Перзент сәлемі
Шақырды мені Зеренді,
Алқалап бауыр, ағайын.
Жеткізген көкке төбемді
Жолымнан қалай қалайын!?
Шақырды мені Зеренді,
Алқалап бауыр, ағайын.
Жеткізген көкке төбемді
Жолымнан қалай қалайын!?
Боз жорғадай тайпалды,
Боз жусандай шайқалды.
Ердің сойы болғасын
Ел намысын қайтарды.
Махамбет шерлі қызғыш құс
Айналып ұшқан дүние
Астан да кестен болғанда –
Дүниеге мына кім ие?
Бойкүйез тартып бейуақыт,
Білмеппін, аға, сырыңды.
Ілтифатымды аңдатып,
Арнайын саған жырымды.
Елестеп сонау жырақта,
Есілде – Балуан ауылы.
Құяды бір сыр құлаққа
Сейтеннің ұлы сарыны.
«Ерлігі үшін» медалі бар төсінде,
Майдангермен сырласқаным есімде.
Бір мың төрт жүз он сегіз күн және түн
Осынау жан жүрген жорық көшінде.
Қария көрсе өтеді қарамай кім?
Сәлем күтіп тұрғаның маған айқын.
Жүрісіңді сәл тежеп жөткіріндің,
Уа, қария, ассалаумағаләйкүм!
Момышұлы Бауыржан!.. деп дүние,
Балқушы еді батыр-шуақ күйіне.
Ерлігінің ерен жыры таусылмас –
Елі мәңгі айтып жүрер сүйіне.
Жақсы адамдар көп әлі сырласпаған,
Кезекті күн есігін бірге ашпаған.
Бір ғажабы, кездескен жақсы ағалар
Туыс маған, дос маған, құрдас маған.
Тағдырдың көрсем де сан қыспағын көп,
Тәңірге рахмет,
Дұшпаным жоқ!
Кеудемнен кек те, зіл де орын таппас,
Қасиетті аққу құстай жаны ізгім,
Түптен таза тұнық тұма тәріздім.
Жыл он екі ай күтіп жүрер бір күнім –
Туған күнің, он екісі тамыздың.
Сүлеймен деген атыңда
Қасиет кені жатқандай.
Тектілік барын затыңда
Жаныңның жазы айтқандай.
Байтақ елден бауыр іздеп біз келдік,
Бұланайды басып өткен із көрдік.
Бақ-талайың алмағайып алмасқан
Басқа түскен бұлыңғырлау күз көрдік.
Қара теңіз шайқалады,
Айтар әні толқын атып.
Ақ теңізім қайталады
Сол бір күйді буырқантып.
Ойыңның оқыдым, аға, ұшқындарын,
Тағдырдың таттың талай қышқыл дәмін.
Қысастық болғанын да білді жұртың,
Жазыңды қызыл заман қыс қылғанын.
Арайлымың, Медетің, Хайроштарың,
Келмеп еді бәйгеден қай қосқаның?!
Үндемесе ағайын өзі білсін,
Күндесе де күліктей ойқастадың.
Жырларын Мұқағали
Жүрегіммен
Жатқа оқып, жандай сүйген ұл едім мен.
Көзіме елестейтін ақын кейпі
Хан Тәңрінің биік ұшқан өрені,
Қарасаздың қара шалғын өлеңі.
Сел боп тасып ақтарылып шалқиды
Мұқағали музасының кемері.
Күннің күркірі,
Зеңбіректің зіркілі,
Оянып ап атқылаған жанартаудың зор үні,
Сан мың тұлпар дүбірімен
Бостандықта бәсірем бар, ақым бар,
Медет етіп, марқаюға хақым бар.
Аспан жақты аңсап тұрар әу бастан,
Азаттықпен әмсе туыс ақындар.
Ардакүрең мінген, арманымыз бірге ұл едік,
Артығали-шерді алдымызға салып түледік.
Қылтиып өсіп қасат бір қардың астында,
Наурызын сағынған жауқазын-жасын гүл едік.
Дауылдай жүргенімде тиіп өртке,
Ақындық ұшырадым қиын дертке.
Қолқасын достың жерге тастармын ба
Қиылған ұйқас тап деп Нью-Йоркке.
Қазақтың тілі дегенде
Жарқ етер көзде жасыны,
Жалғадым сені өлеңге,
Асыл бір әпкем – Асылы!..
Көтеріп моншақ аңғарда,
Көгілжім тартып тауларда,
Шалқытып сағым бауларда,
Наурызым келді бар маңға,
- Освальд Шпенглер
- Освальд Шпенглер
- Освальд Шпенглер
- Освальд Шпенглер
Барлық авторлар