Өлең, жыр, ақындар


Аспан түйді қабағын,
Сұр пердесін керді де,
Жапты жердің танабын.

Тұман



Сұрғылт түтін,
Бүркесе маңайды,
Адастырар талайды.

Тұман



Жиегіне шатырдың,
Судан шеге қатырдым.

Сүңгі



Мұхитта дәу бір —
Қалқып тау тұр.

Айсберг



Қыс бойы біз коньки тепкенде,
Айдынның мөп-мөлдір көгілдір,
Тозбаған көрпесі,
Көктемде
Бір күнде-ақ бой-бой боп сөгілді.

Мұз



Көлдің беті көк әйнек,
Сырғанауға, тым әйбет!

Мұз



Мүлгіп тұрған бақ тыныш,
Ораныпты ақ күміс.

Қырау



Қолы менен қаламы жоқ,
Бірақ сурет салады көп.

Аяз



Тек өзі көрінбейді,
Адамды тоңдырады.
Ызғары дірілдетіп,
Есіңнен тандырады.

Аяз



Мөлдіреген жүзімді,
Ұстап едім, үзілді.

Шық



Аспаннан ақ ұлпа борады,
Қырқаны сейсепке орады.

Қар



Дүрліктіріп қырқаны,
Шақпақ тастың жарқылы
Бұлт көрпесін жыртады.

Найзағай



Жаңбыр жуды жерімді,
Көкте өрмек керілді.

Кемпірқосақ



Келістіріп өрнегін,
Құрып қойды өрмегін.

Кемпірқосақ



Бұдақ түтін түсі аппақ,
Көк жүзіне тұзақтап,
Қойғандай-ақ жылжымай,
Тауды өбеді құшақтап.

Ақша бұлт



Бірде — селдір жабағы,
Бірде — теңбіл жабағы.

Бұлт



Көшіп жүріп желменен,
Сеуіп шықты тамшысын,
Қыраттарға шөлдеген.

Бұлт



Етек-жеңі жиналмай,
Дауыл тұрса дым қалмай,
Түйдектеліп көшеді,
Тоз-тоз болып өшеді.

Бұлт



Дәу шүйкесін,
Күн алды,
Көк Теңізге түсіріп,
Шығарды да жұлбасын,
Жел әкетті ұшырып.

Бұлт



Зәулімде тұрағы,
Тіреусіз тұрады.

Бұлт