Өлең, жыр, ақындар


Жандылардың ірісі,
Тек мұхитта тынысы.

Кит



Тұла бойы – ине,
Тұмсығында – түйме.

Кірпі



«Айдалада ақ отау,
Аузы-мұрны жоқ отау».
Үн естіліп: «Тық-тық!» – деп,
Жарылды кенет быт-шыт боп.
«Шиқ-шиқ!» деген әні бар,
Шықты ішінен жануар.
Сап-сары жүні үлпілдек,
Ойлайсыңдар бұл кім деп?

Жұмыртқа мен балапан



Асты-үсті өндір тас,
Ортасында кендір бас.

Тасбақа



Кешке қарай хор айтады,
Дауыстарын зорайтады.

Бақалар



Тегі – тышқан.
Өзі – құстан.
Күндіз ұйықтап,
Түнде ұшқан.

Жарқанат



Сөйлейтұғын тілі жоқ,
Естілетін үні жоқ.
Жандылардың iшінде
Жаралыпты ipi боп.

Кит



Үйіңді қорғайды,
Үйге бipaқ, қонбайды.

Ит



Алдында штепсель,
Артында бауы.

Шошқа



Мың найзалы жалғыз батыр
Жауларына алғызбай тұр.

Кірпі



Жел-боранда жел болып ескен,
Шекесіне сексеуіл өскен.

Бұғы



Құрық та салдырмай бұлқынар
Матрос майкалы жылқылар.

Зебра



Тышқаннан басқа батпаған,
Бір шланг, төрт баған.

Піл



Терісі бар, жүні жоқ,
Жүрісі бар, ізі жоқ.
Қанаты бар ұшпайды,
Су астында қыстайды.

Балық



Айбарлы түрлі бар,
Қанжардай тісі бар,
Тұма бойында
Тасыған күші бар
Күжірейген жалды.
Білсең айт бұл аңды.

Арыстан



Тарғыл–тарғыл тас па,   
Тастан бірақ басқа
Мекені қамыста,
Бұл саған таныс па?   

Жолбарыс



Бейқам елді іздейді,
Малдан күдер үзбейді.

Қасқыр



Қалқиып қос құлағы, 
Елеңдеп қорқып тұрады.

Қоян



Көздері бар, қабағы жоқ,
Әсте кірпік қақпайды
Ол қай жәндік суға салсақ
Тұншықпайды, батпайды.

Балық



Алқызыл жоны түрленген,
Құйрығы шар үрленген.
Далада жортып жалтақтап,
Қулықпен күн көрген.

Түлкі