Қайттың үйге жанарыңа шық тұнып
Қайттың үйге жанарыңа шық тұнып,
Пәк жаныңның мөлдірлігін ұқтырып.
Қалғандай бір қайырлаған қайықтай,
Алғандай бір ескегіңді ықтырып.
Қайттың үйге жанарыңа шық тұнып,
Пәк жаныңның мөлдірлігін ұқтырып.
Қалғандай бір қайырлаған қайықтай,
Алғандай бір ескегіңді ықтырып.
Қиды жанын,
Құйды қанын,
Нұр таңы үшін!
Көз жұмған жоқ өлімді қызық көріп,
Қайырымсыз ажал деген шіркін келіп
Уыздай бір ұяның шырқын бөліп.
Сәби жүрек атанды тұлдыр жетім,
Әкесі мен шешесі бір күнде өліп.
Білуге құмартады-ау жаралса адам,
Түйе жайлы айтайын балам саған.
Барғыштайтын әкеңдей ауыл жаққа,
Төрт түліктің бірі бұл дала аңсаған.
Қаңқылдап ұшқан
Қырмызы көлдің қазындай,
СЫЛҚЫЛДАҚ ТОЛҚЫН —
«Сылқылдақ» күйдің сазындай.
Батыстан іздеп ажалын атаң тартты майданға,
Шығыстан іздеп тажалын әкең өлсе Сайгонда,
Сайгонда, бәлкім, Тайванда.
Ал енді сенің өзіңнің
Келді көктем қайтадан салады өрнек,
Хош иісі көк шөптің дала кернеп.
Сағынышпен құстарды қарсы алуға,
Гүл қаптап тау төбені барады өрлеп.
Жастық шағым — айдын мұз,
Сырғанадым желікпен:
Көз алдымда қай бір қыз,
Аумайды ерке еліктен.
Алқа-қотан отырмыз дөңгеленіп,
Арыстай әкем жатқан төрге келіп.
Бейнетпен көз ашса да дәл осылай,
Өмірде шаршағанын көрмеп едік.
Еңсе де жанарыңа сұрақ, күдік,
Өмір өтіп барады жылап, күліп...
Қызықсың-ау, о, адам, жолдарыңнан
Қозғамадың сол тасты құлап тұрып.
Жер – Анамын! сөз алам да бүгін мен.
Ақ сүтіңдей ананың, құдіретті тіліңмен,
Қара қылды қақ жарып,
Жарыламын ағынан:
Табалап бір ісіме күліп кеткен,
Күліп кеткен.
Намыстың отты шоғын үріп кеткен,
Ризамын дұшпаныма қайрап қайта
Мәңгілік ұмыт дедің, биіктен құлатқанын ба?
Жүрегім тұнық менің, шынымен жылатқаның ба?
Өзгені ұнатқаның ба?!
Басқаның бұлақтарында, әлдешуақтарында
Екі көзім – екі бұлт,
Төгіп жатыр нөсерлерін қайғымен;
Ауру деген жер-жүректің төсіне
Тіліп түскен білем.
Оралмас студенттік балшақтарым,
Отырам-ау мен ертең аңсап бәрін.
Көрсем де қуаныштың шұғыласын.
Білмедім көзімнен жас қанша аққанын.
Бір Алатау жерленгенге ұксады,
Халқым тауын қалай ғана қиды екен?
Жұмыр жерді орап алған құшағы,
Тар қабірге калай ғана сыйды екен?
Жанына батып сырқат қинағасын,
Ауырып төсек тартты сыйлы анашым.
Мұңайып иығыма салдым алғаш
Анамның су таситын инағашын.
Не нәрсе жұмбақемес дүниеде?
Мылқау-меңіреузіл-қара
тастарың ба?
Тауларың ба
Не нәрсе жұмбақ емес дүниеде? Тоқтап қап,
Жеткізетін түбі өлімге,
Жұмбақ маған,
Өзімнің жүрегім де!
Сыр айтам деп көңілге.
балғын жастық тыныспен,
Бұл жырларым өмірге
жазып келген кіріспем
Алға қарап өз-өзімен сасамын,
Ағам ұзап кетіп қалған шығар деп.
Ал артыма қарай-қарай қашамын,
Қуғыншы інім жетіп қалған шығар деп.
Ұқсайды бұл шақ елеске,
Құйындай құйғып өткен бір.
Өмірге келген нәресте,
Өмірге келген көктем бұл.
Жақсылыққа жаны құмар жылы өңі,
Шуақ тектес болғасын ба жүрегі,
Ауыл біткен қария деп құрметтеп,
Жүрегі оның дария деп жүреді.
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі