Өлең, жыр, ақындар

Жапырақтан өлең көрдiм мен бүгiн

Жапырақтан өлең көрдiм мен бүгiн.
Айтатұғын тiрлiктiң тар, кеңдiгiн,
жапырақтан өлең көрдiм мен бүгiн.
Дiр-дiр еттi ол сыбыр ма әлде, күбiр ме

Толық

Ұйқастар

Ұйқастар iздеп,
ұйқастар iздеп келем мен
тұңғиық түпсiз тереңнен,
теңiзден долы толқынын атқан кемерден,

Толық

Мұз құрсапты бiр сөздi!

Мұз құрсапты бiр сөздi!
Мүлде өлдiге телiген
алсын қайта танып ел –
жүрегiмнiң демiмен

Толық

Оранып ап жап-жасыл шарқатына

Оранып ап жап-жасыл шарқатына
көктем келдi тағы да Алматыма.
Газондар мен бульварлар өрттей ыстық
қызыл, сары гүлдердiң толды отына.

Толық

Дүниенi дүрлiктiрiп жұлқылап

Дүниенi дүрлiктiрiп жұлқылап,
Қара дауыл соқты дейсiң бұрқырап,
Ұшырардай екпiнiмен тасты да.
Соқты дауыл

Толық

Шағын разъезд

Шағын ғана разъезд.
Түн iшi.
Неге ғана тарылады тынысым,
неге ғана кетiп жатыр тынышым

Толық

Қыстың соңғы күнінде жазылған өлең

Ертең көктем —
көз алдымда нұр аппақ,
көктем неткен қуатты-ақ.
«Көктем» деген сөзден түскен сәулеге

Толық

Парк

Ағаш-ағаш —
бар айналаң ағаштар.
Ұшар басы көк аспанмен таласқан,
дүниемен,

Толық

Құм көші

Үш күн бойы жатты сусып құм көшiп.
Күйдiрген соң тас төбеден күн тесiп,
кеуiп қалған мына дала тигiзсең
лап етердей оттың ұшқын бiлтесiн...

Толық

Тымық кеш

Тып-тынық кеш.
Ұйып тұр заңғар аспан
бәсең тартып дауыс та ән толастар.
Алып шамдар секiлдi бозарады,

Толық

Өттi күн, өттi күн...

Өттi күн, өттi күн...
Өзен боп сарқырап,
нұр болып жарқырап,
болашақ iстердi

Толық

Желді күнгі жалғыз ағаш

Сiңiрiп ап күннiң бойға шапағын,
киiп алып жапырақты шапанын,
бұрқап соққан желмен шалқып,
будақтап

Толық

Салмақ салып қу тағдыр таланыңа

Салмақ салып қу тағдыр таланыңа
түскен кезде сыны мен сарабына.
Айтар сөздi айтпастан тұншықтырып,
қанша сөздiң қалдық бiз обалына.

Толық

Пойыздар

Қиырға зулап ұштым деп
темiржолдармен сабылып,
жұп-жұмыр жердiң үстiнде
пойыздар жатыр ағылып.

Толық

Нөсер алдында

Жүгiрдi ана сырттағы баласына,
келдi бiреу жаға ұстап тобасына.
Салдыр-гүлдiр домалап әлдене жүр,
бұлт пенен аспанның арасында.

Толық

Жүрегiңмен

Жүрегiңмен,
санаңмен ұғынысқан,
қанат берiп шаттыққа,
мұңын ұштар

Толық

Түйелер

Өткен күнi,
азабы шалғай қалған
шыға келер жазық пен баурайлардан,
жапан кезiп жүретiн жануарым

Толық

Осынау өмiр, жалғанда

Осынау өмiр, жалғанда
азайсын деймiз бүлiктер.
Көбейсiн деймiз Армандар,
көбейсiн деймiз Үмiттер!

Толық

Даладағы ой

Құтылып күйбең тiрлiк, сан ойлардан,
тартасың қайдасың деп арай далам.
Машина екпiнiнен
жан бiткендей

Толық

Жота басындағы домбыра

Шетсiз-шексiз мұнарт дала,
айдала.
Ұйып қалған,
тынып қалған айнала.

Толық

Жол қиылысы

Жол жатса өзендердiң құйылысындай
құйғыса —
жылдамдықтар құйғысын да...
төрт жаққа төрт тарам боп тарқатылып,

Толық

Астан-кестен ашуланды Атырау

Астан-кестен ашуланды Атырау.
Қапелiмде не боп қалды апыр-ау!
Аспан астын арсы-гүрсi етiп бiр
астан-кестен ашуланды Атырау.

Толық

Шыңырау

Шыңырау – өлең,
Шыңырау – күй,
шыңырау – аңыз!
сусап қаңсып жатқан соң құм даламыз

Толық

Диқан

Жер сияқты осы адам.
Күн кептiрiп,
нөсер жауса босаған.
Жүретұғын түрiп балтыр, бiлегiн

Толық

Ұста дүкені

Дауылды желдiң өтiнде
ертең! – деп менiң күтерiм,
тер менен буға малшынып
жаңғырып ауыл шетiнде

Толық

Фотоаппарат алдындағы бала

Бiр отырып, бiр тұрып,
асыр салып алқынған,
жүрдi балам жарқылдап,
томпаң қағып жүгiрiп

Толық

Түнгі аэропорт

Азат болып бұл жерде сан ойлардан
сан тағдырға құнығып қарайды адам:
табысу мен қоштасу, күлу, жылау,
абыр-сабыр асығыс бар айналаң.

Толық

Жиырмасыншы ғасырым

Бiр ғаламат күшке ие боп жасырын
бұрқырадың,
қопарылдың,
тасыдың, –

Толық

Қайтайын деп кезiп аң, құс мекенiн

Қайтайын деп кезiп аң, құс мекенiн
кеткен едiм ен далаға жеке бiр.
...Көкжиектен шөкiм қара бұлт шықты
сүйреп тартып жалба-жұлба етегiн.

Толық

Қалай да ендi жан салып

Қалай да ендi жан салып
жол берместен жаулыққа
сақтау керек Жер шарын
амандықта,

Толық

Байланыс торабы

Iздейтұғын қала менен даланы,
iздейтұғын көне менен жаңаны
бағанасыз, сымсыз-ақ
дүниемен кеткен мәңгi жалғасып

Толық

Құйрықты жұлдыз

Ғаламат отты дастандай
құйрықты жұлдыз құйғыды,
шұбалып жатты аспанда
қып-қызыл ұзын құйрығы.

Толық

Мен бүгiнде қалайша жайланамын

Мен бүгiнде қалайша жайланамын,
бәрi де дөңгелейдi айналаның.
Жер күндi,
ал Ай Жердi айналады,

Толық

Өмiрге сен не сыйладың?

Өмiрге сен не сыйладың?
не бердiң?
Биiктiгi қандай шыққан төбеңнiң?
Не күтедi сенен ендi келер күн?

Толық

Ақиқат пен Азаттық деп айқасқан

Ақиқат пен Азаттық деп айқасқан
жарқылдаған жай тастай
жер шарының әр тұсында
бүгiнде

Толық

Жапырақтарын шашады

Жапырақтарын шашады
қайыңдар жел кеп қаққанда, –
көктем мен жаздың жасауын
үстiнен шешiп жатқандай.

Толық

Жел

Мың-миллион ине қылып құм-қарын
дүлей бiр жел соқты дейсiң жынданып.
дала кезген бағаналарды құлатып,
үзiп жатыр телеграфтың сымдарын.

Толық

Қамқорлық

Қарғын су ақты көшемде.
Қыс бойы тұрған жалаңаш
жуынып алып нөсерге,
киiнiп алды қара ағаш.

Толық

Обсерваторияда

Қара жердi дедi ме әлде кең етем,
тұрған орны биiк екен, өр екен,
Жұлдыз күлiп,
жұлдыз сөйлеп жататын

Толық

Қуаныш

О, қуаныш!
Мен өзiңе сүйiнем.
Сүйiнем де алдыңа кеп иiлем.
Қып-қызыл боп құндағына оралған,

Толық