Тақуаша табынып Елес-күнге
Тақуаша табынып Елес-күнге,
Тағдырыммен, бiлмеймiн, егестiм бе:
Сия алатын емеспiн дүниеге,
Қия алатын емеспiн сенi ешкiмге.
Тақуаша табынып Елес-күнге,
Тағдырыммен, бiлмеймiн, егестiм бе:
Сия алатын емеспiн дүниеге,
Қия алатын емеспiн сенi ешкiмге.
Соңы мен бұл өмiрдiң басы қайда?! –
Аспанда адасып жүр асыл Ай да.
Ақ жүзi алабұртқан, айналайын,
Ақ қарды айналаңа шашып ойна!
Қарап жүрмей жүрегiмдi сыздаттың,
Ой – телегей,
Телегейге шым баттым.
Жан-жүректi жарылқар ма екенсiң –
Па, шiркiн, биiң қандай, биiң қандай?!
Ыстық қан ындыныма құйылғандай.
Сыймайтын сахнаға сылаң қағып,
Сыған да құдайына сиынғандай.
Өткен күннiң есте қалар қай күнi,
Аққудың да суалмай ма айдыны?
Төлегенше кiм сүйедi Жiбектi?
Мəжнүн болып кiм iздейдi Лəйлiнi?
Алып кетшi көгiңе жерден менi,
Жалықтырды жаһанның сергелдеңi.
Кеңiстiктiң лебi ыстық керiмсалы
Емдер ме едi мендей бiр шерменденi...
Мен барармын
Немесе сен келерсiң,
Көлеңкелi көңiлге дем берерсiң.
Қиялдағы өң-түсiн Перiштенiң
Көгiлдiр дүниенiң көбелегi –
Түсiме перiштелер көп енедi.
Кей күнi асқар шыңға алып шығып,
Кей күнi аспанға алып жөнеледi.
Тəн лəззатын таба алмай, жан құмарын
Сан жұлдызға телмiрiп сандырадым...
Көзiңдегi көлiңдi сарқып iшiп,
Қашан ғана шөлiмдi қандырамын?
Санамды салқыны ұрған Перiмiсiң?
Сəуiрдiң, əлде самал лебiмiсiң?
Жаңылмай, жазбай тапсам, жазығым не,
Жаралған жан екенсiң менiң үшiн.
Бiр бiлерiм: бұл өмiрде Сiз барсыз,
Содан ба екен қыс та айбарсыз, ызғарсыз.
Сұлулықтың сұсы, мысы басқандай
Суық жел де сумаңдамас күзгi арсыз.
Жағасында желбiреген желегi
Көзiң сенiң мөлдiреген көл едi.
Қарашығы əлсiн-əлсiн дiрiлдеп,
Қайсыбiрде қараушы едi күлiмдеп.
«Қайда беттеп баратсың, – деп, – əу, батыр?»
Екеумiздiң арамызда тау жатыр.
Ғұмыр жетпес тауды айналып өтерге,
Қаңғырудың қажетi не бекерге?
Перiштенiң суретiн
Пенде қайдан сала алсын:
Желбiр, мөлдiр су бетiн
Желпiп өткен самалсың.
Түсiме тағы да ендiң, тағы да ендiң...
Дертiме дауа iздедiң, дəрi бердiң.
Қидың-ау маған бола ғұмырыңды,
Үйдiм-ау бiр басыңа əбiгер, мұң,
Алып кетшi аспанға менi, жаным,
Қара жерде қалқайып неғыламын?
Бүгiнде қайырымның халi мүшкiл,
Бүгiнде шайырыңның шерi қалың.
Перiштеге ғашықпын, пендеге емес,
Мен бiлетiн ол шiркiн елден емес.
Күнi бойы есiмнен бiр шықпайды
Түнi бойы түсiме енген Елес.
Жүрегiңнiң атқақтауын байқасаң,
«Жүрiсiңнен айналдым» деп айта сал.
Сергелдеңнен шығар ма едiң, кiм бiлсiн,
Сезiмiңнiң жұмыртқасын шайқасаң...
Iздеп жүрген iнкəрiм-ау жер-көктен,
Қандай ана сенi туып, тербеткен?
Түнделетiп түрiң мынау ендiгi
Жүрегiмнiң түпкiрiне төрлеткен.
Көз алдымнан сағымдай сен көшкелi
Айдарымнан аңқылдап жел де еспедi.
Қарашадан қаймығып қайтқан құстар
Қайта айналып көлiне келмес пе едi?..
Телефонның ар жағынан үн қатшы,
Тереңiне телегейдiң шым батшы.
Түнегiңнiң күрсiнгенiн күшейтiп,
Жүрегiңнiң дүрсiл-демiн тыңдатшы.
Маңдайлы қыз,
Ұсынған балдай қымыз,
Бал қымызбен жiбiттiк таңдайды бiз.
Сiздiң жақта жауқазын бал-бұл жанып,
Кешегi кербез мəз емес жiгiттiң жайы –
Тақырдай қаңсып таусылды жiлiктiң майы.
Төзiмдi жалап-жүқтаған төсекке ене
Өзеуреп өшiп қалады қос өкпе неге?
Əн айтсам теңселесiң, тербелесiң,
Теңiздiң мiнгендейiн жел-кемесiн.
Осынау үнсiз, мұңсыз қалпыңменен
Жаныма ем бересiң, дем бересiң.
Мен сенi жақсы көрем баяғыдай,
Жанымды жақсы көрген ая, құдай.
Жалп етiп өшер шамдал, жел үрлесе,
Жалт етiп өтер жалған жай оғындай.
Айналғам мен елеске сенiң үшiн,
Демейсiң: «Тiрiмiсiң, өлiмiсiң?»
Титтей де селт еткiзбес сезiмiңдi
Жеңiсiм, тiрлiктегi жеңiлiсiм.
Жас талдай бой түзеген қара суда
Тал бойың таласып тұр жарасымға!
Жаныма жанай келiп жалт бересiң,
Жанарға үмiт шамын жағасың да.
Қызға сыр бұрынғыдай ақтармадық.
Қарайды мен қамықсам, бақтар налып.
Қызылдың құйын кезген құмдарындай
Қалыпты қайран бетiм қатпарланып.
Талға байлап күреңдi, салдым жемдi.
Тұлпарымның шашасын шалғын көмдi.
Ерттеп алып атымды ен даламен
Еркетайдың аулына барғым келдi.
Саған қолым жетпесiн көктегi айдай,
Iшiңе енiп кетпейiн көк тоғайдай.
Алты қырдың астынан үн қатсам да
Алған беттен қайырылып,
Бергей де Алла тiлектi
Келгей де көктем, жаз айым.
Жаралы жазған жүректi
Тiлiммен жалап жазайын.
Көрсетсе көрiктi қыз iңкəр қылық,
Көңiлiн ауламай ма сұңқар жiгiт.
Кенелсе кемдi күнге кербез күлiп,
Жөнелсе ендi бiрде шырқауға iлiп!
Ернiм бара бередi ерiнiңе,
Ерке сезiм ес-түссiз емiнуде.
Алпыс екi тамырың иiгендей
Сен де бейғам бейiлсiң берiлуге.
Қыпша белiң қылдырықтай,
Омырауың бұлдырықтай.
Бұйра толқын қара шашың
Ай тығылған түнгi бұлттай.
Ағашқа қаққан сынадай
Арамызға енiп нең бар, Қыз?
Жай бiлгiң келсе сұрамай –
Жаратқан жалғыз, мен жалғыз!
Үкi емес, тақияңа бұлт қонғандай,
Арбалып əуезiңе жұрт қалғандай.
Һаронның ханшалары қасыңа ерiп,
Һайямның бал шарабы ұртталғандай...
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі