Өлең, жыр, ақындар

Мысықай мен қараторғай

Қараторғай тұратұғын үйде бір,
Онша емес-тін күйге бұл;
Алайда ол пәлсапаға жетік-тін,
Мысықаймен тату еді бұл өзі.

Толық

Екі мұжық

«Уа, Фаддей, аман ба?» «Егор, саулық саған да!
Қалай сүріп жатырсың, дос, өмірді?»
«Тамыр, сірә, білмейсің-ау сорымды!
Өртеп алдым үйімді, Құдай атып табанда,

Толық

Қасқыр мен тышқан

Дүрліктіріп отарды,
Қасқыр қойды бір түкпірге апарды.
Қонаққа емес, белгілі:
Қой терісін сыпырды да қомағай,

Толық

Бай мен ақын

Зор Байменен соттасты Ақын саналы,
Зевске әрі жалынды ол жақта деп;
Бұйрық жетті тез келіңдер сотқа деп.
Келді: бірі – жан арық,

Толық

Сараң

Үй Перісі бай қойманы күзетті,
Жоғарыдан кенет бұйрық тыз етті
Билігінен Жындардың –
Ұшу керек алысқа ұзақ жылдар бұл,

Толық

Шаруа мен қой

Шаруа Қойды сотқа берді айыптап;
Түнде маған қиянат іс қылды деп.
Табан асты талқан болып Түлкі сот,
Екі жаққа сұрақ қойды байыптап,

Толық

Сыпырғы

Сыпырғы үлкен абыройға бөленді –
Сыпырмайтын болды енді еденді:
Мырзалардың тапсырылды шекпені,
(Әсті, мастау күтушілер шептегі)

Толық

Бұлбұлдар

Тұзақ құрып аңшы бір,
Ұстап алды Бұлбұлдарды әнші кіл.
Торда олар сағынышпен сайрады,
Тоғайларын естеріне ап қайдағы.

Толық

Жабайы ешкілер

Малшы қыста тауып ап ешкілерді жабайы,
Айтты алғысын Тәңірге, ашылып жан сарайы:
«Өте жақсы, – деді ол, – керегі жоқ қойманың,
Енді екі есе көбейеді қойларым.

Толық

Қазан мен құмыра

Құмыра өзінің тегі әлсіз болса да,
Қазанменен достық құрды соншама.
Есеп бар ма достықта? Қазан бұған мәз әлгі,
Ал, Құмыра өзімсінді Қазанды.

Толық

Жылан мен қозы

Жатты Жылан астауда,
Бар өмірге ол қас еді,
Жүрегі де тас еді,
Ой болмайтын өшпендіктен басқа онда.

Толық

Шыбын мен ара

Бақ ішінде, көктем келген заматта,
Бір жіңішке сабақта
Тұрған Шыбын тербеліп,
Көріп гүлден Араның нәр тергенін,

Толық

Түлкі мен есек

«Қайдан жүрсің, қалқан құлақ ақылдым?» –
Түлкі Есекке сұрақ қойды ақырын.
«Арыстандай батырдың
Қор болғанын көріп келе жатырмын:

Толық

Өрмекші мен ара

Болмаса одан пайда егер,
Ел қызығын көрмесе,
Ондай талант керек емес ендеше.
Жәрмеңкеде мата сатты Саудагер;

Толық

Емен түбіндегі шошқа

Шошқа Еменнің түбінде
Жаңғағын жеп, тойып алды асқа бір.
Тынығып ап ұйқылы-ояу күйінде,
Көзін ашып қасқа бұл,

Толық

Шаруа мен жылан

Шын қадірлі болғың келсе халыққа,
Танысың мен достарыңды анықта.
Бір Шаруа Жыланменен дос болды.
Жылан залым шіркін де,

Толық

Шабақ

Болмаса да керемет,
Балауызды ұшқан кезде айнала,
Белгілі ғой көздерге де жай ғана –
Қанаттарын күйдіреді көбелек.

Толық

Сырапшыл мен қарлығаш

Алаңғасар бір жігіт
Мол мұрамен көрмей ешбір қайғы-мұң,
Ысырапсыз төгіп-ашып байлығын,
Барлық мүлкін тындырып,

Толық

Тас пен алмас

Алмас жолда жатыр еді шаң басып,
Бір саудагер тауып алды дәл басып.
Қолдан-қолға өтті де,
Пашаға ол аттанды;

Толық

Диірменші

Сызаттанды диірменнің тоғаны,
Күш алмаған ол әлі.
Тоқтар еді тоған да,
Диірменші қамданғанда табанда.

Толық

Тышқандардың кеңесі

Тышқандардың болғысы кеп даңқты,
Ұрғашы, еркек мысықтарды басқа ұрып,
Кілтшілер мен аспаздарды састырып,
Тек өздерін мақтатуға анық бір,

Толық

Қозы

Естімеген елде көп қой, бұл шындық:
«Мен туралы не десе ел, о десін,
Көңілім пәк, жаным таза мен өзім!»
Оған қоса керек және білгірлік,

Толық

Ақын мен қарақшы

Қапас үйде түн-түнек
Сот алдына тұрды кеп
Бір мезетте екі айыпты: Қарақшы
(Ел тонайтын үлкен жолдың бойында,

Толық

Бейнетқор аю

Бір мұжықты көре қап иіп жатқан доғаны,
Және оны асырған тез пайдаға,
(Ал, доға үшін керек шыдам, айла да),
Аю-дағы тап солай еңбек етпек болады.

Толық

Аза

Ертеректе көне Мысыр елінде
Салтанаттап, байлар өлсе ардақты,
Жылайтұғын жоқтаушылар жалдапты.
Атақты бір сондай қаза кезінде –

Толық

Бала мен құрт

Сатқындықпен іздеме сен бағыңды,
Ондайлардың жүзі жарқын болмайды.
Айла-амалмен тойдырғанмен қарынды,
Түбі ойран – опасыздар оңбайды.

Толық

Масақ

Егістікте еркін өскен бір Масақ
Шыны астында тұрған гүлді аңғарды.
Әрі жылы, әрі жарық үй жасап,
Аялаған адамдарға таңданды.

Толық

Тордағы аю

Қорбаңбай
Торға түсті – сор қандай!
Ажалменен алыстан қылжаңдасаң қылжаңда,
Қорқынышты ол қасыңа кеп тұрғанда.

Толық

Қойлар мен иттер

Әйтеуір бір отарда
Қасқыр жөнсіз салмасын деп ойранды,
Қорадағы қорғасын деп Қойларды,
Иттің санын арттырды тез қатарда.

Толық

Түлкі мен жүзім

Кірді аш Түлкі жүзімдіктің ішіне,
Тұрды жеміс алауланып, мөлдіреп.
Қу сұмпайы көзін сүзе төнді кеп,
Қандай тәтті, жақұттай-ау түсі де!

Толық

Шаруа мен жылан

Шаруаға жақын келіп Жылан бір,
Былай деді: «Көршім, тату тұрайық!
Енді менен сескенуің шын айып;
Көрмеймісің, еш түрім жоқ күмәнді,

Толық

Малшы мен теңіз

Малшы тұрды мекен етіп жағаны,
Өзіне сай шағын еді лашығы.
Аздаған мал – бар байлығы, асылы,
Соны жайлап бағады.

Толық

Құмырсқа

Бір Құмырсқа күшті бопты ересен,
Өмір сүрген өте ерте заманда.
Тіпті бар ғой (тарихшы айтқан не десең)
Қос арпаны көтере алған табанда!

Толық

Ара мен шыбындар

Екі Шыбын қамданды ұшуға алыс елдерге,
Бірге ұш деп Араны да шақырды.
Тоты олрға сол жерде
Сырттай мақтап жырақты, бастарын да қатырды.

Толық

Қасқыр мен тырна

Ел біледі сұм Қасқырдың аранын:
Сүйек пе, ет пе жегені,
Талғамайды тамағын.
Бірақ-тағы бәле қайдан демегін,

Толық

Есек пен мұжық

Мұжық жазда егінге
Бір Есекті жалдады.
Жолатпау ғой құс біткенді тегінде,
Ұқты Есек істер ісін алдағы:

Толық

Теңізші мен теңіз

Толқынменен құм жағаға шығып қап,
Қалжыраған Теңізші кетті ұзақ ұйқыға.
Ояна сап, Теңізге тиісті ол құйтыға:
«Сенсің, – деді, – бүлік нақ!

Толық

Бала мен жылан

Жылан балық аулап жүріп бала бір,
Зәресі ұшты ұстап алып Жыланды,
Боп-боз болып түрі де тез қуарды.
Жылан сонда оған жайлап қарады:

Толық

Аңшы

Айта салар кей адам үлгерем деп бәріне.
Тек, мынаны мойындаған жөн болар:
Барып тұрған жалқау жаның сол болар
Ұйықтап жүрген әлі де.

Толық

Апеллес пен қодық

Өзін-өзі сүйер болса кім қатты,
Өзгелерге күлкі болар тым қатты:
Ол көбіне мақтанады зорлыға,
Ұялудың орнына.

Толық