Өлең, жыр, ақындар

Күдік

Кім біледі,
кездейсоқта жат құшаққа кеп кіріп,
Көз жасынды әлдекімнің от-деміне кептіріп,
Мені құшқан ақ білектер айқасып-ақ басқамен,

Толық

Әй, ақ

Әй, ақ...
пәк қыз...
әппақ қыз,
кінәлама

Толық

Қылдырықтай өкшелі

Қылдырықтай өкшелі,
бұлдырықтай бөкселі,
сені мендей сүйетін жер үстінде жоқ сері,
оған куә —

Толық

Наурыз Қылышбаевқа

Сері десем — сенбессің, серке десем — көнбессің,
зәру емес мақтауға, мақтаусыз да өлмессің,
жалын атқан сонау бір жас кезімнен мен үшін
осы өңірде бір туып, біте қайнар жерлессің.

Толық

Жақсылық туралы жыр

Елу деген,
Жақсылық-ау, елу деген не деп ең,
айналаңа қарау шығар енді шыққан төбеден, —
Елу деген — арғымақ жас ауыздықпен алысқан,

Толық

Ауызға ала бергенге ел кешегі

Ауызға ала бергенге ел кешегі,
жақсы көре бастап ем мен де сені,
інілердің ішінде
жоқ па деп те

Толық

Ұмытпа

Араласпай, былғанышқа, былыққа,
Атың жүзіп келе жатыр тұнықта.
Ұнайтындар бар өмірде, қарағым,
Сынайтындар барлығын да ұмытпа!

Толық

Іні

Бойыма сіңбей асы басқаның,
арнама сыймай тасып, асқамын,
бұлттанып бір сәт көрмес дейтін ем
қашанда шәйдай ашық аспаным!

Толық

Ақ аю

Июльдің жиырма бір күні
Балтық
Лепірді әлденеге тасып, шалқып.
«Арыстанның жалындай бұйра толқын

Толық

Көп болды

Көп болды қолға қалам алмағалы,
Көп болды жыр шумақты жазбағалы,
Көп болды мектеппенен досты көрмей,
Онлайн оқу еніп шаршатқалы.

Толық

Қандай заман

БҰЛ ЗАМАН ҚОРҚЫНЫШТЫ ҚАНДАЙ ЗАМАН?
Айналада АДАМ КӨП ОЙЫ АРАМ
Қорланған аруларың жолда қалып
Сойылған жас ару бар малдан жаман

Толық

Керегі не?

Адам болып туылудың керегі не?
Адам ұқсап өмірді сүре алмасаң
Жақсы болып көрінудің керегі не?
Жан адамға жақсылық жасамасаң

Толық

Жатыр

Қыздарың шет елдерге кетіп жатыр,
Боянған ер жігіттер жетіп жатыр.
Әдет-ғұрып салт дәстүр ұмыт болып,
Нәрестелер жәшікте қатып жатыр.

Толық

Ана

Анам менің аяулы да ардақты
Сыйлаймын ғой сізді мен өте қатты
Сіздей адам табылмас бұл жалғаннан
Табылса да жетпейді сізге анам.

Толық

Мәңгілік ел-ертеңім

Балқан тауға дейін біз барған елміз,
Тасқа да қашап таңба салған елміз.
Алтай мен Атырауды ен жайлаған,
Кең даламдай мінезді дархан кеңбіз.

Толық

Құстар қайтып барады...

Қоңыр бұлт Күнгейдiң жүзiн бөгей
Құстар қайтып барады тiзiлмелей.
Алқа-моншақ тағынған ару əлем,
Жiбек жiбiң ойда жоқ үзiлмегей.

Толық

Арзу

Көңiл шiркiн жасармайды,
Көкiректе – Асан қайғы.
Тоты қыздар көзiне iлмей
Тосырқайды, тосаңдайды.

Толық

Аямай жанға жүк арттым

Аямай жанға жүк арттым,
Ақымақпын ба, қандаймын?
Өзiмдi-өзiм жылаттым,
Өзiмдi-өзiм алдаймын.

Толық

Жай-күйiне кiм алаң

Жай-күйiне кiм алаң
Жабырқаулы ақынның?
Жүрегiмдi жылаған
Жұбата алмай жатырмын.

Толық

Элегия

Өтiп жатқан күндерiм бiрыңғайлы
Құлағыма сен жоқ деп сыбырлайды.
Тереземе тұтылған түн пердесi
Өз қолыңмен болмаса, сырылмайды.

Толық

Сыздамашы, жүрегiм, сыздамашы

Сыздамашы, жүрегiм, сыздамашы,
Қарағанмен қиылып қыз баласы.
Ол құрғырлар деймiсiң саған ерер,
Қарағанмен, қол бұлғап қала берер.

Толық

Қызығымен баурар дейсiң қай бiр күн

Қызығымен баурар дейсiң қай бiр күн.
Осыны ойлап қамықтым да қайғырдым.
Аруды аңсап айлы кеште айтар əн,
Кешiктiң ғой, кемелiңе қайта орал.

Толық

Қырлар қайда қырмызы гүл қаптаған?

Қырлар қайда қырмызы гүл қаптаған?
Қыздар қайда бұрымы бұлғақтаған?
Өкпелеген балаша томсыраймай
Тiлiң болса,

Толық

Махаббат көлі мұңайды...

Қарлығаш қанат қыз едiң,
Үмiттi қалай үземiн?
Көңiлдiң мөлдiр көгiнде
Аққудай жалғыз жүземiн.

Толық

Сұлу қызға қарап ем – қымсынбады

Сұлу қызға қарап ем – қымсынбады,
Қайта маған қадалды «қыл, сымдары».
Суалды екен қай жерде гүлсiм бағы?
Қуарды екен қай жерде қыршын жаны?..

Толық

Соншалық көргiм келдi сенi, жаным

Соншалық көргiм келдi сенi, жаным,
Тағатсыз тартып көзiң, лебiң, əнiң...
Ауасыз кеңiстiкте аласұрған
Дауасыз бұл жүрекке неғыламын?

Толық

Көншидi көңiл қалай елесiңе

Көншидi көңiл қалай елесiңе,
Түсетiн болып жүрсiң көп есiме.
Сенi iздеп жиһан кезiп кетсем бе екен
Тəн берiп тəуекелдiң кемесiне?

Толық

Күн тусын деп басыма кенен, дарқан

Күн тусын деп басыма кенен, дарқан,
Өзектегi сөзiмдi өлеңге артам...
Ай-күнiңнiң бiлдiрiп амандығын
Хабар алып тұрсаңщы менен, қалқам?

Толық

Атқанша таң

Атқанша таң,
Жиекке батқанша Күн
Байыз таппай өзiңдi тəттi аңсадым.
Көз алдымнан кетпедi,

Толық

Өзiңдi перiштемен бiр баладым

Өзiңдi перiштемен бiр баладым,
Бұл сөзiм жалған емес, шын, қарағым.
Көңiлге тойымы жоқ шара бар ма –
Бiр мезет көрмей қалсам, мұңданамын.

Толық

Сен маған қарамағын мұнар көзбен

Сен маған қарамағын мұнар көзбен,
Өткенмiн сылқым бикеш сынар кезден.
Ақшулан Алатаудың аңғарындай
Менiң де көкiрегiмдi тұман кезген...

Толық

Көңiлдiң өзiң едiң жыр-думаны

Көңiлдiң өзiң едiң жыр-думаны,
Кездеспей кеттiк бiздер, кiм кiнəлi?
Көгерiп еккен шыбық,
Көктем шығып,

Толық

Жырым саған арналды, əнiм саған

Жырым саған арналды, əнiм саған.
(Сабырынан айрылар сағынса адам).
Саздарымды жеткiзсiн сарала күз,
Арманымды жеткiзсiн ағын самал.

Толық

Қинадың-ау, қинадың-ау менi ұқпай

Қинадың-ау, қинадың-ау менi ұқпай,
Кездеспей де, жүздеспей де, жолықпай.
Жүрегiңе жету сенiң мұң болды-ау
Жас кеудеңе жасырынған тобықтай.

Толық

Ақтарсам жүректегi жайдың бəрiн

Ақтарсам жүректегi жайдың бəрiн.
Мен сенiң қуанышың, қайғыңдамын.
Қарап ем,
көзiң, қалқам, – айдын екен,

Толық

Сенсiз мынау қаланың сəнi кеттi

Сенсiз мынау қаланың сəнi кеттi.
(Сен барында ғажап-ты, ғанибет-тi...)
Мерекесiз мезi еткен мезгiлдейiн
Берекесiз бiр күнiм тағы да өттi.

Толық

Мүмкiн, менi сөгерсiң, кiнəларсың

Мүмкiн, менi сөгерсiң, кiнəларсың,
Жанарға жас, көңiлге мұң аларсың.
Есiгiңнен елесiм сығаласа,
Қайдан менi есiңнен шығарарсың?!

Толық

Өзге емес, өзiме аян өз кеселiм

Өзге емес, өзiме аян өз кеселiм,
Уақыт құйып жатыр көзге шерiн...
Өртенген жапырағы жадау бақта
Дерт емген күндерiммен кездесемiн.

Толық

Сен менiң көңiлiмдi таба алмадың

Сен менiң көңiлiмдi таба алмадың,
Табамын деп таусылды амалдарың.
Көлгiрсiп, масаң күлiп, майысқанмен,
Көрсеттi жасандылық жанарларың.

Толық

«Кетпе» – дейсiң

«Кетпе» – дейсiң,
Өкпелейсiң.
Тез басылдым, мастық па, сөкпегейсiң,
Көз жасыңды жастыққа төкпегейсiң.

Толық