Кешегі әйел емен
Кешегі әйел емен үнім нәзік,
От шығарам тарихтың күлін қазып.
Ұрпақтардан ұрпаққа көшіремін,
Өлмейтұғын өмірдің жырын жазып.
Кешегі әйел емен үнім нәзік,
От шығарам тарихтың күлін қазып.
Ұрпақтардан ұрпаққа көшіремін,
Өлмейтұғын өмірдің жырын жазып.
Екеуміздің арамызда асу бар,
Сен – қызыл гүл,
Менің аздап шашым – қар.
Көрсетпеші маған жиі, қарағым,
Қырандарда қыран бар самғайтұғын,
Самғайтұғын биікке, талмайтұғын.
Оларда да бар шығар әлжуаздар
Тышқан аулап, өзегін жалғайтұғын.
Қанағат қып өзімде барға деген,
Жазбадым жалтақ өлең, заржақ өлең.
Оған менің жыртық жең жырым куә,
Бір жолыңды саудаға салған емен.
Аяп та сені аурумын қоса көптен мен,
Амалым қайсы азап та бірге шеккенмен.
Жазар ем сені, дәрі қайнатуға болмайды-ау,
Өлеңдерімнің ішіндегі ғажап шептерден.
...Мүмкін еді
Менің жанар, жанбасым да.
Бақытқа душар болар, болмасым да.
Ақын боп туғаныммен,
Түсімде Бауыржандай батыр-ақпын,
Жауларды топырлатып түйдек қырған.
Өңімде нәп-нәзік бір жапырақпын,
Самалмен есі қалмай билеп тұрған.
Күндер өтіп барады,
Күндер өтіп,
Қаптайды қалың ойлар түнделетіп.
Қалдырған ойларыңнан аңғарасың
Өлең жазу қиындап бара жатыр,
Дала жатыр, жырла деп қала жатыр.
Сезімімнің ішегі шертілмеген,
Сезінгенім түкке аспай қалады ақыр!
Үлкендігі жүректей,
Сыйладың сен ақ алма.
Қалай бұны жыр етпей –
Тұрса ұсынып аға алда.
Қызылорда келешегін ойлаған:
Теректерің көшені өрлей бойлаған
Биік үйдің өркешіне жармасып,
Жапырақтар жас баладай ойнаған.
Біз Тышқанбыз, Тышқанбыз,
Дән тереміз тыстан біз.
Жол бойынан ін қазып,
Жинап жүрміз күнде азық.
Отырып Сыншы моншада
Сыпырғыменен сырласты:
– Өлеңі нашар болса да,
Сынармын қалай құрдасты?
Тілі мәлім талайға
Түлкі Арланды емдеді:
– Азу тісті қалайда
Алмастырған жөн, – деді.
Киік айтты Жайранға:
– Көп шығасың сайранға.
Жолың тіпті болғыш-ақ,
Қалтаң сыйға толғыш-ақ.
Тоғайда бір Терек тұрды,
Өзге ағаштан ерек тұрды.
Өйткені, ол биік тұрды,
Көкте бұлтқа тиіп тұрды.
Демалыс бір күн еді,
Зоопаркте ел жүр еді.
Жас баланың кенеттен
Кетті өзгеріп түр-өңі.
Тоғайда Тоты болды,
Көзінің оты болды.
Құлпырған жүні болды,
Әуезді үні болды.
Кейбіреу Есекті Есек дейді,
Есеп білмейді деп есептейді.
Өйткені, дипломы жоқ оқып шыққың,
Бірақ та бар қулықты тоқып шыққан.
Қоян қырда жүріп жатты,
Тыныш өмір сүріп жатты.
Бір күндері Қарсақ келді,
Бар дауыспен жар сан келді:
Оңаша үйде ерігіп отырып,
Орындықта керіліп отырып,
Кәнден ит пен Қасқыр ит
(Еркетай мен «тақсыр» ит)
Күнделікті сұрақка
Жауап берер Лақ па?
Күнделігі кілең «үш»,
Қарап көрсең, бірақ та.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі