Қайтсем екен?.. Іздеп бір барсам ба екен
Қайтсем екен?.. Іздеп бір барсам ба екен,
Бір көруді ол мендей аңсар ма екен?
Кездесуге, әйтеуір, себеп таппай,
Сары күздей санасы сарсаң ба екен?
Қайтсем екен?.. Іздеп бір барсам ба екен,
Бір көруді ол мендей аңсар ма екен?
Кездесуге, әйтеуір, себеп таппай,
Сары күздей санасы сарсаң ба екен?
Маған жұмбақ көзіңде мұң бар екен,
Сенің кеудең кілттеулі сырға мекен.
Айналмайын мейлі мен сүйіктіңе,
Сүйіктім деп өзіңді жырлап өтем.
Өзіңді ойлап, өкпеледім тағдырға
Мәңгі өмір сүрмедім деп неге мен?
Алып қашам көздеріңнен көзімді,
Ақ жүзіме перде ғып ар-ұятты.
Кездескенде қыстың әлсіз қолымды,
Білгің келіп бәрін ішкі хал-жайдың.
Сенің мәңгі күтер едім жолыңды,
Бірақ мәңгі өмір сүре алмаймын...
Алданамын, кімге ашылып, сенсем көп,
Көңіл ауру, бір сөзіңмен берші емдеп.
Адамдардың ортасында жүріп-ақ
Адамды бір сағынамын көрсем деп...
Таппаспыз ешбір дауа жарамызға,
Өткен күн айналғандай бәрі аңызға.
Қанша асу, қанша жылдар жатыр бөліп
Қамал боп екеуміздің арамызда.
Өкінемін, көп нәрсені жай ұғып,
Алған жоқпын ақ-қараны айырып.
Өзің үшін өскен сезім қанатын
Қабағыңмен тастамашы қайырып.
Ұнап жүріп, қалдың маған ұнамай,
Сыр алдырдың сынға неге шыдамай.
Жүректегі қиын сөзді қалайша
Тіліңменен айтып қойдың тым оңай?..
Бала едім ғой, пәк едім ғой онда мен,
Өмірдің бар қызығына шөлдеген.
Қос ат жеккен шойын табан шанамыз
Қалқып келе жатты қысқы жолменен.
Қосылды да арманға арман, сырға сыр,
Келер күннің мүсіндедік тұлғасын.
Асығамын кететіндей өтіп тез
Қас қағымның арасында бір ғасыр...
Көрмей жүрсем көркіңе шөлдейді екем,
Көрген кезде жалт беріп көрмей кетем.
Ғашық болып ауырған жүрегімді
Ғашық болып жүріп мен емдейді екем.
Сол бір сәттен құпия сыр түйдім көп,
Болмас маған будан артық сый-құрмет.
– Айналайын амансың ба? – деп бірде,
Аға, менің маңдайымнан сүйдің кеп.
Шақырасың, бастайсың қайда мені,
Қарай берем сен барда айға әдемі.
Ұмыт болған салады ойға нені
Түнгі қырдың торғындай майда лебі.
Арманыма алдағы жол ашқандай,
Талғамыңа таласым жоқ ешқандай.
Менің жыртық көңіліме жарық құйдың,
Жыртық бұлттан көрінген көк аспандай...
Жүрдім қанша сүйгенімді сездірмей,
Кездескенде лағып кетем сөз білмей.
Өмір сүрдің, мені мәңгі ыза ғып,
Жерде жатқан қурай ғұрлы көзге ілмей...
Өзінді осы жерден көрген едім,
Өрмелеп тасым тұрған өрге менің.
Бақыттан бұлдыраған көздеріме
Теңселіп кетіп еді жер дегенің.
Аппақ шуақ шашылғандай шат күлсең,
Көкірегімнен ақ таң болып аттың сен.
Астыңа бір алтын жалды ат мініп,
Кешкі күнге кіріп бара жаттың сен...
Санаңа сыйлап бұл өмір сенім,
Бақытты болар күле білсе кім.
Оңаша сәтте мені ойлап бір,
Гүлдеді ме екен жүрегің сенің?..
Жүректегі жүгінем жазуларға,
Өкінбеймін құлатса сезім жарға.
Күндіз-түні сен жайлы ойлайтұғын
Мәнді екен ғой өмірім өзің барда...
Саған жұмбақ жылағаным, күлгенім,
Саған жұмбақ түндерім мен күндерім.
Көк аспанға келеді әлі көтеріп,
Ерік бермей ешкімге де бұл көңіл.
Күн нұры жерге сен деп шашылады,
Сені ойлап қырда гүлдер ашылады.
Атыңды айғай салып айту үшін,
Теңіздің толқындары асығады...
Көкірегімді қамшылайды от,
Көз алдымда елестер сан.
Көзіңдегі тамшыдай боп,
Дірілдеймін сені еске алсам...
Шақырмаймын құшағымды жайып бір,
«Дертің» болса, өзіңді одан айықтыр.
Қол созсақ та, менімен сен өте алмас
Арамызда уақыт деген Жайық тұр...
Кім келіп, кім кетпеген өмірге бұл,
Өмірде кір шалмасын көңіл көгін.
Кептіріп гүлге тамған көз жасымды,
Алдымнан ессін жібек коңыр желім.
Көкжиекке күн батты байып қарап,
Алтын шашын аспанға шайып тарап.
Гүл көбелек ұша алмай жолда жатыр,
Жапырақтай дәрменсіз жайып қанат...
Өтуде өмір, кімнің жайын кім білген,
Айырмадым бір күнімді бір күннен.
Жүрегіме батып уақыт салмағы,
Өзімді-өзім көтере алмай жүрмін мен.
Ой салып бір жолаушыға жол жүрген,
Табиғаттың заңы болар көндірген.
Күзгі кеште көп жапырақтың ішінен
Ұшып-қонған көк торғайды көрдім мен..
Бір күнімді бір күн келіп жалғайды,
Өтер уақыт, түсінерсің мән-жайды.
Жалғыз жұлдыз қанша жансын жарқыр
Түнгі аспанды жарық ете алмайды...
Мен өмірдің өз тілінен сыр таптым,
Сыр таптым да ұштым биік шырқап тым.
Жақсымын ба, жаманбын ба, өлшенем,
Көзіменен бүгінгі жас ұрпақтың...
Жазылады қашан, қалай соңғы өлең,
Ескі достың шамына ұқсап сөнбеген.
Жапырақтың көзіндегі тамшыдай
Жер-анаға сіңіп жатыр шөлдеген...
Бұл өмірден біреулер жерінеді,
Ерінеді, зерігіп, керіледі.
Кәрі дүние баланың көздеріне
Жаралғандай жаңадан көрінеді...
Әсемсің, сәл нәрсеге елеңдесең,
Көріксіз болсаң көзге еленбес ең.
Шебер қол табиғаттың өзі жазған
Ұқсайсың керемет бір өлеңге сен.
Тыншымаймын сөнбей жүрек шырағым,
Тұла бойдан толқып-тасып бір ағын.
Қанша өлең жазсам-дағы, мен әлі
Түк жазбаған сияқты боп тұрамын.
О, көктем, келдім саған барымды алып,
Өзің біл, өте шықсаң сағымданып.
Үміттің жиырма бесте жансам деген,
Отыз бес, бересің бе шамын жағып?
Жеткенше өріне осы отыз бестің,
Алмасқан ыстық-суық не күн кештім.
Арманның жалғыз аяқ жолдарымен
Жолықсам саған, досым, өкінбеспін.
Сабыр қайда, япыр-ау, тыншу қайда,
Көңіл көгі ұқсайды мұңшыл айға.
Тірлігімнің келемін тілін таппай,
Бал сұрай ма, білмеймін, су сұрай ма?
Шөлдедім мен, келеді сусындағым,
Үндемейді бұлбұлды сыршыл бағым.
Аласұрған арман боп, сағыныш боп,
Жырларымның жолында жүрсің, жаным.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі