Өлең, жыр, ақындар


Бүріп қойған сағаттай,
Айқайлайды таң атпай.

Әтеш



Ұшқаны қызық жалпылдап,
Өзі сондай қарқылдақ.

Қарға



Басында мүйізі бар,
Үстінде киізі бар.

Сиыр



Өзінше ноян
Қорқақ кім?

Қоян



Тонын киіп туған,
Жалап бетін жуған.

Мысық



Қаңғырамын үйім жоқ,
Ауылдардың қойы көп.
Ұрлық,зорлық кәсібім,
Тамақтанар-нәсібім.

Қасқыр



Бес қаруы белінде
Самғап жүреді көгімде.

Бүркіт



Басында айдары бар,
Иегінде сақалы бар.

Әтеш



Бұл не қылған ер еді?
Қандай мықты жүрегі.
Түздің маңғаз түлегі,
Бір ұрттам су татпастан,
Мың шақырым жүреді.

Түйе



Басында үшкір істігі бар,
Өзіне лайықтап тон пішкен,
Секіріп тастан түскен.

Ешкі



Орманда оның тұрағы
Тоқ-тоқ етіп тұрады.

Тоқылдақ



Аяғы бар, басы бар,
Арқасында тасы бар.

Тасбақа



Түрі - жылқы бейнесі,
Жолақ-жолақ жейдесі.

Зебра



Далада жүр шапқылап
Керемет бір саққұлақ.

Қоян



Тәтті көрсе бас салар,
Айнымайды баладан.

Аю



Бейбітшілік құсы деп,
Атайды оны барша жұрт.

Көгершін



Мұрты бар, сақалы жоқ,
Тоны бар, шапаны жоқ.

Мысық



Сулы жерді мекендеп,
Құрлықта да секеңдеп,
Шыбын-шіркей аңдиды,
Жемге қашан жетем деп.

Бақа



Жоны қара тақтайдай,
Бауыры аппақ мақтадай.
Мекендейді мұз-қарды,
Сүйеді тек ызғарды.
Бұлғаңдайды, қашпайды,
Асықпайды, саспайды,
Мұз үстінде билейді,
Бірақ белін имейді.

Пингвин



Сұрқы бір қарыс,
Итбалыққа ұқсайды.
Ұмтылғанда — жолбарыс,
Сүңгіп шабақ ұстайды.

Сушылқара