Зәулімде тұрағы,
Тіреусіз тұрады.
Күндіз шырақтай,
Тұрады түгел жадырап.
Түнде, бірақ та,
Түңдігі жабық шаңырақ.
Түсі бар көрінбейтін,
Біртұтас бөлінбейтін.
Тынысы ол тірліктің,
Ешқашан жерінбейтін.
Күн көзінен құйылады,
Жер бетіне жиылады.
Құшақ ашып барша тірлік,
Қуанады, сыйынады.
Терезеден есіледі,
Қараңғыны көшіреді.
Жыл мезгілі шуақты,
Жердің беті нұрланған.
Сайды қуып су ақты,
Гүлдер өсті ырғалған.
Алып кілем —
Гүлге толы
Үсті кілең.
Күнді айналып қозғалады,
Артында жарық жол қалады.
Мөлдір көкте бір ғана,
Шоқтай жайнап тұр дара.
Көк жүзінде ай батқан,
Жолақ жатыр,
Аумаған
Төгіп алған қаймақтан.
Күндіз білінбейді,
Түнде күлімдейді.
Жылт-жылт етіп төбемде,
Түсе алмай тұр төменге.
Көк төрінде жоғары,
Ілулі тұр атамның
Сапталмаған орағы.
Бейнесі суда дірілдейді,
Қармаққа бірақ ілінбейді.
Екі доп ауысты,
Бір шеңберді тауысты.
Күн мен түннің кеңдігін,
Жер шарының ендігін,
Қақ бөліп тұр тепе-тең,
Жұмыр жердің белдігі.
Мекені көкте екі ару,
Бір-бірін көруге зәру.
Әлемнің бар екі күзетшісі;
Бірі — күндіз тынығады,
Бірі — түнде тынығады.
Жайғаным түкті кілем,
Ілгенім — тықыр кілем.
Тіршілік аусар тек,
Ұстасаң қауқар жоқ,
Айналам қоршау көк,
Одан асқан кәусар жоқ.
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі