Көл жағасында
Шіркін өмір, көңіл-күйім, тыныш бағып,
Еркін, кең тыныс алам.
О, табиғат, қандай керемет бал шәрбат,
Сенің құшағыңда бірге болған!
Шіркін өмір, көңіл-күйім, тыныш бағып,
Еркін, кең тыныс алам.
О, табиғат, қандай керемет бал шәрбат,
Сенің құшағыңда бірге болған!
Фуль деген алыстағы қалада,
Хан-сұлтан өмір сүрді.
Ғашығына сыйға тартар алтын құмырасын
Құпияда жасырып сақтап жүрді.
Құдіретті күштің кен қоймасынан
Кеудеден ән шырқап, жанып оянар!
Жүрек төрінде бейбітшілік қаланып, өмір сүріп,
Жүзіктердің қойнауына бұлақтап ағар!
Жаңа махаббат, жаңа өмір
Жүрегім, жүрегім, не болды,
Сенің өміріңді қандай ойға шомдырды?
Мен сені еш түсінбедім,
Өзен жағасындағы ескі мұнарада,
Батырдың рухы тұрғандай.
Және де, қап-қаптаған толы көріністер,
Сәлемін жолдағандай:
Рахила гүлі көкорай, кең далада
Ол бір келте гүл еді,
Қарапайым, көріксіз, жалғыз өскен.
Жалғыз аяқ жолменен,
Көкорай кең далада,
Балақай раушан гүлін көрді де,
Оның жанына жетіп келді де,
Жұпар-хош иісіне жұтына мас болып,
Көңілім отқа оранған, күшім де жоқ енді,
Тезірек егерлеп атты далаға ұшқым келеді!
Тау жағасын қараңғылық, ымырт басып,
Айналам тұңғиыққа оранып, кеш те болды.
«Кел жыршы, күйлендіріп аспабыңды,
Оңаша үйімізде баста жырды.
Анамыз намазында, есік берік,
Келмейді еш кім мұнда, таста мұңды.
Фуль де король болыпты,
Ғашық сертін ақтаған.
Жары берген құмыраны
Алтынындай сақтаған.
Қайда ақтың өзенім, Неге асықтың?
Мұнша неге мәз едің, Тез тасып тым?
Не іздейсің бұл сайдан, көк майсадан?
Не іздейсің, өзенім, айтшы маған?
Құйғытқан кім түнек түнде сұп-суық?
Балалы шал келе жатыр тым суыт.
Қалтырады балақайы жабысты,—
Тоңды ма деп құшағына шал қысты.
Мейлі грек, қара батпақ балшықтан,
Соға берсін әсем, кербез сымбатты,
Мейлі мәңгі сол мүсінге болып таң,
Төксін лебін жалын атып тым қатты.
Ұсынып өзінің тек атын алға —
Өзіне тең бар дейтін ақын бар ма?
Силап бір сырнайшы да, тәлім тұтып,
Өзінен асқан бар деп мақұлдар ма?
Жұттым мен рахат лебін, өмір лебін,
Бой сергіп, кеңіп кетті төңірегім.
Табиғат, ләззәтіңа бас иемін,
Ақ төсің — тәжім етер төрім менің.
Таң сәріде орманға,
Түскенде арай жарқырап,
Бақташы қыз сол маңда,
Масайрады ән шырқап: —
Бір арман кетпей есінен,
Шам сөнбей терезесінен.
Қазына теңін ашсам деп,
Далиған дала төсінен
Өзiң бiлесiң,
Дұғамнан тастамадым есiмiңдi,
Ашпасаң ашпа, баба, есiгiңдi.
Кiм бiлсiн, мүсiркеуден шаршадың ба,
Астасатын Үстірттің қиырымен,
Басталатын алып ой бүйірінен.
Бекет Ата басында арқар деген
Үйірімен жүреді, үйірімен.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі