Ұлы тұран жұртына
Жаңа таңы Түркінің атқан ғасыр.
Тарих шындық шырылдар, ақтарғасын.
Бірлігі ортаймасын Ер Түркінің,
Өр рухы мен намысы тапталмасын.
Жаңа таңы Түркінің атқан ғасыр.
Тарих шындық шырылдар, ақтарғасын.
Бірлігі ортаймасын Ер Түркінің,
Өр рухы мен намысы тапталмасын.
О табиғат,
Жаратылыс таң қалам.
Шүкір етсе болар еді барға адам.
Қыран болып өтсем екен өмірден,
Қос қарлығаш келді үйге жүзі мұңды.
Түн ортасы,
Әйелім тыжырынды.
Тыжырынба, қонақты күткін дедім,
Бір сезім тұнып іште,
Шеріндей ұлы Абайдың.
Қайғым да мұңым іште,
Ешкімді сынамаймын.
Шабыт ғұмыр,
Кетер кейде шарықтап.
Алар кейде, шапалақпен салып қап.
Адам жанын жасытар ол құдірет,
Іздейміз ау кінәлі кім, табалық,
Тумаса да жақпайды,
Туса да арып...
Ақпанның аязына тоңдырар деп,
Әйтеуір бір өкпе-наз барша адамда.
Шынында қу тірліктен шаршаған ба?
Аянышты халдері, нөпір жұртым,
Жетеміз ба деп жатыр, аңсағанға,
Үркітіп жіберген бе, түлен түртіп?!
Бір жақсылық алдымнан жүрем күтіп.
Тағдырдың тоқпағына шыдап келем,
Сан рет жіберсе де ренжітіп.
Шымқала неткен керім шырайлысың.
Берекелі мекенім, шырай мүсін.
Дала менен тауларың астасып тұр,
Туған қалам мұншалық ұнаймысың.
Қу тіршілік жүгендеп саналарын.
Жұрт барады тізгіндеп қара нарын.
Шомылып қалың ойдың құшағына,
Жаяу жүріп қаланы араладым.
Жаннатты етеді екен амал ғана.
Бір күндік тірлігіңді амалдама.
Сәт сағат өмірің бар пендесің ғой,
Ол да пенде, адамды жамандама.
Өкпелеп қайда барып сиясың ел.
Көз жасың көл болса да тиясың ел.
Кешегі Алаштардың рухы қолдап,
Хаттары бізге жеткен сия сіңген.
Шайырлар көп жанашыр жыр арнаған,
Қазақ едік,
Қаскөйлікке бармаған.
Ауған асқан снарядты сақтапты,
Бәле қуғым келмейді, жала қуғым.
Демеймін жұрттан ерек, дара тудым.
Бірін- бірі талауға құмар қазақ,
Жөнін де біледі ғой қарасудың.
Түрі солғын,
Жүзі жүдеу, қартаңды.
Кейбіреуі қағып менің арқамды.
Мүсәпір жан менен қайыр сұраса,
Қала мұңды,
Түнеріп тұр, жаңбырлы.
Таң да атпады жылап, сықтап таң құрлы.
Мұңлық-Зарлық ертегісі секілді,
Берейінші күзді мына суреттеп.
Қысыңа да жеткізетін сүйреп кеп.
Жапырақ та тағдыр тағылым сияқты,
Жерге түсер ирелеңдеп, билеп кеп.
Қара күз, көкте тұман тұншығады.
Белгісіз енді қашан күн шығады.
Қара тал жапырағынан айырылып,
Жел тербеп, бір-біріне ұмсынады.
Қар жауса да көрсетіп өктемдігін,
Келгендей ма, жаз емес, көктем бүгін?!
Сағыныппын, балдәурен бал күнімді,
Жотада теріп өскен көктем гүлін.
Баяу атты ақ таңым, еріншектей.
Түсте бұлт торлады, келімсектей.
Ауа- райы өзгерді, күліп-жылап,
Сан құбылды,
Қураған тал, қаусап тұр егістегі.
Тар жол тайғақ жолдарың тегіс пе еді?!
Жапырағы шықпайды, гүл атпайды,
Әлде қашан таусылған жемістері.
Мамыр айы,
Қыс па, күз бе білмедім.
Күнім салқын, қара суық түндерім.
Мамыражай майда жауған ақ қардай,
Көз жүгіртіп қарасам өткеніме.
Мен туған үй Алатау бөктерінде.
Түнеріп тұр көк аспан, күрсінеді,
Көп келмей кеткеніме өкпелі ме?!
Алланың әмірінсіз,
Сынбайды бір шыбығы.
Бітпейді тәңірімсіз,
Бір ісің, білші мұны.
Тау бөктері,
Мамыр айы, ұнап тым.
Тыныс алдым жағасында бұлақтың.
Таңмен бірге қауыз жарған еңілікгүл,
Тырналардың тізбегі анау, тізіліп.
Найзағай да жарқ етті бір кіжініп.
Шыққа оранған қызғалтақтың бойынан,
Бір тамшы шық Сырғып түсті үзіліп.
Қыстың соңғы күні бүгін,
Бір өмір.
Алла қанша өмір берсе, сүремін.
Жүрегім де ауырады кей кезде,
Алмастырып күнді түндер, түнді күн.
Бағаламай бұл жалғанның бір күнін,
Адамзаттан неге қашты мейірім?
Түтіп жеуге дайын тұрар бір-бірін.
Жастық шақ,
Арман қуып еліктірдің.
Бозбала, бойжеткен боп серік құрдым.
Қырықтың қамалына тұсап қойып,
Бақ ішінде отырмыз - Ой және Мен,
Жапырақтың аялап сыр-сенімін.
Табандарда тапталған, қайран әлем,
Мен болмасам жасыңды сүртеді кім?
Бір-бірінен іздегендей ем-дауа,
Тереземнің алдындағы қос ағаш.
Ағаш – кәрі,
үй де көне,
Менің балаң жырларымның
Мәреге –
Ақындыққа бастаған,
Найзағайдың жарқылындай
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі