Өлең, жыр, ақындар

Абайға шағыну

«Алланың өзi де рас, сөзi де рас...»
Күмәнiм жоқ, Данышпан!
Рас! Рас! Рас!
Не iстеймiн бiрақ та

Толық

Қуғын-сүргін заманы

Ұлы Далам,
Ұлы Елiмдi қуғынға салды.
Көз көрiп,
Құлақ естiмеген

Толық

Таусылу

Ақтарылып тасыдым! –
Қара жартасты
Алып кете алмадым.
Көлденең жатқан

Толық

Жаңбыр құдіреті

Дүние
қап-қара боп түнердi.
Дүлейлi құйын соқты.
Әлдене сұранды...

Толық

Ұқпау

Мен осы
Кiмдермен жүрмiн?!
Аға дегенiм
Аға емес, –

Толық

Гөй-гөй!

Таусылмайды жыры гөй-гөйдiң.
Алтай шөгiп,
Алатау көшкенше сөйлеймiн.
Атырау суалып,

Толық

Қуанғанда

Төбем –
Қуанғанда! – көкке жеттi.
Тамырым –
Қуанғанда! –

Толық

Сергелдең

Дүние сұп-суық
Тоңдым!
Аспандағы Ай
Балқып кетердей етiп

Толық

Мен сондай болдым

Елiмдi
Ел етемiн деп,
Жерiмдi
Кеңейтемiн деп

Толық

Екіжүзді

Басыңа бақ қонса
Көлеңке сияқты қалмастан
Ерiп жүредi.
Сен дегенде

Толық

Маған не iстемедi, маған не жасамады?

Маған не iстемедi?!
Маған не жасамады?!
Тiлiмдi
Ұлтарақ қып кестi.

Толық

Шолпан

Шолпан!
Сен маған –
Қайда барсам да!
Көлеңкем құсап

Толық

Айт, емiн!

Жан-жүрегiмдi күйдiрiп,
Намысыма тисе –
Бiлемiн! –
Өлiспей берiспеймiн.

Толық

Сонда да жақпадым

Алтын ыдысты
Балқашты көтерiп
Алдына тостым.
Алтын балықты

Толық

Қорқамын!

Елiмнiң iргесiнде
Өрт болып жатыр...
Жанымның iшiне
Дерт толып жатыр.

Толық

Мадақ жыры

Балпаң-балпаң басқанда
Қара жер қайысты.
Алшаң-алшаң басқанда
Қара тас майысты.

Толық

Қиын шақ

Дүниенi
Түстеп-танып
Ұға алмай жатырмыз
Кеңес Одағының

Толық

Ашаршылық жылдар суреттері

Ашаршылық
Алдымен талғап жұтты.
Соңынан
түк қалдырмай

Толық

Қызғаныш

Қашан көрсең де
Су тиген қарақұрттай
Бүрiсiп тұрады.
Зұлымдық ойлаған,

Толық

Бұған ендi не дерсiң?

Қонақ көрсем
Түңлiктей
Желпiлдеп тұратын халық ем.
Туыс көрсем

Толық

Экологиялық өлең

Майлы тоқ iшектей
Толып ағатын өзендерiм
Арық қойдың
Аш iшегiндей шұбатылып

Толық

Табытты қайық, кебінді желкен еттім

Алып едiм,
Таудай биiк,
Даладай кең едiм.
Жұлдызы құйылып жатқан

Толық

Қуат жыры

Еңкiп-еңкiп соққанда
Таудың денесiнен
Тастар бұршақ боп құйылды.
Серпiп-серпiп соққанда

Толық

Әурешілік

Бетiн жұлар қарсы келсе беттеп кiм,
Мына заман заманы ма көкбеттiң?!
Салатұғын әуре менен сарсаңға
Өнбейтiн дау, өнбейтiн сөз көп боп тұр.

Толық

Тұсау кесер жыры

Қаз-қаз тұрған сәбидi
Рухымен бабаның
Бата берiп жебеп ал!
Сонан кейiн апарып

Толық

Ауылдағы жесір ана

Төзген талай қиындыққа, ауырға,
Төзген талай боран менен дауылға, –
Отыр ана ошақ басын күзетiп,
Қалған жалғыз қиыр, алыс ауылда.

Толық

...өйткені

Ол жүр десе,
Жүргiмiз
Келмесе де жүремiз.
О күл десе,

Толық

Өкінішті тілек

Бәрi, бәрi өзгердi,
Суық басты дененi.
Ести, ести сөздердi
Керең болғым келедi.

Толық

Шағын алқапта

Саздарына үндердiң
Құлақ түр де,
Қара бiр:
Ерiнiнен гүлдердiң

Толық

Көктем кеші

Көкiректен, Өлең, саулап құйылшы!
Тәубә! Тәуба!
Қызықты осы бұйыршы.
Нұрын шашып,

Толық

Көше мүйісіндегі жалғыз ағаш

Дау-дамайдан адастым
Өзiмше ой кешемiн, –
Дегендей-ақ ағаш тұр
Мүйiсiнде көшенiң.

Толық

Әулекі

Сыймайсың аспан асты, жер бетiне.
Даярсың түкiруге ел бетiне.
Өңештi кепкен көндей жыртатұғын
Тап болдық сен сияқты әулекiге.

Толық

Бауырдағы тас

Шүкiр, аман жер шебi, –
Аман бақ та, бауым да...
Бiрақ басып еңсенi
Тас жатыр ғой бауырда!

Толық

Бейпіл

Тұтамды –
Ұзын құлаш қып,
Айтады жоқты рас қып.
Өн бойы оның былғаныш,

Толық

Экспромт

Көңiл нала,
Ұйқы шала.
Iште жара.
Айнала

Толық

Кездік

Сырласқандай тұңғиықпен, тереңмен
Бар айнала тыныштыққа бөленген.
Сол бiр сәтте күркiретiп аспанды
Реактивтi ұшақ өттi төбемнен.

Толық

Тұтқындар

Айтар кезде –
Ешқашан да бұққым жоқ.
Айтар кезде –
Ешқашан да бүккiм жоқ.

Толық

Жегі құрттар

Десемде: ендi кiмнен жасқана алам
Көзiмдi мөлтең-мөлтең жас қамаған...
Аузын ашып тұрған арандай ғып
Мен кеше құтылып ем аждаhадан.

Толық

Безінгенде

Таппай оң мен солымды
Болам жолсыз қалғандай...
Қол алыссам
Қолымды

Толық

Көңілсіз көрініс

Жүзiн көрiп азып-тозған даланың
Ауыр тартып тұнжырайды қабағым...
Сортаң жерлер қопсып жатыр ақ жем боп
Кеуiп қалған ауызындай жараның.

Толық