Кімде жоқ дейсің бұл арман
Кімде жоқ дейсің бұл арман,
Менде де болды бір арман,
Сенде де болды бір арман,
Ащы ішек болып шұбалған
Кімде жоқ дейсің бұл арман,
Менде де болды бір арман,
Сенде де болды бір арман,
Ащы ішек болып шұбалған
Талантсың-ау, тентексің-ау, тектісің,
Сенің дағы зая кетті көп күшің...
Сырың бермей, сен де кәзір сыртыңа
Күлуге де, мұңаюға ептісің.
Көзімді ашып қараймын кейде өмірге,
Басымда бар жұрттағы ой менде де.
Басымда бар жұрттағы ахуал,
Артық-тыртық тұсым бар кейбір жерде.
Құмнан ауыл көшкенде жазға салым,
Төбемізге төнеді тозбаса күн.
Алақанат ашылған жерді көріп,
Қуанғаннан мөңкиді боз қашарым.
Бір жаңбырдан қақ тұрған қара тақыр,
Лайыңды ылғалға жарата тұр!
Тез кеберсің, шөлдеуге төзген ерсің,
Жаңбыр жауса жарылқап, өзгерерсің.
Қара суға семірген қамсыз күнім –
Қара қырда қап қойған сансыз гүлім.
Қарауытып қаштыңдар, мен нақақтан
Жігіт шақтың көтердім заңсыз жүгін.
Қанатымыз қатаяр да...ұшармыз,
Нысанамыз болар біздің ұшан құз.
Ұшан шыңда басқа ұшпақ айналса,
Бақытына жеткендерге мысалмыз.
...Екеуміздің арамыз он жас еді,
Жан ағамдай көруші ем сонда сені.
Елуінші жылдардың ен ортасы,
Балалықтың қаз-қалпы қалды әсері.
Жұқарған менің жүйкелерім-ай,
Үйкеледім-ай сендерді.
Сүйкенбес жерге сүйкегенім-ай,
Көтеріп көкке кеудемді.
Жер бітінде жарық сәуле бар екен ғой, бар екен,
Мен түндермен көп тілдестім, ол – қарабет, қара екен.
Жарық сәуле, саған құмар барлығы,
Мен де сенен бір жақсылық дәметемін, дәметем.
Жаңылдым, жаным, өмірдің көп есебінен,
Жаңылмағанда жұмбақтай көрешегім ең...
Өліп те өшіп өз жаныңды жаралағанда,
Қарағанымда нем кетті, неге сеніп ем?
Жүз жасаған Жамбылды Мұхаң «ғасырым» депті көзі тірі,
Екі заманға – таразы тәтем, екеуі де оның өз тілі.
Тоқсандағы ақын шалымын көріп:
«Солмайды-ау, – депті, – хас талант»,
Туған жерге аз күн аунап,
Туған топырақ берді дем.
Молайғандай азын-аулақ,
Көбейгендей кем дүниең.
Жазады уақыт барлық жараны,
Оң қараса егер тағдыр қабағы.
Табылар керең сордың да амалы,
Табылар терең ордың да амалы.
Қара бір көздер еңіреген,
Егілсе кешу туған.
Дала бір кезде еміренген
Ертіс пен Есіл туған.
Ерте келген күз айы – тың жыртқан жыл,
Ерте жинап жайлау ел, етек-жеңін.
Салқын бұлттың сезді ме мекер демін,
Сарқопаға айналып, малын жайып,
Кебек пен кеусен ас та төк болған сол күзде
Алысқа кеткен ағамыз келді елді іздеп...
«Бір сауын сиыр, бірер қап бидай бар бізде»
Шекеден қарап, «енді біз кімнен кембіз» деп.
Ғарышкер жолдас, үш жүз күн кеңістік кезген,
Отандық біздің ғылымға жеңіс күткізген,
Сен білмейсің ғой, ғарышқа сен ұшқан күні
Ақ боран соқты, жел тұрып терістік түзден.
Бір мысқал мұңым, тұрмыс, тағдырым сенбісің,
Болмыстан бітім, тумыстан ділім сенбісің?
Туыс та, дос та суысқан күні басымды
Сүйеген менің бір мысқал мұңым сенбісің?!
Біз кедейміз ыңыршағы айналған,
Дүниеге емес, дүние ділі ойлардан.
Біз кедейміз, біз не дейміз, бірақ та
Алдыңғы ұрпақ шыға алмаса қайраңнан.
Біз ес білгенде
Ғасырдың бел ортасы еді,
Бүгін, міне, ғасырдың соңғы ширегі.
Қобалжиды адамзат қорқа соғып,
Буфеттерде, барларда
Өткен сәттер ұшаны –
Қырық таяу қалғанда
Қабырғамды қысады.
Биылғы жыл бұралаң иір-қиыр,
Иір-қиыр, құйындай үйірді бір.
Қап-қара бұлт төбесінен түйілді бір
Қара дауыл қапталдан шүйілді бір.
Махаббат бізде бар емес пе еді дәл кеше,
Махаббат бізде бал емес пе еді дәл кеше?
Құлдырап қашқан құлын еді ғой махаббат,
Алпыс екі тамыр, жұлын еді ғой махаббат.
Менің бір досым әйтеуір әупіріммен,
Ақырын, еппен, тартыссыз, тартынуменен,
Әдіспен ғана, тасбақа аяңмен ғана
Қатардан қалмай келеді малтығуменен.
Әлди, әлди, әй, бөпем,
Ақ бесігің жайлы екен.
Періште перзент шаранам,
Тамырыма исің тараған.
Көз сұғыңды қадама жас балаға,
Кездесерсің кездейсоқ масқараға.
Өз теңіңнен іздесей махаббатты,
«Алла асыраған пендесі аш бола ма?..»
Ажалдан қорқып, өмірден қорғалақтама,
Қорғалақтама, бекерге қалбалақтама!
Қорыққаныңмен қоймайды тура келсе Ажал,
Қарамайды Ажал ешқашан сорға, баққа да!
Адал әйел – ақ періште...Барлық еркек арманда,
Кездесетін пәк пейіште, о дүниеге барғанда.
Армандайды бірақ бекер арман емес дүниені,
Махаббатқа бас тікпейтін әйел бар ма жалғанда?
Қиямет деген осы ма,
Қарғыс деген осы ма?
Ел еңіреп босыған,
Ер елінен шошыған,
Ой мұңын емген, қайғыны жеңген қайырымсыз,
Кейпіңіз адам, адамға бірақ айбынсыз.
Ақындық деген адамдар үшін жаралған,
Жаралғаннан соң ақиқат үшін айнусыз.
Шаштым, төгілдім, шайқалдым,
Жастық буы бар «сайтанның»
Уын ұрттадым, уыт қайтардым.
Буы биледі, уын ұрттадым
Шашыңа ақ кіріпті ғой, айналайын-ай,
Уақыт сені де жіпсіз байлағанын-ай.
Өмірге опынушы едің, опасыз жалған
Осқылап «бет-жүзің» демей ойнағанын-ай...
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі