Абайды да таяқтатып ұрғызған
Абайды да таяқтатып ұрғызған,
Біржанның да аяқ-қолын буғызған,
Жаны ызғар, зәрге толы көкірек,
Қорқады ғой жарқыраған жұлдыздан.
Абайды да таяқтатып ұрғызған,
Біржанның да аяқ-қолын буғызған,
Жаны ызғар, зәрге толы көкірек,
Қорқады ғой жарқыраған жұлдыздан.
Күлкі астында жатар, кейде, өксік те,
Қамкөңіл боп, әлде, біздер өстік пе?
Көз жасымды көрмесін деп жан адам,
Төгемін кеп күәгерім – көпшікке.
Дауылға тосып кеудемді,
Дедім мен: «Сендім өзіңе!»
Ұшықтап көңіл – меңіреуді
Оралдым кәусар кезіме.
Жарық дүние, кереметсің, керемет,
Сен де мені, мен секілді керек ет.
Күрең-күрең көбейттірмей күндерді,
Қуатың мен берекеңнен бере кет.
Жабырқасам, көзіме жас келеді,
Жанарларың бұлтсыз аспан еді.
«Ай, жеттім-ау» дегенде бұлың етіп,
Алдап кеттің сағымдай сәскедегі.
Ұрлағанда қызығын күз кеп бақтың,
Мен сені іздеп таптым.
Соғып тұрды қатты емес жел де абайлап,
Аллеяда мұңдылау өрнек ойнап,
Бір өксік алқымыма кеп тұрады,
Шулайды көңілімнің көк құрағы.
Бұйығып бүйірімде бүлкілдеген
Бүйрегім түбі мені жеп тынады.
Қой маңырап, иттер үріп,
Қарауытып тау іргесі,
Тәтті түтін сүттей ұйып,
Тағы орнады ауыл кеші.
Бозбала – өзі хан, өзі бай,
Бақыттан жайнаған көзі де.
Енесін іздеген қозыдай,
Емініп ұмтылды өзіңе.
Кеше ғана биікте ең,
Бүгін жатсың табанда.
Жапырақ-ау, жағдайың тимеді оңай маған да!
Құлағанды биіктен
Сұңқар-қиял,
ал енді Самға, самға,
Сүйегіне иеңнің таңба салма,
Жеті қабат көкке кет,
Көңілдің көк дөнені ал, кісіне,
Жараспас жабы тірлік сал кісіге.
Соқтырып жөнелейін, мінсіз бүгін,
Шабыттың белі жуан, әлдісіне.
Айтқанымды түзейсің сөйлеп менің,
Өзгереді кей шақта ойға еккенім.
Ашуымды басасың орынсыз деп,
Сыймай қалды былтырғы көйлектерің...
Айналасың бір тынбай
Шырша маңын қуанып.
Төгетұғын күлкіңді-ай
Шаттығыңа суарып.
Жарығым-ау, алдыңда кінәлімін –
Күмістей боп шықпаса бұлақ үнің,
Өзгертсе егер ажарын бұла күнің,
Шаттық деген сырт берсе шырақ-ұғым...
Экран алды,
Отырдың көзіңді алмай,
Алай-түлей түтеген оқ-бораннан.
Шырқырады бір сәби төзім қалмай,
Жанарындай көктемнің,
Жаның сенің мөлдір-ақ...
Елестейді жымисаң –
Жаз-табиғат, көл-құрақ...
Менің күпір ойларымды кешіре гөр,
Тәңірім,
Кешір-дағы,
Тыңда жайын ананың мұң-зарының.
Менің жерім...
Эфирден ән естілді,
Қайталадың сол үнді сен неліктен...
Жерім деп сол ән салған нәресте үнді
Сеземісің бөбегім,
Ойымда тек сен ғана...
Жанымдасың қашан да,
Қанша алыс жүр, мейлі.
Қадам бастың, құлыным,
Қадам бастың...
Жөргегіңнен бір сүйем араңды аштың.
Түкке тұрмай қалғандай қасында оның,
Түн ішінде жыладың,
Ұйқыңды ашып,
Әншейінгі сүйкімді күлкің қашып.
Сен туралы лепірген қуанышты,
Көктем келді,
Жер – кілем, көк те кілем,
Із де жоқ аласапыран өткенінен.
Тұңғышымды далаға шығарайын,
Еңбектегің келеді,
Талпынасың,..
Бір сүйемге жетпейді-ау әр құлашың...
Тіршіліктің иесі-ау, қызығамыз,
Таң атты ғой,
Ояншы, құлыншағым,
Оян енді, боташым, балам, гүлім.
Балалықтың жетелеп шырын шағын,
Тіршіліктің азабын аз тартқам жоқ мен,
Күнім,
Денсаулықтан төмен тұр өмірдегі теңдігім.
Бүйірімнен түртеді сол ақауым кейбірде,
Үйленді де, жайлағандай үйін нұр
Болған жігіт бастапты бір қиын жыр.
Жас келіншек сүйіп келген жарына
Дейді екен «келдім, енді киіндір»!
Місе тұтпай хаттардың жасық халін,
Сөз емес деп самолет асыққанын,
Даусы анамның жетеді құлағыма
Теңіздердің, таулардың басып бәрін.
Сүтіменен анамның бірге сіңген,
Шығартпайтын күй менен жырды есімнен,
Тілімменен жөргекке бірге оранып,
Тілімменен бірге ылғи күн кешіргем...
Қоямын не деп жыр атын,
Болса да мақсат анық тым.
Болса да биік мұратым,
Мен кеше сұмдық қамықтым.
Жаныма жалт қараған нышаның ем,
Көзіңдегі жұмбақ сыр құса, білем.
Бөлісейін мұңымды, қарындасым,
Жатырқамай сен менің құшағыма ен.
Үзілген жапырақ - қайыңның көз жасы,
Үмітсіз өкпек жел еңіреп боздашы.
Қоштасқан құстардың көз жасы-жаңбыр ма?
Қалқа қыз, күттіріп көңілді қалдырма.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі