ендi келер күн?
Ақиқат пен Азаттық деп айқасқан
жарқылдаған жай тастай
жер шарының әр тұсында
бүгiнде
Жапырақтарын шашады
қайыңдар жел кеп қаққанда, –
көктем мен жаздың жасауын
үстiнен шешiп жатқандай.
Қара жердi дедi ме әлде кең етем,
тұрған орны биiк екен, өр екен,
Жұлдыз күлiп,
жұлдыз сөйлеп жататын
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі