Бүгінімнен бұрын ойлап ертеңді
Бүгінімнен бұрын ойлап ертеңді,
Гүлім ерте көзін ашып, ерте өнді.
Бүршіктеген бір үмітім ақталмай,
Ішім менің өртенді ғой, өртенді...
Бүгінімнен бұрын ойлап ертеңді,
Гүлім ерте көзін ашып, ерте өнді.
Бүршіктеген бір үмітім ақталмай,
Ішім менің өртенді ғой, өртенді...
Оралмай жүр тіліме көптен өлең,
Өлеңсіз жер, жаңғырып көктемеген.
Күн де батып барады көкжиекке
Тіршілікке сыңаймен өкпелеген.
Кеудеме сыйған сезім ағыны әрең,
(Ағысты өтіп кетсе сағынар ем).
Ұмытып кеткен қара көздеріңе
Кездестім ойда жоқта тағы да мен...
Мінезіңді құбылған пенде білмей,
Көңілің құм даланың шөлдеріндей.
Айтшы, жаным, көшеден көп ішінен
Күрсіндің бе, көзіңе мен көрінбей...
Жыр жаздым өз атыңа тебіреніп,
Оттағы қорғасындай көңіл еріп.
Бір түрлі қысыламын, жұрттың бәрі
Тұрғандай көздерімнен сені көріп...
Күнге алғыс екеумізді жолықтырған,
Жолыңа кетті жылдар болып құрбан.
Көрсең сен, мені есіңе ал, жел өтінде
Қорғансыз ақ қайыңды тоңып тұрған.
Бүгіннің біз Шырын мен Фархаты анық,
Шерімізді іштегі тарқаталық,
Қолыма күн қондырып, айдан сырға,
Жұлдыздардан мойныма алқа тағып.
Сұңқар кеңдік іздейді, бұлбұл бағын,
Өмір – шырын, біртіндеп білдім дәмін.
Маза бермей кеудеме сені сүйген
Жүрегімді жеңе алмай жүрмін, жаным.
Ойламасам мен сені тұншығамын,
Тартып келем тағдырдың мың сынағын.
Толқыныңның бетіне нұр жүгіртіп,
Тереңіне бір батып, бір шығамын.
Түндер өтті елеспен, күндер өтті,
Сеніп қалған іздеумен күлден отты.
Табиғаттың елігіп көктеміне,
Жайқалып бір көңілім гүлдемепті...
Сен енді келеді деп күтпе мені,
Күтудің тимес жанға түк көмегі.
Бір кезгі шимай-шиыр іздерімді
Көрсетпей күміс түстес шық көмеді...
Кездеспедім неге өзіңмен ертерек
Көкірегімді өкініштен өртеді от.
Ай астында оңашада шертіп сыр,
Отырар ем мен алдыңда еркелеп.
Көше – ағын, қозғалған ояу қала,
Адымдаймын асықпай баяу ғана.
Еске сені салады елестетіп
Біз кездесе беретін аялдама...
Қайда барып, қайдан мен жай табармын,
Қайырмасы болдың сен айтар әннің.
Алабұртқан көңілмен, адасып көп,
Қазығыңа қағылған қайта оралдым.
Алдадың... оңашаға алып қаштың,
Күн іздеп арасынан жарық тастың.
Кешпеймін, есім барда кеше алмаймын,
Бақытты етіп сені жарытпаспын.
О, тәңірім! Сен қандай үстем едің,
Өз алдыңда әлсізбін, кішкенемін.
Уысқа алып барлығын қысып тұрған
Қыс па екен осынау қыс дегенің?..
Мен ешкімге сол адам деп сүйгенім
Айтқан жоқ ем, бүгін бәрі жүр шулап.
Өзім жанып, өз отыма күйгемін,
Өз атыңа арнай алмай жыр шумақ...
Сені көріп айрылдым бар еріктен,
Сенің сөзің мұз жанымды еріткен.
Сұрау салып қыр соңыңнан қалмаспын,
Қайда барсаң, көлеңкеңдей еріп мен...
Көгеріп сенсіз гүлдей, көктемеймін,
Жет мейлің, қадіріме жетпе мейлің.
Өзге емес, не істесең де, сен өзімсің,
Өзіме, айтшы, қалай өкпелеймін?..
Жүзіме ойнатып ақ таң шуағын,
Ойлармен аунай берем, таусыламын.
Ұйқыға кетерімде сені ойладым,
Жаңбырдың естіп жатып тамшыларын...
Сағынышым сарғайған жат бағында,
Орануда бұл жаным от-жалынға.
Тым-тырыссың, әлде әлі көкірегіңнен
Бір жылылық сен маған таппадың ба?
Жүрегіме жүрегің берсінші тыным,
"Иә" деу үшін қурады нешенші гүлің?
Әлемнің махаббатын жиып алсанда,
Сүйем дей алмаймын кешірші күнім.
Қызығасың көп қызды жағалайсың,
Көрінгенді бағым деп бағалайсың.
Жұлдыздарға арбалып жүре берсең,
Жалғыз айды ешқашан таба алмайсың.
Көңілсіз қарсы алумен таң шапағын,
Өзінсіз өткізіп ем қаншама күн.
Сағынғаным соншалық жарығым-ау,
Есіміңді атаудан шаршамадым.
Смарфоннан көріп әсем бейненді,
Асау жүрек әлденеше күйге енді.
Бұрындары түсінбеушем қызық деп,
Телефоның аржағыннан сүйгенді.
Өмір неге салады өктем көзін?
Мәңгі қатар жүреді от пен төзім.
Күздің қызы деді де көрінбейді,
Неге маған қимайды көктем өзін
Мықты болсаң қолдайды жанашырдай,
Құлап кетсең жоғалар, жаны ашымай.
Екі жүзді адамның бұл өмірде,
Бетпердемен кетеді бағы ашылмай!
Уақытым ғой жалындар жастай жанып,
Қайдағыны отырмын босқа ойланып.
Махаббаттан қашқақтап жүретіндей,
Нәзік жаным кеткен бе тасқа айналып?
Көргендеймін... мен сені көрмей жүріп,
Гүлден нәзік жанымды тербейді үміт.
Ақ сәулеге айналып, алау нұрға,
Тереземнен кіресің таң алдында...
Көрген түстей неге бәрі тез өтті,
Өкінішім өртейді енді өзекті.
Жолыққанда, жылтыр-жеңіл сөзге емес,
Көзімізге берейікші кезекті...
Сағынбаймын бұрынғыдай елеңдеп,
Сауықтырмас өлең енді мені емдеп.
Жол үстінде жарығым бар көрем деп,
Адасыппын сол жарыққа сенем деп.
Мейлі мұң кеп тоқтамай тамшыласын,
Еңсемді езіп бәрі де жаншыласын.
Мен ешқашан бетімнен қайтпаймын ғой,
Алғанымша өмірдің қанжығасын.
Бұл күйімді қалай, қайтіп айта алам,
Өмір – теңіз, толқынымен шайқалам.
Саған деген сезім гүлі қалғыған
Көзін ашып келе жатыр қайтадан...
Сүйсең мені, салыстырма өзгемен,
Кездескенде дәрменсіз ғой сөз деген.
Маңдайдағы көзбен емес, қарасаң,
Қара маған жүректегі көзбенен...
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі