Жыр жазар алдындағы сәт
Отырмын үнсiз жалғыз қап,
тарылып бiттi-ау тыныс та.
Жоғалып кеткен аңдыздап
ойымды бөлер дыбыс та.
Отырмын үнсiз жалғыз қап,
тарылып бiттi-ау тыныс та.
Жоғалып кеткен аңдыздап
ойымды бөлер дыбыс та.
Көрiктi ғажап жерде емес
менiң пәтерiм.
Тар да емес, кең де емес,
менiң пәтерiм.
Жұлып кеткен тыныштықты арнадан,
дауысы бар әлi күнге зарлаған.
Қырқыншы жылдар десе
бiр де адам
Бала отыр, қараңдар,
сурет салып ақ бормен.
Көрсiн дей ме адамдар:
Күн мен Өзiн, Анасын
Музыкалық аспаптар!
Көшеде, үйде, бар жерде
сөйлеңдер шалқып, асқақтап,
музыкалық аспаптар!
Қағаз құрғақ
Бiр керемет қамалға
беттей алмай тұрған бейне адамдай
ойға батам,
Ауылдық жер.
Шулы апрель көктеп тұр.
Тар бөлмесi
жетi жылдық мектептiң.
Тасып кетер арнадан,
көктем, саған таң қалам.
Махаббатқа қанбаған,
көктем, саған таң қалам,
Келiп едiм күн нұры батқан шақта,
Манаурап маужыраған бақтар жаққа,
Кеңiстiкте iлiнiп қалатындай
Жауып жатыр аспаннан аппақ мақта.
Дүбiрлi шулы көктемге
көк айдын бейне сахна.
Қарамай артқа, өткенге
келiңдер тездеп,
Қисық өскен ағаштар...
Неге оларды жатыр бәрi аластап,
Дендерi сау,
ауруы жоқ құрт түскен
Қынға түскен дiрiлiндей қылыштың,
шiреп тартып сыңар iшек дыбысты
сай-саладан, аңғарлардан, өзектен
көлеңке боп көтерiлдi Тыныштық.
Дей алмаймын ой, сезiмге жарлы едiм,
әскери бiр құпиядай жасырын
жүрегiмнiң Н. нүктесi бар менiң.
Сол нүктеде –
Бұлт жылады.
Бауырын қара тасқа талқандап ап,
Қағып ап тамшыларды толғанды алап.
Кең дала айқыш-ұйқыш жолдарымен,
Қайдан келдiңдер, торғайлар?
Қайдан?
Қай жақтан?
Сендегi жүректер тоңбай ма,
Көкiрекке кеткен кезде дерт толып,
жанам кейде алаулаған өрт болып.
Жанам, жанам, жанам мен,
жүрегiммен, намысыммен, жанармен!
Қамшы боп тиiп
қашқанға
тұқыртып басын қорғалап,
төгiлдi дейсiң аспаннан
Көкiрекке сыймай бұрқап толғанды
образ, ой боп табысып —
ақтарып бәрiн сөйлеген
өзеннiң, көлдiң, орманның
Жоқ олар әлемдiк картада.
Шықпаған атағы асқақтап,
сыймаған тарылған масштабқа;
құмайттан, шөлейттен қашқақтап,
Мықты болсаң, дауылдар,
кет өшiрiп.
Мықты болсаң, жауындар,
кет өшiрiп.
Мылқау отыр. Қабағы оның тас түйiн.
Сәл қозғалса қос жанары жас құйып
кетердей-ақ,
қадалады алқынып,
Мен өткiншi жаңбырмын,
келемiн алыс, қиырдан,
сыйым бар, әнiм, күйiм бар.
Қолдарын бұлғап шақырып,
Батыстың тентек желдерi,
түстiктiң өртең желдерi,
шығыстың құрғақ желдерi,
терiстiң бұрқақ желдерi,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі