Өлең, жыр, ақындар


Алауға оранып,
Көкке өрлеп шығады.
Бiр айналып оралып,
Көкжиекке бұғады.

Күн



Үлкен алтын табақтан,
Әлемге нұр таратқан.

Күн



Мекенi көкте екi ару,
Бiр-бiрiн көруге зәру.

Күн мен ай



Әлемнiң бар екi күзетшiсi;
Бiрi – күндiз тынығады,
Бiрi – түнде тынығады.

Күн мен ай



Айдалада көк шатыр,
Көк шатырда
Қызыл көздi шал жатыр.

Аспан мен күн



Қос алып көз,
Бiрi – жарықта көредi,
Бiрi қараңғыда көредi.

Күн мен ай



Жайғаным түктi кiлем,
Iлгенiм – тықыр кiлем.

Жер мен аспан



Күмбез сынды кең сарай,
Еш жерде жоқ тен сарай.

Аспан



Тiршiлiк аусар тек,
Ұстасаң қауқар жоқ,
Айналам қоршау көк,
Одан асқан кәусар жоқ.

Ауа



Төрiнде тұр нұр көзi,
Жердiң биiк күмбезi.

Аспан



Көкжиегi тұйық дөң,
Шатыр тiккен биiк кең.

Аспан



Қара батпақ, қара батпақ,
Жанады от ғып жақсақ.
Алады елдің бәрі
Қайғы улап жайды
Алтынға көп ғып сатсақ.

Мұнай



Аспанға жайып қойған
Ақ мақтам ғайып болған.

Ақша бұлт



Түндегі көп шырақты жағып кеткен
Кім келіп таң алдына алып кеткен?

Жұлдыздар



Көктен түседі,
Жер ішеді.

Жаңбыр



Шымылдық ішінде қап-қара
Ұйықтап жат, дала, жат, қала.

Түн



Төбесінде даланың
Төбесінде қаланың
Аяғы жоқ –
Жүреді,
Езуі жоқ –
Күледі.

Күн



Киіз үйімнің төбесі
Түбітке толы. О несі?

Бұлттар



Ақ көбелек қонды,
Құстар енді тонды.

Қар



Қозғалып жүрер жортақ шам,
Барлығымызға ортақ шам.

Күн


Пікірлер