Өлең, жыр, ақындар

Қайттың үйге жанарыңа шық тұнып

Қайттың үйге жанарыңа шық тұнып,
Пәк жаныңның мөлдірлігін ұқтырып.
Қалғандай бір қайырлаған қайықтай,
Алғандай бір ескегіңді ықтырып.

Толық

Тығын

Қарлы жолды қоймады омбылатып,
Алдыңнан өмір нұрлы жол құлатып.
Иығыңа қол емес қанат бітті,
Қыран құс — маңдайыңа қонды бақыт.

Толық

Соғыста қаза тапқан батырлар туралы ой

Қиды жанын,
Құйды қанын,
Нұр таңы үшін!
Көз жұмған жоқ өлімді қызық көріп,

Толық

Қайырымсыз ажал деген шіркін келіп

Қайырымсыз ажал деген шіркін келіп
Уыздай бір ұяның шырқын бөліп.
Сәби жүрек атанды тұлдыр жетім,
Әкесі мен шешесі бір күнде өліп.

Толық

С-ға

Өкпелеттің бе мені,
Әлде мен өкпелеттім бе?
Әйтеуір, кінә таққаным бекер,
Көрмедім сені,

Толық

Ұрпақ үні

Уа, бабам, ұрпақтарға, уақытқа сенген ең,
Ұлы Жердің үстінде:
Болашағың — Мен келем!
Жұлдызың боп сөнбеген,

Толық

Момын жайлы балама сыр

Білуге құмартады-ау жаралса адам,
Түйе жайлы айтайын балам саған.
Барғыштайтын әкеңдей ауыл жаққа,
Төрт түліктің бірі бұл дала аңсаған.

Толық

Көсем анасы

Атқанда —
Сәуір таңы шуақтанып,
Жатқанда —
Жанарлы шақ күй ақтарып,

Толық

Дала мен тау

Дала мен
Бір ана баласындай,
Даналығы өмірдің бар осындай.
Расулдың ойлы жыры —

Толық

Соғыс бітті!

«Соғыс бітті!
Бітті қанды дауыл да!—
Деп қуанды көрші-қоңсы,
Бауыр да.

Толық

Шофердің

Шофердің,
Ұшқыштың да тасқаны ма?
Көңілдер кемерінен асқаны ма?
Құдірет пе?

Толық

Жеті бояу – жеті толқын

Қаңқылдап ұшқан
Қырмызы көлдің қазындай,
СЫЛҚЫЛДАҚ ТОЛҚЫН —
«Сылқылдақ» күйдің сазындай.

Толық

Шетелдік ақынға сыр

Батыстан іздеп ажалын атаң тартты майданға,
Шығыстан іздеп тажалын әкең өлсе Сайгонда,
Сайгонда, бәлкім, Тайванда.
Ал енді сенің өзіңнің

Толық

Есімің де әйгілі

Есімің де әйгілі,
Ел ескерген
Аға едің,
Ақыл айтып кеңес берген:

Толық

Келді көктем қайтадан салады өрнек

Келді көктем қайтадан салады өрнек,
Хош иісі көк шөптің дала кернеп.
Сағынышпен құстарды қарсы алуға,
Гүл қаптап тау төбені барады өрлеп.

Толық

Білесің бе сен

Білесің бе сен,
Мен жаңа ес білгенде,
Сен-періште едің,
Балауса едің.

Толық

Мұз айдыны

Жастық шағым — айдын мұз,
Сырғанадым желікпен:
Көз алдымда қай бір қыз,
Аумайды ерке еліктен.

Толық

Журналист

Экрандарға —
Көздердің қараттың бәрін,
Эфирлерден —
Өмірдің тараттың әнін.

Толық

Ата жолы

«Анасы,
Ажалы да теңіз бе еді?
Толқыны тағдырымен егіз бе еді?
Атамды жұтқан кезде,

Толық

Әкеммен қоштасу

Алқа-қотан отырмыз дөңгеленіп,
Арыстай әкем жатқан төрге келіп.
Бейнетпен көз ашса да дәл осылай,
Өмірде шаршағанын көрмеп едік.

Толық

Жолда тас жатыр!

Еңсе де жанарыңа сұрақ, күдік,
Өмір өтіп барады жылап, күліп...
Қызықсың-ау, о, адам, жолдарыңнан
Қозғамадың сол тасты құлап тұрып.

Толық

Тағдыр

Өмірден өтер дейсің кез ілмей кім?
Адамнан бәрін күтем,
Безінбеймін.
Енді мен ажалымнан басқа дұшпан,

Толық

Жер – Анамын! сөз алам да бүгін мен

Жер – Анамын! сөз алам да бүгін мен.
Ақ сүтіңдей ананың, құдіретті тіліңмен,
Қара қылды қақ жарып,
Жарыламын ағынан:

Толық

Ұлылық

Мұхит – түпсіз кемеңгер, дала — шексіз
даналык,
Тау алыбым тұрады ұлылықтан жаралып.
Үшеуі де еңселі,

Толық

Табалап бір ісіме күліп кеткен

Табалап бір ісіме күліп кеткен,
Күліп кеткен.
Намыстың отты шоғын үріп кеткен,
Ризамын дұшпаныма қайрап қайта

Толық

Мәңгілік ұмыт дедің, биіктен құлатқанын ба?

Мәңгілік ұмыт дедің, биіктен құлатқанын ба?
Жүрегім тұнық менің, шынымен жылатқаның ба?
Өзгені ұнатқаның ба?!
Басқаның бұлақтарында, әлдешуақтарында

Толық

Соңғы сөзі ағаның

Екі көзім – екі бұлт,
Төгіп жатыр нөсерлерін қайғымен;
Ауру деген жер-жүректің төсіне
Тіліп түскен білем.

Толық

Оралмас студенттік балшақтарым

Оралмас студенттік балшақтарым,
Отырам-ау мен ертең аңсап бәрін.
Көрсем де қуаныштың шұғыласын.
Білмедім көзімнен жас қанша аққанын.

Толық

Абай қабірі басында туған ой

Бір Алатау жерленгенге ұксады,
Халқым тауын қалай ғана қиды екен?
Жұмыр жерді орап алған құшағы,
Тар қабірге калай ғана сыйды екен?

Толық

Жанына батып сырқат қинағасын

Жанына батып сырқат қинағасын,
Ауырып төсек тартты сыйлы анашым.
Мұңайып иығыма салдым алғаш
Анамның су таситын инағашын.

Толық

Не нәрсе жұмбақемес дүниеде?

Не нәрсе жұмбақемес дүниеде?
Мылқау-меңіреузіл-қара
тастарың ба?
Тауларың ба

Толық

Зулайды күндер

Зулайды күндер,
Тулайды жүрек бұлқынып.
Өзімде менің,
Көзімде менің мұң тұнып;

Толық

Жол басы

Ұйқысы алып далаң ең,
Өткеніңе енді, міне күйінші.
Атағыңа колды соғып бар әлем,
Сұрап жатыр сүйінші

Толық

Жүрегіме сыр

Шырқасам –
Сен шырқайсың, жайнатып ән,
Сөйлесем –
сен сөйлейсің қайғы атынан.

Толық

Теңізден соққан жел

Не нәрсе жұмбақ емес дүниеде? Тоқтап қап,
Жеткізетін түбі өлімге,
Жұмбақ маған,
Өзімнің жүрегім де!

Толық

Сыр айтам деп көңілге.

Сыр айтам деп көңілге.
балғын жастық тыныспен,
Бұл жырларым өмірге
жазып келген кіріспем

Толық

Алға қарап өз-өзімен сасамын

Алға қарап өз-өзімен сасамын,
Ағам ұзап кетіп қалған шығар деп.
Ал артыма қарай-қарай қашамын,
Қуғыншы інім жетіп қалған шығар деп.

Толық

Мезгіл әуендері

Ұқсайды бұл шақ елеске,
Құйындай құйғып өткен бір.
Өмірге келген нәресте,
Өмірге келген көктем бұл.

Толық

Жақсылыққа жаны құмар жылы өңі

Жақсылыққа жаны құмар жылы өңі,
Шуақ тектес болғасын ба жүрегі,
Ауыл біткен қария деп құрметтеп,
Жүрегі оның дария деп жүреді.

Толық

Екі сурет

Екі бірдей суретін көрсетіп:
Мынау кім? — деп,
Ақын аға сұрады;
Өмірінің екі кезін өлшетіп,

Толық